Column: Politieke Borrelpraat 377
15 Oct 2017, 22:26
foto


“Zo, dat was dus een rustige friyari voor DeeDeeBee, geen dyugudyugu en vermoeienissen. Natuurlijk mag hij wat muziek hebben en de voeten een beetje heen en weer schuiven.”
“En een verjaardagsboodschap met ‘alles gaat goed, gouden bergen, veelbaanswegen, eigen vliegtuig in Apentina, kortom: don’t worry, be happy.”
“Ja, ja, maar hij heeft gelijk: we moeten niet alles maar van de negatieve kant bezien; dat verzuurt de ziel, net zoals de grond van ons Onafhankelijkheidsplein.”
“Hè? Dat hoor ik nu pas. Haal je die verzuurde aarde weg door links en rechts bergen zand op dat plein te kwakken, dat maandenlang net zo te laten en een draden schutting eromheen te plaatsen of moet je de zure grond eerst weggraven?”
“Ach mang, dat was allemaal vanwege: komen jullie hier geen dingen schreeuwen en op toeters blazen, zo vlak bij mijn witte houten huis.”
“Maar ik vond het heel goed dat alle verjaardagsgeschenken werden geschonken aan sociale doelen.”
“Ja, inderdaad, daaruit blijkt weer eens dat er vooral bij de kwetsbaren in de samenleving massaal gepinaard wordt.”
“Zie je? Zie je? Weer dat negatieve. Natuurlijk zijn er hier en daar wat bejaardentehuizen en weeshuizen die wat spullen nodig hebben. Maar om van een massale pinari te spreken, is overdreven.”
“Was dan die propvolle zaal met gepensioneerden uit overheidsdienst ook overdreven, die na jaren hard werken moeten gaan bedelen voor een kleine koopkrachtversterking?”
“En kijk, hier op de nieuwssite staat dat sommige burgers bijna een hartaanval hebben gehad toen ze de stroomrekening van september kregen, dus ook stroom is omhoog gegaan.”
“Niet waar, mijn rekening van september was bijna dezelfde als van augustus.”
“Klopt, de mijne ook. Maar inderdaad was die van een vriend van me drie keer zo hoog. Maar het blijkt dat hij steeds niet thuis is als de meterstand moet worden opgenomen. Dus men berekende zijn gemiddelde stroomverbruik en nu, na zeker acht maanden, is de werkelijke meterstand opgenomen en is het verschil meteen gecorrigeerd.”
“Maar het bedrijf zegt dat er dan in termijnen kan worden afgelost.”
“Maar dan moeten ze wel de stand van de meters van de stroomverbruikers die overdag steeds niet thuis zijn, op een ander tijdstip gaan opnemen.”
“Gaat men ook doen, in de weekenden. Maar de mensen moeten de moeite ook nemen om zelf hun meterstand door te geven.”
“Inderdaad; gaan klagen en schelden op feesboek of amok op het kantoor aan het Kerkplein gaan maken, winti gaan krijgen en bij wijze van spreken daar op de grond gaan rollen en ‘woei-woei-wah-wah’ gaan gillen en bijna een hartaanval gaan krijgen, heeft totaal geen zin.”
“Dat lijkt meer op stemmingmakerij; aandacht trekken.”
“En kijk hoevelen al gepakt zijn vanwege het illegaal aftappen van stroom.”
“Tenminste is mijn 72-jarige Baas positief bezig geweest met de jongeren om zich heen die de geschenken aan de sociaal zwakkeren ronddeelden.”
“Maar eerst werd er een lekkere BB met R in de tehuizen klaargemaakt, met alles d’rop, d’raan, d’rin en d’rachter, volgens het welbeproefde recept: Nyan Dringi; de P zit er al in verwerkt.
“Zie je, zie je weer hoe je onze partij tussen de regels door bespottelijk maakt?”
“Maar mijn hemel, dat van ‘nyan dringi’ zeiden twee jongeren van de jullie partij; ze waren bij Bolim in Nakabah Tori. Ze vertelden hoe zij de spullen verdeelden die loyale sponsoren hadden gedoneerd.”
“Ai, mi ben volg n’a interview. Bolim ben aksi den yonkuboi waar de dames van de partij waren.”
“Ai, dan wan fu den boi mek wan hebi uitglijder; hij zei dat de dames op het veld waren en dat zij niet moeten denken dat ze zo makkelijk gaan kunnen overnemen van de jongeheren binnen de partij.”
“Inderdaad een beetje verkeerd, ma a yonkuboi ben overenthousiast.”
“Juist dan moet je op je woorden letten, vooral in een veelbeluisterde live-uitzending. Maar Bolim hielp hem z’n woorden te herstellen, want de telefoon stond meteen roodgloeiend. Zelfs Klari L. , de eens een beetje partijvoorzitster, gaf terecht door dat het de vrouwen zijn die de verkiezingen winnen.”
“Maar al die mooie en ware bespiegelingen in de friyari-radioboodschap ten spijt: er is nog steeds een gigantisch woningentekort, omdat corrupte ambtenaren alle geschikte bouwgrond in handen van grondspeculanten hebben doen belanden. En nu heeft die overheid geen geschikte grond meer om woningen te doen bouwen.”
“Prachtig toch? Dan koopt de overheid die grond toch met onze belastingcentjes terug?”
“Daarom heeft Winst-om Weert groot gelijk als hij stelt dat onze overheid particulieren bevoordeelt en zichzelf benadeelt. Vandaar dat hij, double W, voorstander was van de onroerendgoedbelasting.”
“In plaats van de Ballast Toegevoegde Waarde, die BTW, in te voeren, zou de onroerendgoedbelasting vooral eerst op die grote lappen ongebruikte speculatiegrond geheven moeten worden.”
“Ja, en neks ‘over my dead body’; laat al die grondspeculanten elke jaar per vierkante meter een fiks bedrag betalen en als die schuld redelijk is opgelopen, neemt de overheid steeds een deel van die grond terug als betaling. Klari.”
“Als Lady Roline dat probeert, ligt ze er zo eruit. Niemand kan zomaar aan de macht van de grondspeculanten komen. Zij behoren samen met de importeurs tot de belangrijkste vullers van de verkiezingskas van de partij, en dat al sinds de jaren negentig van de vorige eeuw.”
“Dan komt Roline op de radio met dat afgezaagde liedje dat je geen geld moet geven aan tussenpersonen om je grondzaken te regelen.”
“Maar als de overheidsprocedure steeds op niets uitloopt, wat moet je dan als burger doen?”
“Tyuku betalen natuurlijk.”
“De eerste maatregel die ze moet nemen is: iemand die als eerst een grond aanvraagt, moet als eerst in behandeling genomen worden. Pas als diens aanvraag met duidelijke redenen omkleed wordt afgewezen, waartegen nog beroep mogelijk is, komt de tweede aanvrager aan de beurt en zo verder. Daar zit dat gat waar speculanten gebruik van maken.”
“Hoezo?”
“Kijk: de eerste aanvrager dient zijn verzoek in, met figuratieve kaart en al, die grond is werkelijk vrij domein. Wat gebeurt er dan?”
“Hij krijgt een LAD-nummer en z’n aanvraag wordt in behandeling genomen.”
“Ja, oké, maar dan kopieert een of andere ambtenaar daar, die op de payroll van zo een grondspeculant staat, alle stukken van de eerste aanvrager en laat z’n broodheer als vierde of zelfs vijfde een aanvraag indienen op diezelfde grond en die wordt dan wel meteen geholpen, want hij geeft een flink tyuku aan die armenare ambtenaar.”
“En zo wordt het land in de greep gehouden van de grondbaronnen, de houtbaronnen, de skalianbaronnen en de zandafgraafbaronnen.”
“Wat voor onverantwoordelijke dingen zeg je weer?”
“Ach, doe toch je ogen open: een minister treedt eindelijk op tegen die skalians op het stuwmeer en binnen de kortste keren wordt hij teruggefloten en moet hij een of andere intellectueel uitgedachte djoteh-vergunning aan de goudbaronnen geven: alleen aan de monding van de kreken mogen hun skalians zuigen. Ach kom!”
“Een andere keer zet hij die zandafgravingen te Braamspunt eindelijk stop en binnen niet al te lange tijd gaat het afgraven door; het was een tijdelijke stop. En wat voor politieke power hebben die zeeschildpaddenliefhebbers die tegen dat zand afgraven zijn? Wij willen toch schelpen op onze erven?”
“Zwaarbeladen houttrucks rijden onze wegen en bruggen om de haverklap kapot en uit het geld van de belastingbetalers moet die infrastructuur snel-snel weer in orde gemaakt worden, want de houtbaronnen met hun armenaren op hun payroll willen niet te lang wachten. The heavy loaded houttrucks must roll; Tjainamanships are waiting.”
“Komt eentje zeggen: men moet letten op de borden bij de bruggen waar het maximumgewicht staat aangegeven, wat een lachertje! Gaan die truckhouders zich daar echt aan houden? Sommigen hebben niet eens een rijbewijs.”
“Maar minister Jerry heeft de politie laten optreden tegen die zwaarbeladen trucks en er zijn fikse boetes uitgedeeld.”
“Ten eerste: ik ben benieuwd of deze strenge controle over drie weken nog bestaat, want alle ordeningsmaatregelen in dit land zijn voor een tijdje. Ten tweede zijn de truckhouders maar de hosselaars; je moet de eigenaren van de boomstammen pakken. Kijk wat voor lawaai die maakten toen de retributie op het hout van een paar centen per cub naar een paar guldens verhoogd werd.”
“En natuurlijk kan de overheid het houttransport via de openbare weg niet verbieden, nee mang, de houtbaronnen, onze sponsoren…”
“Ik had die brug alleen voor licht verkeer hersteld. Laat die grootverdieners in de houtkap maar zelf een betonnen brug maken.”
“En een andere club die men al regeringenlang ook maar niet kan ordenen, is die van de particuliere busbaronnen. En daar moet men ook niet de chauffeurs pakken dat zijn de hosselaars. Men moet de eigenaren van de busvergunningen pakken.”
“Inderdaad: die krijgen zo een vergunning inclusief tyuku voor bijna gratis en de vergunningen worden doorverkocht voor wel tienduizend US dollar.”
“Dan moeten we ‘double W’ weer gelijk geven: de overheid moet alles bijna gratis weggeven en clubjes van speculanten worden schatrijk zonder zelfs een noemenswaardige belasting te betalen.”
“Niet zo verbeten, beste Jules, is wij willen dat toch? Is wij stemmen toch op de ene, of op de andere of we stemmen niet?”
“Dan gaan we altijd in deze sh&%$ blijven.”
“Dat is het lot van elk volk dat alleen maar kan klagen en schelden en z’n kop niet wilt uitsteken als het gaat om veranderingen ten algemenen nutte te ondersteunen.”
“Proost daarop.”
“Nee, juist geen proost daarop.”

Rappa
Advertenties