Pengel: Herstructurering gezondheidszorg is noodzakelijk

“Pas wanneer wij of iemand die ons dierbaar is, ziek wordt of ons komt te ontvallen, kunnen we een betere inschatting maken van de waarde van gezondheid en gezondheidszorg”. Volgens minister Patrick Pengel is er meer financiering noodzakelijk in de gezondheidszorg. Dit moet onder andere komen door het voeren van ontmoedigend beleid in de belastingsfeer voor genotsmiddelen, zoals alcohol, tabak, suikerhoudende dranken en zout. Tegelijkertijd moet rekening gehouden worden dat de prijzen niet zo hoog moeten zijn dat smokkel wordt gefaciliteerd. De bewindsman heeft dinsdag een presentatie gehouden over het herstructureringsplan van de gezondheidszorg.

De gezondheidszorg is momenteel gericht op curatieve zorg, waarbij pas vergoed wordt wanneer mensen ziek zijn en beter gemaakt moeten worden. Financiering voor het voorkomen van ziekten, preventie en zelfs secundaire preventie wordt niet tot slecht gefinancierd. Pengel benadrukt dat kennis en data nodig zijn zodat betere voorspellingen gedaan kunnen worden voor de gezondheidstoestand van het land en de bedreigingen zodat er maatregelen kunnen worden getroffen.

Geen software pakket alleen
Op dit moment zij de data die beschikbaar zijn pas na consumptie beschikbaar, dus van mensen die reeds bij de artsen zijn geweest. Deze informatie komt laat, na zes maanden tot een jaar, wanneer de betaling heeft plaatsgevonden via de verzekeringsmaatschappijen. “Het kan voor sommigen veel te laat zijn.” Over de grote groep die nog niet bij de dokter is, is weinig informatie beschikbaar en moet meer bekend worden, zodat ze gezond gehouden kunnen worden. “Het heeft geen zin als ik lang in leven gehouden wordt, maar ik heb geen kwaliteit in mijn leven.”

Bij elektronische patiëntendossiers gaat het volgens de minister niet om het investeren in een software pakket. De doelstelling is het investeren in data en kennis zodat er daarmee sturend beleid gemaakt kan worden. Het automatiseren moet ervoor zorgen dat de primaire processen ondersteund worden, inefficiënties kunnen geïdentificeerd worden en de dingen die goed gedaan worden beter gedaan kunnen worden. Het zal ook zorgen voor uniforme informatie die sneller uitgewisseld kan worden door dienstverleners.

Balans vinden
“Het is niet voldoende om die noodlijdende ziekenhuizen een kapitaalinjectie te geven en het is ook niet voldoende om alleen maar te automatiseren. Als we het doen en we houden het zorgmodel zoals het is, dan blijft het nog steeds dat er verdiend wordt aan zieke mensen en dat verzekeringsmaatschappijen preventieve gezondheidszorg niet financieren.” Preventieve zorg zal in dit geval altijd uit middelen van de overheid betaald moeten worden, met het risico dat dit het eerste is waar minder aan wordt uitgegeven in moeilijkere tijden.

Het vergoedingssysteem moet men drijven naar het zo lang en goed als mogelijk behandelen van klanten op de poliklinieken, waar de risicogevallen moeten worden gemanaged. De huisartsen moeten hiertoe worden geprikkeld en er moeten kwalitatieve voorwaarden aan worden gekoppeld, meent Pengel. Specialisten worden vergoed op basis van fee for service, voor de consulten, handelingen die ze verrichten en de klinische opnames. Er moet gestreefd worden naar een balans tussen behandelingen bij de huisarts en de specialisten.

Kosten
De ziekenhuizen hebben geen spaarmiddelen en onvoldoende opbrengsten om de uitgaven te dekken. De kosten stijgen o.a. door vergrijzing van de samenleving maar ook door technologische ontwikkelingen waardoor behandelingen beter uitgevoerd kunnen worden. Ook een ongezondere levensstijl draagt bij aan een verhoging van de kosten. Kanker, gevolgen van diabetes, hypertensie en hart- en vaatziekten zijn in Suriname allemaal in de top vijf van doodsoorzaken, beklemtoont Pengel. Hij geeft aan dat ook verspilling moet worden tegengegaan door het delen van informatie tussen artsen, specialisten, ziekenhuizen en verschillende disciplines waardoor de patiënt niet meerdere malen dezelfde kosten maakt. Er moet ook gekeken worden hoe processen en diensten efficiënter gemaakt kunnen worden om operationele kosten omlaag te brengen.

De minister hield de aanwezigen drie mogelijke scenario's voor, van geen actie ondernemen, tot actie zonder en met automatisering en herstructurering. De laatste actie zal volgens hem op lange termijn minder kosten en op basis van berekeningen SRD 195 miljoen aan besparingen zal moeten opleveren binnen een periode van vijf jaren. Het “niets doen” zal in diezelfde periode SRD 608 miljoen kosten aan uitgaven voor de zorg. Het is de bedoeling dat het nationale zorgbudget met daaraan gekoppeld de populatie, zorgverleners en de zorgproducten in balans zijn.

Raoul Lith