Vakantie, o heerlijke tijd

Het schooljaar 2016-2017 is achter de rug. De resultaten op verschillende niveaus zijn ook dit jaar betreurenswaardig! Allerlei analyses over de mogelijke oorzaken, heb ik met argwaan gevolgd. Het jammerlijke ervan, is dat sommige(n) van mening zijn dat dit slechte resultaat te wijten is aan de stakingen. Ik weet niet zo zeker of deze correlatie klopt, maar wat wel duidelijk is, is dat de schoolresultaten reeds jaren te wensen over laten! Mensen binnen de samenleving die kennis van zaken hebben, roepen reeds lang om een gedegen evaluatie van het onderwijs(systeem) om van daaruit gepaste interventie(s) te plegen. Het is nu meer dan ooit tijd daarvoor!

Nu gaan we de vakantie in. Ongeacht het resultaat, zullen ouders zich inzetten om hun kroost een gezellige vakantie te bezorgen. Regulier is er heel weinig te doen voor kinderen en jongeren. Er zijn bijvoorbeeld niet echt (pret)parken waar families naartoe kunnen om zich te vermaken. De meeste recreatieoorden liggen veraf, en de transport kost vaak een heleboel, om maar niet te praten over de andere kosten die komen bijkijken. De keuze voor besparing is in deze (financieel) moeilijke tijd al heel gauw gemaakt!

Ik ben daar tegenwoordig heel bewust mee bezig, en toch moet ik zeggen, zijn er momenten van ontspanning nodig. Om even “bij te komen” ging ik laatst wandelen in de Hermitage Mall. Wat ik (daar) tegenkwam, heeft me eerlijk gezegd ernstig laten schrikken. Ik schrok van al die 'casino’s', heeft u ze ook gezien? Is dit wat we onze kinderen aanleren? Is dit de manier waarop we ze willen bezighouden? Is dit wat we spelen noemen? Hebben we niets beters om onze kinderen aan te bieden? Ik zou (zo)veel argumenten kunnen aandragen om te bewijzen dat de aanwezigheid van deze casino’s geen goed doordacht besluit is, maar zoals ik het zie slechts op geld gestoeld is.

Ik heb (sommige) ouders vaak horen zeggen dat een tablet wel een goed (half)uur voor stilte in een druk huishouden zorgt. Dat is wat wij tegenwoordig 'spelen' noemen. Natuurlijk zijn er educatieve spelletjes op deze geavanceerde apparaten, maar de interactie ontbreekt totaal. U kent het beeld vast wel, alle gezinsleden aan tafel die slechts interacteren met hun mobiele telefoon(s). De technologie is niet (meer) weg te denken, maar als we een objectieve analyse maken, dan komen wellicht tot de conclusie dat er ook veel hierdoor kapot wordt gemaakt.

Ja, ik weet het klinkt saai and yes i am old skool, want we leven in een digitale tijd. Snap me niet verkeerd, ik zeg niet verban al die games, wat ik wel zeg, is leer kinderen dat er ook andere (leerrijke) mogelijkheden zijn en breng dat gevoel van samen spelen en stoeien terug. De tijd waarin de straten ‘vol’ zaten en je geluiden hoorde als djoel, kom me pakken, politie, stuivertje verwisselen, tuim enzovoorts.
Leer ze spelletjes als estafette, djompo futu, schoppensteentje, ik verklaar de oorlog aan, anne ketanneke, er is een vrouw vermoord, gongote, ik kom uit verre landen, zakdoekjes leggen, op de hoge bergen, bat en bal, zakspringen, verstoppertje, tiki-pauw, fefiston, kibri tiki, fayaston, politie en dief, peroen, peroen mi patron, en al die andere van die goeie oude tijd spelen.

Deze speeltjes zijn deel van ons erfgoed. Het is voor (cultuur) overdracht belangrijk, want anders zijn ze over een paar jaar verloren en dat zal wel ernstig te betreuren zijn. Ik ben daarom opzoek naar personen die zich voor deze taak (vrijwillig) willen inzetten. Mensen die een beetje van hun tijd willen opofferen om dit doel te (kunnen) bewerkstelligen. Bedrijven en overige organisaties die hieraan een (financiële) bijdrage willen leveren zijn ook van harte welkom. Een enkeling is een drenkeling, maar indien we het samen doen, zal het (ons) zeker (ge)lukken!
Let’s go back to the basics, the time were family mattered and playing (in the streets) was something fun. Terug naar de tijd van weleer! Fosten!
Een fijne vakantie wens ik jullie toe.

Nathalie Valpoort BSc.