Sharmila, the Dogs and the Lions
23 Jul 2017, 04:36
foto


Voor een keertje hoef ik niet in de pen te klimmen om een punt te maken danwel iemand van scherp repliek te dienen. Met bewondering (en weinigen in de politiek kunnen zich bogen op mijn bewondering) heb ik de analyse van dhr Robby Amain gelezen onder het kopstuk: Sharmila skop a kasi broko. Het artikel is een haast zuivere analyse van een harde realiteit binnen politiek Suriname. Soms kan het een erg smerig spel van belangen zijn die slechts in achterkamertjes wordt gespeeld en waar je geen ene notie van hebt totdat het resultaat zich aan je opdringt.

Dhr. Amain zegt in zijn artikel het volgende:“Het vertrek van Mansaram is het zoveelste bewijs dat de interne democratie in bepaalde partijen niet van het gehalte is als men de buitenwereld wil doen geloven. Het feit dat deze persoon langer dan 25 jaar haar krachten aan de VHP heeft gegeven en nu de partij toch heeft verlaten, geeft aan dat problemen zich daar voordoen die fundamenteel zijn van aard. Leden moeten hard werken, het vuile werk doen voor de partij, maar achteraf hebben zij geen inbreng in besluitvorming en het nemen van belangrijke beslissingen. De fouten die de meeste partijvoorzitters maken is om zich alleen te concentreren op Bouterse waardoor zij de juiste aansluiting missen met het dagelijks gebeuren in een veranderende wereld. De leden worden in een waas van drukdoenerij van partijbonzen in een staat van allerlei ophef gebracht en verder aan hun lot overgelaten". Beter kon ik het zelf niet formuleren.

Maar het onrecht gaat een stukje verder en heeft ook te maken met een door mannen gedomineerd politiek spel binnen de VHP waar op de kandidatenlijst nauwelijks ruimte wordt gecreëerd voor al die jonge capabele vrouwen die de VHP in huis heeft. Dat in een zeer politiek bewust kiesdistrict als Wanica de VHP sinds mensenheugenis maar één plaats toebedeelt aan de vrouw, is schandalig. Vergelijk dat met het aantal vrouwen dat op de kandidatenlijsten van de NDP heeft gestaan en in DNA plaatsneemt.

Ook het hoofdbestuurslid tevens DNA lid van de VHP, dhr Jogi heeft zich publiekelijk uitgelaten over mijn vertrek en ook hij geeft aan dat hij liever had gehad dat Sharmila in de VHP was gebleven. En dat de VHP deze kracht niet heeft kunnen behouden. Dhr Jogi kent als geen ander de bijdrage die ik heb geleverd aan die partij. Daar wegen namelijk geen tien DNA lidmaatschappen tegen op noch enige andere functie danwel enig ander materieel voordeel.

Mijn casus en het onrecht binnen de VHP wordt verder het best gestaafd door de email die ik van DNA lid Mathoera heb ontvangen vlak na mijn vertrek. In haar email zegt Mathoera het volgende: “Beste Sharmila, Ik heb toch maar de vrijheid genomen om te schrijven en je te mailen. Geschokt door de opzegging van je lidmaatschap van de VHP, dacht ik na wat zo een strijder, een voorvechter van de partij en partij idealen kan hebben bewogen tot deze stap. Wat kan zo een moedige vrouw, iemand die langer dan 20 jaren onafgebroken haar krachten heeft gegeven via de partij om de samenleving onvermoeibaar te dienen heeft bewogen tot deze stap. Iemand, die in de politiek en door de politiek zovele slagen en aanvallen heeft geincasseerd. Iemand, die in stilte ( zeker weten na een jaar politiek) tranen van verdriet en blijdschap moet hebben gelaten. Voor de vele tegenslagen en overwinningen. Die bedreigingen heeft getrotseerd (en dat weet ik ook) om de partij en samenleving te dienen.

Wat kan zo een intelligente vrouw, die steeds haar kennis aan het verrijken was en deze ook heeft ingezet voor de partij hebben bewogen tot deze stap. Iemand, die de partij, maar meer nog de strijd voor een betere samenleving, een warm hart toedraagt. Iemand, die door haar leiderschap, haar durf, haar kracht, haar onverschrokkenheid vele andere vrouwen heeft geïnspireerd (ook mij). Die de krachtmeting met de mannen in de partij heeft getrotseerd. En Sharmila, na lang denken kom ik tot de conclusie, dat de partij helaas, nog niet in staat is haar mensen te waarderen, hen de erkenning te geven, die ze verdienen en hen te blijven inspireren. Mensen geven onbaatzuchtig hun tijd en hun kennis aan de partij en dat moet je als partij koesteren. Dit heeft niets te maken met een positie toekennen. Want iemand, die vecht met haar leven als inzet, is op een veel hoger niveau dan iemand, die een positie her en der wilt. Jouw besluit heeft mij diep geschokt en toch heb ik begrip voor je gevoelens. Je hebt veel potentie en Suriname rekent op je.”

Ik hoef verder niets aan toe te voegen. Omdat zelfs mevr Mathoera als nieuwkomer in de politiek en de VHP overtuigd is van de onrechtvaardigheid binnen de VHP. Indien een positie of functie mijn motief was geweest de VHP te bedanken, (zoals sommige kletspraatjes af en toe willen doen geloven bij gebrek aan stof om mij te bekladden) dan had ik dat al in 2010 gedaan en niet nog eens 6 jaren actief mijn bijdrage geleverd. De verschillende reacties van binnen en buiten de VHP spreken daarom boekdelen. Voor mij is het hoofdstuk VHP allang een gepasseerd station maar het schijnt dat sommigen niet kunnen genezen van het Sharmila syndroom dat zij hebben opgelopen. Aan een paar heb ik al helemaal geen boodschap want in plaats van met de brede kant van hun mond in DNA voor het volk te pleiten, willen ze voelen en ervaren wat Sharmila voelt en ervaart binnen de NDP. Idiotere reacties van wat zich intellectueel noemt bestaan niet. En dan heb je natuurlijk ook het gespuis dat even een graantje mee wenst te pikken van de politieke hype van het moment en zich even in de kijkers opdringt te plaatsen. Ach van mensen die van zichzelf niet weten of ze een hij of zij zijn moet je ook niet anders verwachten. Waarschijnlijk is hun reactie een gevolg van hormonale stoornissen.

Inmiddels heb ik mijn keuze voor de NDP publiekelijk verantwoord en aangegeven de sterke punten van deze partij die met kop en schouders boven alle andere partijen uitsteekt. Ik heb daarbij ook aangegeven dat ik het verleden inclusief dat politiek instrument van 8 december tegen Bouterse achter mij heb gelaten. Dat de oude politiek nu beelden van interviews van mij uit het verleden over 8 december, als instrument tegen mij inzet, is zo berekenbaar dat je je afvraagt of de oude politiek ooit uit de kleuterschoenen van de politiek zal groeien. Het niet kunnen accepteren van de democratische keuzes van wie dan ook getuigt van enorme onvolwassenheid en een erg ondemocratische inborst. Ik heb een duidelijke keuze gemaakt waarop ik trots ben.

Ik kies onder andere voor Vrede, ik kies voor natievorming, ik kies voor een hecht Surinaams volk, ik kies voor een leider die eerlijk communiceert en wiens strijd voor Suriname (en gelukkig dat ik me daarvan mag overtuigen) velen in de schaduw doet staan. Bedtime-stories over de revolutie en alles wat daarna volgde zijn niet meer aan mij besteed. Ik blik vooruit en ik verwerp de etnische politiek, ik verwerp verdeeldheid en ik verwerp de chaos welke verschillende krachten wensen voor dit land in ruil voor wat men noemt gerechtigheid, ik verwerp een leider die gemene achterkamer spelletjes speelt om mensen uit zijn eigen vergaarbak en intieme kring te accommoderen op lijsten ten koste van trouwe partijgenoten die voor het vuile werk goed waren.

Daarom zullen wij ervoor zorgen dat de NDP de komende verkiezing significant groeit. Rest mij nog aan te geven dat mijn deuren voor elke toekomstige ex-VHP'er openstaan. Er hebben vele werkers zich al aangemeld. Ieder ander is vrij in het maken van een keuze. Dat is het democratisch recht van elk een. Voor de VHP op weg naar de verkiezing van 2020 geldt het volgende:
If you build An Army of 100 Lions and Their leader is a dog, in any fight the Lions Will die like a dog. But If you build An Army of 100 dogs and Their leader is a lion, All dogs Will fight like a lion. (Napoleon Bonaparte)

Mr. Drs. Sharmila Kalidien-Mansaram
(Lid van de Nationale Democratische Partij)
Advertenties

Tuesday 19 March
Monday 18 March
Sunday 17 March