Sharmila, skop’ a kasi broko
22 Jul 2017, 04:34
foto


Sharmila Kalidien-Mansaram heeft zich op 8 juli 2017 in Para aangesloten bij de NDP van voorzitter Bouterse die tevens president is van Suriname. Wat is zo speciaal aan deze gebeurtenis? Je lidmaatschap van de ene partij netjes per brief opzeggen en daarna de andere partij vragen om toetreding is toch heel normaal? Het klinkt zo vanzelfsprekend, maar dat is het niet. Deze vrouw zal de geschiedenis ingaan als ‘de persoon’ die op niet mis te verstane wijze, met zwaar kaliber woorden die ze gebruikte op verschillende fora, het beleid van de NDP en Bouterse heeft bestreden. Het rok-incident in DNA is nog vers in het geheugen. Over de 8 decembergebeurtenissen was haar kritiek niet mals: “de moordenaar moet worden opgesloten”. Velen vragen zich af hoe het dan mogelijk is dat uitgerekend Mansaram de VHP verlaat en zich daarna aansluit bij de NDP. Om dit te begrijpen zal ik de geschiedenis kort de revue laten passeren.

In de vroege ochtend van maandag 25 februari 1980 was Suriname opgeschrikt door kanonschoten. Menigeen wist nog niet wat gaande was, maar later werd duidelijk dat een machtsovername was gepleegd door 16 militairen. Op die dag heeft de Surinaamse politiek kennis gemaakt met D.D. Bouterse, een naam die zich nog steeds doet gelden in de Surinaamse politiek. Wat is het geheim achter deze man, want hoe kan hij al die jaren zoveel tegenslagen incasseren en toch overeind blijven staan? Welnu, Bouterse is een militair strateeg maar bovenal een charismatische leider die zijn tegenstanders altijd een stapje voor is.

De politieke loopbaan van Bouterse ging niet altijd van een leien dak omdat hij naast allerlei intriges ook door Holland op bedenkelijke wijze met de haren erbij werd gesleept in een Stellendam cocaïnesmokkel. Onlangs hoorde hij de officier van justitie een strafeis van 20 jaar tegen zich uitspreken voor zijn vermoedelijke aandeel in de strafzaak rondom de 8 decembergebeurtenissen. Als jurist zie ik tegenstellingen in het desbetreffende requisitoir, maar ik laat het over aan de advocaat die zich daarover zal uitspreken als hij opkomt voor de belangen van zijn cliënt Bouterse.

Maar hoe komt het dan dat ondanks alles de NDP in een tijdsbestek van 30 jaar gegroeid is van 3 naar 26 zetels en juist nu, nog een enorme zuigkracht uitoefent op het electoraat? Is er wat mis met de interne structuren van de andere politieke partijen? Naar mijn mening wel:
-In mei 1999 kwamen de protesten tegen de toenmalige Surinaamse president Jules Wijdenbosch tot een hoogtepunt. Ronald Hooghart, voorzitter van de grootste ambtenarenvakcentrale (CLO), liep in de voorste linies toen de bevolking in opstand kwam. Hoogharts kritiek op de NDP en op Bouterse was niet zuinig. Ik herinner me nog de woorden: “Als ze er eenmaal zitten, dan is het na mij de zondvloed. Wie op Bouterse stemt, stemt tegen zichzelf. Mijn wens is dat de bevolking lering trekt uit het verleden en een keuze maakt voor een gematigde groep, die beter zorgt voor ontwikkeling van deze samenleving."

Na de val van Wijdenbosch is Hooghart door zijn strijdmakkers en opdrachtgevers vergeten. Nu zit hij in de fractie van de NDP in DNA. Keshopersad Gangaram Panday, heeft na een interne ruzie de VHP verlaten en zich aangesloten bij NDP en zit nu ook in DNA . Zo zijn er nog velen die uit teleurstelling hun moederpartij verlaten en met succes onderdak vinden bij de NDP.

-Het vertrek van Mansaram is het zoveelste bewijs dat de interne democratie in bepaalde partijen niet van het gehalte is als men de buitenwereld wil doen geloven. Het feit dat deze persoon langer dan 25 jaar haar krachten aan de VHP heeft gegeven en nu de partij toch heeft verlaten, geeft aan dat problemen zich daar voordoen die fundamenteel zijn van aard. Leden moeten hard werken, het vuile werk doen voor de partij, maar achteraf hebben zij geen inbreng in besluitvorming en het nemen van belangrijke beslissingen.
-De fouten die de meeste partijvoorzitters maken is om zich alleen te concentreren op Bouterse waardoor zij de juiste aansluiting missen met het dagelijks gebeuren in een veranderende wereld. De leden worden in een waas van drukdoenerij van partijbonzen in een staat van allerlei ophef gebracht en verder aan hun lot overgelaten.

-De noden en problemen van de achterban worden verwaarloosd en jongeren krijgen vooral niet de gelegenheid om zich te ontplooien. Men vergeet dat men te maken heeft met een charismatisch leider, een militair strateeg die de technieken van strijdvoeren in zich heeft.
Aan alle partijen het volgende:
- Zet jouw wetenschappelijk bureau aan het werk want 30 jaar spelen op de man en de bal links laten is belangrijk genoeg om een grondig onderzoek te plegen.
- Maak een Root Cause Analysis (RCA) een methode om problemen te ontdekken en op te lossen.
- Heroriënteer de partij en breng die meer in overeenstemming met onze echte geschiedenis en waar en hoe wij naar de toekomst koersen. School dus jouw leden in de basis ideologie van eenheid van mens en natuur
- Partij interne organisatie structuren zijn zwak. Het contact met de achterban en de rest van het volk laat veel te wensen over. Laat langs de weg van scholing haat- en wrokgevoelens plaatsmaken voor rationeel en constructief benaderen van zaken.
- Toon meer vaderlandsliefde en respecteer de vele schatten die ons land heeft. Laat het buitenland je niet een worst voor de neus houden en ons land het nakijken bezorgen.
- Heb geduld en werk bedachtzaam naar de verkiezing van 2020.
Als een schijn van waar ik hierboven op wijs zich niet voltrekt, ligt het voor de hand dat bepaalde partijen in 2020 weer in de oppositie bank zullen belanden. Sharmila is al uit de kast. Aangezien vele kasten nog op slot zijn zou ik zeggen maak voort, haast je, anders wordt het: ‘kom uit de kast, skop’ a kasi broko kon miti 2020.

Robby Amain
Advertenties

Tuesday 19 March
Monday 18 March
Sunday 17 March
Saturday 16 March