De grote verwarring in de medische zorg

De Survam en de Nationale Ziekenhuis Raad hebben het steeds over een financieringstekort om kwaliteitszorg te kunnen bieden. Het ontbreekt echter aan uitleg over wat kwaliteitszorg nu eigenlijk is, hoe die geïmplementeerd is of zou moeten worden en hoe de controle op echte kwaliteitszorg moet plaatshebben.
De structuur en organisatie van onze zorg kan niet tot kwaliteitszorg leiden, omdat die vooral stimuleert tot hoge productie, o.a. consulten, verrichtingen, ziekenhuisopnames en effectieve controle mist.

Dat overproductie in de zorg tot inferieure zorgkwaliteit leidt, is voor niet-ingewijden soms moeilijk te begrijpen. Een patiënt weet niet beter dan, als de arts het zegt, dat wel voordelig voor hem of haar zal zijn: meer laboratorium en ander onderzoek, meer medicijnen, meer verwijzingen, meer ziekenhuisopnames.
Een fundamenteel andere benadering van zorg is nodig, waarin niet (over)productie de financiële prikkel moet zijn, maar kwaliteitszorg.

De herschoolde huisarts, die volgens geschreven evidence-based richtlijnen leert werken, zal een goede start zijn voor de ontwikkeling van kwaliteitszorg. Werken volgens zo'n richtlijn houdt in dat de arts, voor de medische problemen van alledag o.a. weet of en welk onderzoek nodig is, of het nuttig is een medicijn voor te schrijven en welke dan, wanneer een verwijzing moet plaatshebben en zo meer.
Zo’n richtlijn is niet alleen voor alle artsen bestemd, maar is ook beschikbaar voor elke cliënt/patiënt en de betalende en controlerende instanties.
Meer geld steken in de zorg om het huidige zorgsysteem in stand te houden, is een vorm van verspilling en heeft met (garanderen van) kwaliteitszorg weinig van doen.

Frank Bueno de Mesquita,
Stg. t.b.v. Evidence-Based Geneeskunde in Suriname (EBGiS)
ebmasu@gmail.com