Berenstein: Regering maakt leven arbeider moeilijker

De regering onder leiding van president Desi Bouterse maakt het leven van de arbeider alleen maar moeilijker. Bepaalde vakbondsleiders staan openlijk achter de regering en helpen de werkende klasse voor de gek te houden,merkt Robby Berenstein, voorzitter van C-47, op. Hij moedigt de werkende klasse aan om niet op te geven. “Laten we ons bezinnen en nadenken over hoe we de strijd voor lotsverbetering verder gaan voeren. De strijd tegen het wanbeleid is pas begonnen, deze gaat nog heel lang duren.”

Verschillende vakbondsleiders hebben vanmorgen traditioneel kransen gelegd bij de standbeelden van Pater Weidman, Hendrik Sylvester en Fred Derby. In een grote groep is er gewandeld naar de dokter Sophie Redmondstraat waar de standbeelden staan. Een dag eerder hebben NDP-jongeren hier ook kransen gelegd. De NDP heeft eveneens bloemen gelegd bij Kwakoe, Abaisa, Johan Pengel, Louis Doedel en Cyriel Daal. Daal is een van de vijftien mannen die op 8 december 1982 is gedood tijdens het militaire regiem onder leiding van Bouterse, nu president en voorzitter van de NDP.

De werkende klasse wordt het zwaarst getroffen door het beleid van deze regering. Voor elke verhoging moeten de werkers opdraaien en het ziet er niet naar uit dat het beter wordt, haalt Berenstein aan. “Verarming heeft niet alleen te maken met het ontbreken van geld maar ook met de andere aspecten, Nu zal men voor bepaalde behandelingen bij de dokter extra moeten betalen. De verzekeringsmaatschappijen beginnen zich al te roeren. De andere diensten laten ook niet op zich wachten. De verarming zet zich voort op tal van andere gebieden.”

Vakbonden die het leed moeten helpen verzachten, staan het toe dat de regering de arbeider blijft uitknijpen, merken Berenstein en collega vakbondsleider Lloyd Read op. Berenstein is verbaasd dat ook Errol Snijders de regering nu naar de mond praat. “We hebben in dezelfde presentatie gezeten waar we hebben aangegeven hoe de regering aan extra inkomsten kan komen. En nu speel je awari domri en kom je met ‘pe lanti mus pur’ en?’ Dit is voor de gek houderij.” De situatie zal zo blijven zolang arbeiders en hun vakbondsleider dit toelaten. Daarom is een hechte eenheid bij de vakbeweging van essentieel belang voor een succesvolle strijd tegen het wanbeleid, stelt Read.

Aan ambtenaren is in het vooruitzicht gesteld dat zij tot SRD 500 aan koopkrachtversterking zullen ontvangen de komende maanden. Berenstein vindt het een goede stap maar vertrouwt het zaakje niet. “Ik heb ze al gezegd dat ze het moeten accepteren. Maar wat ons betreft is het een doekje voor het bloeden omdat ze op meer aanspraak maken. Echter, we trekken de duurzaamheid ervan sterk in twijfel want zoals ‘lanti’ het financiert ‘puru en in yu saka poti eng na tra sey fu yu saka’, is gewoon ‘pur bruku wer bruku’. Wij, de werkers, wij betalen de government take. En kennelijk zullen de ambtenaren nog veel minder overhouden zolang hij wordt gefinancierd uit de government take."

Er wordt niet geschroomd om te misleiden en onwaarheden te verkondigen, zegt Berenstein. Op allerlei manieren wordt er getracht een ander beeld te scheppen van wat er werkelijk gaande is, geeft hij aan. De regering heeft er ook een gewoonte van gemaakt om eerst de fout in te gaan met alle gevolgen van dien om daarna dialoog te willen voeren, merkt Berenstein op. “A regering disi we kar’ den mosterd na de maaltijd” concludeert de vakbondsleider.

“Nu pas vinden ze dat ze de communicatielijnen moeten openstellen. Ze willen praten zeggen ze. Maar ze doen daarbij alsof wij, de werkers en de vakbonden niet willen praten. Maar we zijn al sinds het eerste kabinet Bouterse aan het strijden. We hebben ze voor veel zaken gewaarschuwd maar ze hebben toch doorgedrukt. A regering disi altijd ai du fosi dan fos ai mek lek a wan taki. Dus ze hebben onze stem niet nodig maar onze gezichten zodat zij het beeld kunnen wekken dat wij samen het besluit hebben genomen. Nu gebeurt het weer, de benzine is verhoogd, we worden nog armer en nu pas wil men praten.” Berenstein drukt de werkers op het hart om de strijd niet op te geven. “Laten we bezinnen, denk diep na over hoe we een collectieve strijd voor lotsverbetering het beste gaan voeren.”

René Gompers