Maduro, Bouterse en de kinderen van Venezuela
29 Apr 2017, 04:32
foto


De regering Bouterse heeft, middels een verklaring van het ministerie van Buitenlandse Zaken over de crisis in Venezuela, steun betuigd aan de ‘democratisch gekozen regering’ van Nicolás Maduro. Zij deed dat door in het nationale conflict, arbitrair het ‘principe van niet-inmenging in interne aangelegenheden’ aan te roepen, bij het tegelijkertijd verzwijgen van de humanitaire crisis door wanbestuur en de bloedige schendingen van de mensenrechten en de democratische rechtsorde door het Maduro regime. De regering nam stelling tegen de ‘pogingen binnen de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) om Venezuela te isoleren.’
Als de boodschap niet bevalt, doodt men de boodschapper.

De boodschap van 18 april
Luis Almargo, Secretaris Generaal van de OAS, heeft op 18 april in een verklaring opgeroepen het recht van het volk van Venezuela op vreedzame demonstratie, te respecteren. ‘Vreedzame demonstraties zijn een instrument van vrede, democratie en vrijheid.’ Almargo, Uruguayaans advocaat en voorheen minister van Buitenlandse Zaken van de linkse regering van José ‘Pepe’ Mujica, eiste bescherming van het recht van de demonstranten om democratie en vrijheden in Venezuela te eisen. Hij veroordeelde de regeringsactie om wapens aan politieke aanhangers te geven, om te schieten op demonstraties en confrontatie en conflict uit te lokken. De Secretaris Generaal stelde dat het bestuur in Venezuela geen legitimiteit meer heeft. De scheiding der machten bestaat niet meer. De rechterlijke macht is gepolitiseerd. De rechten van de Nationale Assemblee worden geschonden. De regering onthoudt de bevolking het kiesrecht, zoals in 2016 het recht op het referendum over al dan niet voortzetting van dit presidentschap. De mensenrechten worden ernstig geschonden. De macht maakt zich schuldig aan politieke vervolging, foltering en moord. Het land kent vele honderden politieke gevangenen. De rechten van politieke partijen worden geschonden, evenals de vrije meningsuiting en persvrijheid. Er is geen bestuurlijke transparantie en de ‘onverantwoordelijkheid van het openbaar bestuur heeft zorg gedragen voor de ernstigste humanitaire crisis in de geschiedenis van het land’. Almargo eiste als Secretaris Generaal van de OAS, op 18 april, respect voor de mensenrechten en politieke vrijheid, herstel van de democratische rechtsstaat en toegang voor internationale humanitaire hulp aan het noodlijdende Venezolaanse volk.

Onderdrukking en dialoog?
Immoreel en politiek vooringenomen, de bloedige onderdrukking van de democratische beweging in Venezuela verhullend, herhaalde de regering Bouterse de holle ‘dialoog’ frase van Maduro. Maar gewelddadige onderdrukking en dialoog gaan niet samen. Dialoog vereist begrip, geen bedrog. Zonder respect van de regering voor de psychische en fysieke integriteit van haar burgers, zonder respect voor de vrije meningsuiting en participatief burgerschap, is dialoog een farce, slechts een synoniem voor het neutraliseren van het democratische protest.

Simancas’ inmenging
Bezien vanuit het perspectief van de democratische oppositie in Venezuela, zou de partijdige houding van de regering Bouterse, kunnen worden gezien als inmenging in interne aangelegenheden, ten faveure van de gedelegitimeerde regering van Maduro. Zeker als de Venezolaanse democraten zich het solidariteitsbezoek van Dino Bouterse, zoon en afgezant van president Bouterse, aan de verkiezingscampagne van Maduro, herinneren. President Bouterse stond in het krijt bij de Chavistas. De steun van het bewind van Chávez en Maduro aan de electorale campagne van Bouterse en zijn NDP is publiek geheim. Op de bijeenkomst van Zuid Amerikaanse staatshoofden in Trinidad, in 2010, sprak president Venetiaan de toenmalige Venezolaanse president Chávez aan, over de inmenging van zijn ambassadeur Francisco Simancas in de interne aangelegenheden van Suriname. Simancas leek meer dan met de Surinaamse regering, betrekkingen te onderhouden met Bouterse en zijn NDP. Korte tijd na de Surinaamse kritiek, riep Chávez zijn ambassadeur tijdelijk terug en stuurde hij een topdelegatie naar Suriname om het geschonden vertrouwen te herstellen.

Grootscheepse drugshandel
De gezant van de presidentiële solidariteit met Maduro, Bouterse jr, werd ondanks een strafrechtelijke veroordeling voor diefstal van wapens van de staat, door de pappa-president, met publiekelijke lofuitingen, benoemd in de Counter Terrorism Unit (CTU), een politiek gemotiveerde gewapende eenheid zonder wettelijke grondslag. Het feest der nepotisme was echter een kort leven beschoren. Bouterse jr. werd in de Verenigde Staten, na een schuldbekentenis, tot 16 jaren gevangenisstraf veroordeeld voor cocaïnesmokkel. De appel viel niet ver van de boom. De veroordeling van de Dino Bouterse markeerde, naast het historisch verheerlijken van militaire staatsgreperij en praktiseren van falend autoritair bestuur, een van de karakteristieke overeenkomsten tussen de regimes van Maduro en Bouterse. Beiden kennen hooggeplaatste bestuurders die veroordeeld zijn voor of geassocieerd worden met grootschalige drugshandel en andere vormen van georganiseerde criminaliteit.

In februari kondigde de Amerikaanse regering sancties af tegen Maduro’s vice-president Tareck Al Aissami, vanwege diens ‘sleutelrol in de internationale drugshandel.’ Al Aissami zou verantwoordelijk zijn voor grootscheepse cocaïnetransporten naar Mexico en de Verenigde Staten. Maduro’s initiële verkiezen van het presidentiële gesternte van Donald Trump boven dat van Barack Obama, was een illusie gebleken. De 500.000 Amerikaanse dollars die Citgo Petroleum, gelieerd aan het staatsoliebedrijf Petróleos de Venezuela (PDVSA), aan het inaugurele feest van de rechtse etnopopulist Trump schonk, hadden beter besteed kunnen worden aan het kopen van medicijnen voor de kinderen van Venezuela, die nu sterven aan epidemische malaria door gebrek aan antimalaria middelen.


Theo Para
Advertenties