Een gewogen alternatief voor leiders!

De onsmakelijkheden van 1980 en 1982 in Suriname, hebben mijn ouders en grootouders van heel dichtbij meegemaakt. Ik kan mij namelijk niets van die periode herinneren, want zelf ben ik geboren op 25-05-1986 tijdens de binnenlandse oorlog. Dus een oorlogs-kindje TOEN – en een verkiezings-kindje NU. Ik was sinds mijn geboorte een “fighter”, want wilde te midden van alles, trappelend met m’n voetjes deze wereld binnenkomen en aanschouwen. Vervolgens zou ik later mijn plek binnen de maatschappij innemen, zoals elk individu dat voor zichzelf hoort te doen, want niets wordt je gratis gegeven. Zelfs voor de liefde dien je te vechten. Dat is tenminste mijn instelling; een gegeven van mijn rolmodel. Elke keus die je maakt, is de jouwe en daar dien je verantwoordelijkheid voor te nemen, “no matter the consequences”.

Die rumoerige tijd van de jaren ‘80 was een periode waarvan ik dacht, “het is voorbij”, totdat enkele prominente Surinamers in de nacht van 24 op 25 februari 2017 een opmerking maakten dat het “werk nog niet voltooid is”! Vanwege mijn beperkte kennis over dit dramatische gebeuren van de jaren ‘80, wist ik niet wat ze bedoelden met die uitspraak. Ik herinner me ook de uitspraak over de “slapeloze nachten” die ons is toegewenst, tijdens hetzelfde evenement, maar dit keer in 2016. Het is niet wijs te gaan speculeren of er een verband is tussen die twee uitspraken, gemaakt in afzonderlijke jaren op het zogenoemd evenement met hetzelfde karakter, vanwege mijn geringe kennis. Ik zou het ook heel bijzonder vinden als ik de angst en emoties van die periode, ervaren door man en vrouw vóór mijn generatie, ooit eens zou aanvoelen. MAAR,...daarin zou verandering komen, want de natuur had voor mij en mijn generatie een enorme ervaring en uitdaging klaarliggen; Het jaar 2017.

Het drama en de pijn waarmee ik ben opgegroeid in deze wereld, was de grote onmenselijke ongelijkheid (=armoede) en onrechtmatigheid (=honger) die er heerst in de wereld. Jammer genoeg is het sinds die tijd alleen maar toegenomen, vanwege de ongezonde mentale en geestelijke conditie van de mensheid in zijn algemeenheid. Honger en armoede, lijkt te zijn verdwenen uit ons zicht, omdat het zich presenteert in een ander (glimmend) jasje, derhalve verblind het ons. En erger nog, zijn de vele “maskers” waarachter we dagelijks schuilen komen bij kijken om het geheel tot een flinke “modetrend” of “modeflater” te maken. Die zogenaamde trend waar een ieder loffelijk en hoffelijk aan meedoet, verblind en weerhoudt ons om zaken dieper en grondig te bekijken en te analyseren, want we focussen alleen op wat onze ogen kunnen waarnemen. De beelden op televisie liegen er niet om. Sterker nog, de Paus had in 2016 op een Verenigde Naties conferentie aangegeven dat oorlogen worden gevoed, maar de hongerigen NIET. Een paradox die aangeeft dat we vervallen zijn tot een dieptepunt, waarbij we armoede, honger en psychische problemen als een soort natuurwet zijn gaan accepteren en dus niet is uit te roeien! Maar hoort dat zo te zijn?

De aarde in combinatie met de hedendaagse technologie kent in potentie alleen maar overvloed. Waar is het dus fout gegaan dat er een bepaalde continuïteit heerst in deze problemen en ons gedrag, ondanks wij als intelligente wezens leven in een moderne tijd, waarbij we zoveel informatie en kennis tot onze beschikking hebben? Feit is dat de problemen zijn gebleven en nieuwe problemen sluiten zich daarbij aan. Het begint dus flink benauwd te worden. Het kokend water zit ons al tot de onderste lippen. De metafoor van de “boiling frog” is goed van toepassing! Vallen we in een “silent-death” of is het tijd om drastisch te handelen en uit de pot te springen, onze brandwonden aflikken om vervolgens weer in een andere pot geplaatst te worden? Terugkerende patronen en vicieuze cirkels! We kunnen dus niet ontkennen dat de omvang en complexiteit van onze problemen lokaal, zowel internationaal, alleen maar toenemen. Een goed voorbeeld is momenteel de situatie in Venezuela. De politieke, sociale en economische systemen zijn op wereldniveau gewoon chaos en onheilspellend, omdat een ieder zijn eigen belang voorop stelt. Dit leidt ertoe dat de problemen niet echt structureel ter hand worden genomen, omdat er geen voordeel mee te behalen valt.

Deze periode van grote onrust, zal de onvoorstelbare chaos, dood, en alomvattende verderf tot zelfs milieu- en ecologische systemen verder vergroten, mits we een flinke ommekeer kunnen maken. Een ommekeer in ons denken en onze houding, naar onszelf en naar elkander. Het stelt ons ongetwijfeld in de gelegenheid om door middel van zelfreflectie ruimte te maken voor “goddelijke” waarden zoals LIEFDE, BROEDERSCHAP, EENHEID en INTEGRITEIT. Deze dienen op de voorgrond te treden in plaats van haat, eigenbelang, verdeeldheid en corruptie. Deze laatste 4 waarden hebben nooit eerder een probleem opgelost. Integendeel, heeft het ons gebracht naar dit cruciaal punt in onze geschiedenis. De periode waar licht zal schijnen op duistere zaken, en deze blootstelling zal zich niet alleen beperken tot frauduleuze regeringen, maar omvat ook organisaties, individuen en zelfs persoonlijke relaties. Onze aangeleerde waarden, normen en idealen worden flink te grazen genomen en op het spel gezet. Natuurlijk hadden we het niet zo ver moeten laten komen, maar als zich nu een kans voordoet om er wat aan te doen, moet je die gelegenheid met beide handen vastgrijpen. Echter, deze blootstelling van problemen, scheefgroei en oneffenheden met een rampzalig karakter, vereisen immense kracht, doordachte wijsheid, ijzersterk vertrouwen, standvastigheid en anders denken, om ons in staat te stellen tot een duurzame oplossing te kunnen komen. Maar we moeten ons wel eerst realiseren dat zonder de juiste aanpak van de oorzaak, elk voorstel tot enige duurzame oplossing nutteloos zal zijn en gedoemd te mislukken.

Dus waar ligt de oorzaak voor de problemen van vandaag? In het verleden zit het antwoord voor het heden en vervolgens de toekomst. Indien we het verleden kennen en dit verleden ons keer op keer in vicieuze cirkels heeft gestort in het heden, zit naar mijn mening de oplossing niet in oude benaderingen. Indien deze benaderingen duurzame oplossingen waren, mogen de problemen niet weer de kop op steken. De toekomst ligt dus in de bewustwording van de mens, om ons bewustzijnsniveau naar grotere hoogtes te tillen. De kerngedachte die hier wordt voorgesteld is dat de oorzaak van de grote problemen op het gebied van ideeën te zoeken is, en bovenal wat en hoe mensen denken. Het is dus noodzakelijk om de ideeën die deze wereld en menselijk gedrag hebben gevormd, te herstellen. De labels; ik ben zwart, jij bent wit en ik ben vierkant en jij rond zijn overbodig in een harmonieuze wereldorde. Om tot liefde, broederschap, integriteit en vooral tot eenheid te komen gaan we eerst de verschillen moeten erkennen en dan wordt er een solide basis gecreëerd voor acceptatie, die vervolgens zal kunnen leidden naar “eenheid in verscheidenheid”. Maar voordat we de verschillen kunnen accepteren moeten we eerst in de spiegel durven kijken en de vraag stellen “Wie ben Ik, waarom ben ik NU hier, en waar wil ik heen?” We worden dus gevraagd om een bewuste keus voor onszelf te maken, zodat onze eigen authenticiteit kan prevaleren. Let wel dat geluk en vrede afhangt van onze eigen bewuste keuzes en de verandering zal plaatsvinden, of we het willen of niet. Dat zijn eenmaal de natuurwetten, waarboven geen enkele macht staat!

Maar is een keus voor onze EIGEN authenticiteit makkelijk, gezien wij als mensen “kuddedieren” zijn? Deze geconditioneerde en gestructureerde instelling heeft een cultuur gecreëerd, waarbij onze keuzes voor 90% niet onze eigen zijn en we het overlaten aan onze omgeving, waardoor we sterk onderhevig zijn aan externe invloeden, in plaats van dat we vanuit onze eigen authenticiteit handelen en onze EIGEN keuzes maken. Het is namelijk het verschil tussen deze menselijke attitudes en handelingen die op hun beurt invloed hebben op sociale organisaties, economische activiteiten en politiek beleid. Het is onze denkwijze en handelen die de maatschappij vormt waarin wij zelf ook leven. Een gevleugelde uitspraak is: “Ik ben wat ik denk”. De enige manier om dus verandering te brengen in een denk- en bewegingspatroon van mensen, is het van belang ze overtuigende nieuwe en frisse ideeën te presenteren. Kortom, de oplossing voor de problemen van deze wereld ligt in de macht van het idee; een nieuwe ideologie, die de wereld op zijn kop zal zetten maar uiteindelijk zal leiden tot de “Utopia” of misschien zelfs Dubai, zoals de president dat wenst. Maar een president kan dat niet alleen! Enige wat ik wel kan, en dat is al heel veel, is zelf te zorgen dat ik een beter mens word en dat die microwereld waarin ik leef, met kleine stapjes beter wordt. Door mijn woord en mijn daad.

Om een goed en duidelijk voorbeeld aan te halen is de recent genomen krachtige stap en initiatief van Maisha Neus. Het is een historische en gewaagde beslissing geweest, gezien waar het ons momenteel heeft heengebracht. Een idee en gevoel vanuit haar diepste zelf, is ontsproten uit de wil naar verandering; de voortdurende kracht van de natuur. De moedwillige strijdster haar keus tot actie en streven voor een veranderd beleid, was een gedachte en gevoel die ook onder veel mensen leefde. En die collectieve gedachte heeft een energie en beweging op gang, die omwille van die collectieve gedachte en energie goed te noemen is, maar het heeft ook confrontaties, uiteenlopende visies, dualiteit en heel veel vragen ontketend. En terecht, want verandering wordt je niet gratis gegeven. De ideologie van verandering heeft onze natie dus letterlijk op zijn kop gezet. Verder heeft het angst, drama, emoties en polarisatie flink aangewakkerd, vanwege een strijd der machten. Zijn dit de gevoelens waarmee mijn ouders en grootouders ook zaten? Is dit wat man en vrouw vóór mijn generatie heeft ervaren, voordat grote veranderingen zich hebben gemanifesteerd? In elk geval biedt deze situatie zonder enige twijfel de ruimte voor nieuwe ideeën en de mogelijkheid tot verandering; Verandering in beleid, visie en benadering van zaken.

De betekenis van de Surinaamse vlag is onze identiteit. Een symbool van vooruitgang en van strijd. Eentje van vrijheid, gerechtigheid, vruchtbaarheid en de hoop voor een gouden toekomst, verwerkt in de vijfpuntige ster die staat voor EENHEID. Door centraal te staan met een ieder hebben we de taak deze identiteit op een gepaste wijze uit te dragen met LIEFDE, BROEDERSCHAP, EENHEID en INTEGRITEIT. Wat we zullen overhouden bij het toepassen van deze idealen is de schoonheid van, en de bewondering voor onze mama Sranan, gepaard met een duurzame oplossing, waar generaties na ons nog van zullen genieten. Als je het mij vraagt; een ware en grote uitdaging die wij als soevereine natie zullen moeten voltooien en de periode van angst, pijn en frustratie voor altijd af te sluiten. Dat is waarschijnlijk wat de prominente Surinamers bedoelden. “Een betere wereld begint bij uw authentic-self”!


Anthony R. Sporkslede
Founder “Mercury ICON”