Persoonlijke herinneringen bisschop over pater Vernooij

Pater Joop Vernooij zal met een viering in de kathedrale basiliek maandag om 19.00 uur worden herdacht. Pater Vernooij is geboren op 15 juli 1940 te Houten
(Nederland) en is in november 1967 naar Suriname afgereisd, waar hij tot 2001 heeft gewerkt als priester van het Bisdom Paramaribo. Vernooij is op 19 maart overleden in Nijmegen. Hij is op 24 maart begraven.

Monseigneur Karel Choennie om een reactie gevraagd over zijn herinneringen aan pater Vernooij, vertelt het volgende:
"Hij was de eerste priester die ik als tiener bij zijn voornaam: Joop, durfde noemen. Ik leerde hem kennen toen ik twaalf was en hij kapelaan in de St.Alfonsuskerk. Hij interesseerde mij voor Surinaamse literatuur. Hij zorgde dat ik steeds iets te lezen had. Op een dag nam hij me mee op zijn Zundapp bromfiets naar Matta. We namen een duikje in de kreek. Hij groette enkele mensen en weg waren we weer naar de stad. Hij en Bertus Roest stonden bekend als de ‘rode’ (communistische) of progressieve paters. Hij kwam rebels over en vaak heb ik mensen nog horen discussiëren of het wel gepast was dat een pater Jeans broeken aantrok.

Ik herinner mij nog een discussieavond in een kleine groep op de pastorie waarin hij en de Amerikaanse ambassadeur in debat gingen over de bevrijdingstheologie. De ambassadeur wilde weten of de bevrijdingstheologen gelijk waren aan de rebellen die zich door het Marxisme lieten inspireren en gewelddadig waren. Joop verdedigde de preferentiële optie voor de armen en pareerde dat de armen voortdurend gewelddadig werden onderdrukt door rechtse dictaturen. De bevrijdingstheologen waren eenvoudige priesters die in basisgemeenschappen het evangelie van bevrijding verkondigden. Geen wonder dat hij veel sympathie had voor de militaire coup van 1980 en de ‘revolutie’ sterk ondersteunde.

Een ander groot thema van Joop was de inculturatie. Hij had daarom ook missiologie gestudeerd. Hij stimuleerde het eigene van Suriname in de eredienst, literatuur, de journalistiek, in de kunst. Hij had daarom ook veel vrienden in de kunstwereld. Op een gegeven moment was hij actiever ‘buiten’ dan ‘binnen’ de kerk. Terwijl er merkbaar spanningen waren tussen de progressieve paters (Joop Vernooij en Bertus Roest) en de conservatie paters, was de band met de parochianen heel sterk. Hij kende mensen persoonlijk, kon zo binnenstappen en mee eten en kon ook een dyogo met hen drinken, gewoon bij de chinees.

Hij was echt een boekenworm en kende de kerkgeschiedenis en de archieven van de kerk als geen ander. Hij heeft veel geschreven en had altijd van die gekke invallen. Zo schreef hij eens een column: Ik fiets, dus ik ben. Nu fietst hij niet meer, dus is hij er niet meer."