Column: Politieke Borrelpraat 347

“Zo, het doek is helaas gevallen voor mijn vriend Rabin Par-me-sari, poti.”
“Een kundig manager, recht door zee, geen gesjoemel, eens zelfs presidentskandidaat.”
“Juist dat kan je nekslag worden als je keer op keer weigert om krom door zee te gaan en met allerlei sjoemelig bochtenwerk en bepaalde belangen mee te gaan.”
“Ja, maar je kan een ziekenhuis niet zonder stroom zetten.”
“Hoe weet je dat als je bijvoorbeeld het magazijn, de garage en het fietsenhok, waar een enorme achterstallige betaling op staat, van elektra afsluit, ook nog een aantal poli’s en een stuk van de keuken op aangesloten zijn? Dat hele ding daar lijkt een elektrische warwinkel te zijn.”
“Dus één groot misbaar daar, net zoals toentertijd toen een andere kuliman, die was daar ziekenhuisdirecteur, ordening bracht in die vreetnapot. Toen sprongen bepaalde specialisten op z’n nek, want die directeur eiste van sommigen betaling van hun torenhoge schulden aan het ziekenhuis. Toen moest onze Baboeganga koet-ke-koet de laan uit. Oké, hij was wel een stuk arrogantie vanjewelste, maar het ziekenhuis draaide toen goed, geen schulden bij de bank, salarissen op tijd enzo.”
“Nu wil Par-mesari, al is het gedeeltelijke betaling van de stroomschuld bij Huize Diakonesse en tot z’n pech sluit hij daardoor ook allerlei meegekoppelde lijnen af en treuzelt hij een paar uren te lang om die weer aan te sluiten.”
“Dáár had de RvC dus eindelijk de stok om hem eruit te slaan, want volgens mij hinderde hij hun al lang met z’n recht-door-zee-beleid.”
“Weet je dat zoiets hem bij het AZ toentertijd in aanvaring bracht met de vakbond?”
“Hoezo?”
“Hij ontdekte dat de keuken voor een driemaal te hoge prijs vis inkocht bij iemand. Toen hij die sjoemel stopte, bleek dat een topper van de AZ-vakbond achter die handel zat.”
“Dan nu blijkt dat er andere elektra-aansluitingen van Huize Diakonesse zijn, waar er ook enorme betalingsachterstanden zijn.”
“Maar kan dat zo? Omdat je een maatschappelijke functie hebt, mag je stroom vermorsen en niet betalen?”
“Zeg geen onverantwoordelijke dingen; ze vermorsen niet, ze gebruiken stroom ten behoeve van de zieke mens.”
“Ben je ’s avonds zeg maar zo tegen middernacht langs het Huize Diakonesse gereden? Badend in het licht? Alle gangen dubbele tl-buizen.”
“Ja, daar zeg je wat. Dat verwacht je niet van een ziekenhuis met zo een hoge elektra-betalingsachterstand. Voor wie al die hel verlichte gangen? Dus ze vermorsen wel!”
“Ja, maar hoe gaat het ziekenhuis op tijd z’n stroomrekening betalen als ze niet op tijd en niet genoeg subsidie van de overheid krijgen?”
“En als ze hun tarieven niet mogen verhogen, want dan gaan arme zieke mensen nog erger doodgaan, terwijl men in feite de rijken subsidieert, net als met stroom en water?”
“Daarom moet het overheidsstroombedrijf een oogje dichtdoen als het Zieke Huis z’n stroomrekeningen niet of sporadisch betaalt.”
“Maar daardoor loopt de EBS inkomsten mis, want die stroom wordt niet gratis opgewekt.”
“Weet je hoeveel overheidskantoren en -instellingen een zware schuld bij de EBS hebben?”
“Typisch die bakbawenkri-huishouding: het is een overheidsbedrijf, dus wij als overheid betalen de EBS wanneer we willen, dan komt er geld vrij om andere ‘dingens’ te doen.”
“Weten jullie wat is de grootste investeringsuitgave van de overheid is? Nee, geen schoollokalen en één- en tweepersoonsappartementen voor startende jonge volwassenen. Het is het asfalteren van wegen, uitgevoerd door onze sneesie-brada.”
“Om die dan kapot te laten rijden door overbeladen houttrucks.”
“Nee, dat gaat stoppen. Ze gaan overal asdrukmeters zetten.”
“Wie houdt wie voor de gek? Weet je hoeveel die dingen kosten? En voordat je het denkt is de helft kapotgedrukt. Je hebt al gauw aslasten van over de 15 ton.”
“Weer een manier om wat tjoekoe binnen te halen.”
“Maar ik vind het verschrikkelijk dat een of andere onbekende orga in de USA, the Secure Free Society (SFS) in een 12 pagina’s tellend document stelt dat Suriname een ‘criminele staat’ is met de president als hoofd van een verticaal geïntegreerde criminele structuur.”
“Mijn hemel, mijn goeie genade, mi Masra, areh baab, my goodness, ling-si-pjaw, koetang pisang slendang, dit is totaal nieuws voor mij; ik schrik me daarom, net zoals onze Juspolminister, een hoedje, en petje en een koffertje van Wilgoow.”
“En natuurlijk wordt die info uit dat verslag, geschreven door ene Douglas Farah en Kathryn Babineau naar het rijk der fabelen verwezen, neks no waar.”
“Dan verwijs je die info naar hier, want ons land is het Rijk der Fabelen en het Arm der Waarheid en Gerechtigheid.”
“Oké, ik geef wel toe dat er wel een beetje veel drugs het land binnenkomen, maar we zijn geen drugsland, zoals de minister met klem stelt.”
“En hoe kunnen die vele drugs dan zo vrijelijk ons land binnenkomen? En wat gebeurt er met ze? Blijven ze hier?”
“Nee toch, ze worden een beetje weggesmokkeld, tot zelfs via de ruimte in de motor van de tractor die die wagentjes met koffercontainers naar het vliegtuig trekt.”
“We zijn deel van een TOC-netwerk, zo wordt dat in dat artikel genoemd.”
“Wat betekent TOC?”
“Transnational Organized Crime, oftewel Grensoverschrijdende Georganiseerde Misdaad.”
”Oké, stel we zijn als deel van een TOC-netwerk een aantrekkelijk doorvoerland van drugs, maar over die opkopers in West-Europa hoor je niets zeggen. Wij zijn die kwaaien; zij daar niet.”
“Dus niet: ‘omdat wij doorvoeren zijn zij daar kwai’, maar wel: ’omdat zij dat spul zo graag willen, laten wij ons als doorvoerland gebruiken.”
“Maar iets klopt niet in je kletsfilosie. Als ‘sullie daar’ die drugs zo graag willen hebben, waarom wordt dan steeds de beschuldigende vinger op ons land en op onze president, mijn vader des vaderlands, mijn leider van de revolutie gewezen? Is het zijn schuld dat ze daar zoveel drugs gebruiken?”
“Ze willen juist de schijn ophouden dat ze zo ‘clean’ zijn en zoveel tegen die drugshandel doen. Hun doel is echter niet om die handel stop te zetten, maar om er veel meer aan te verdienen. En dat lukt ze al tientallen jaren maar niet. Vandaar die hetze tegen die, volgens hen, head of orga alhier. Ze willen deze gouden drugslijn niet oprollen, stel je voor, maar vooral Deel twee ervan helemaal ‘controlen’.”
“Wat bedoel je? Wat voor indianenverhaal kraam je nu uit? Welk deel twee van welke gouden drugslijn bedoel je?”
“Ach, kom nou, doe toch niet zo naïef, dat weet toch zowat iedereen? Die lijn bestaat uit drie delen: Deel één: vanuit Colombia/Bolivia naar West-Suriname, vaak half fabricaat coca-pasta. Deel twee: vanuit Paramaribo/Zanderij alleen het eindproduct naar Rotterdam/Schiphol of daarheen via een Caraïbisch of Afrikaans tussenstation, en Deel drie: vanaf daar over West-Europa en naar Oost-Europa.”
“En wat zei je over dat tweede deel?”
“Daar vindt de grootste waardestijging plaats. Dus als TOC-orga van Deel drie ook de controle over Deel twee zou krijgen, maken ze een enorme winst. Die orga van Deel twee is hun al tientallen jaren een heftige doorn in het oog. Ze noemen dat het Suri-kartel.”
“En waarom lukt het die maffia daar in P’tata niet om dat Suri-kartel, dus Deel twee hier, onder controle te krijgen?”
“Ik zeg niets meer. Ga dat verslag van Secure Free Society maar downloaden en lezen en kijk naar de overigens prachtige foto waarmee hun Global Dispatch van maart 2017 begint. Je weet toch waarom onze binnenlandse oorlog van 1986 tot 1992 voor een belangrijk deel gevoerd is? Ben je die verschillende landingen in Oost en in West-Suriname vergeten?”
“Dus je wil me zeggen dat die oorlog er vooral om ging welke orga alhier de controle kreeg over Deel twee? Wie werd of wie werden dat?”
“Ik zeg weer niets.”
“Maar de Juspolminister gaat alles in stelling brengen om te onderzoeken wie, wat, waar deze orga, die SFS, is en er zal een protest naar de USA-ambassade komen en zo nog meer.”
“Er moet toch wat lawaai tegen dat artikel gemaakt worden, anders is het: wie zwijgt, stemt toe. Maar wat ik in dat SFS-verslag opvallend vond is de ruime aandacht die aan die Kaloti Suriname Mint House, die goudraffinaderij daar bij Zanderij, wordt besteed. De artikelenschrijvers noemen dat Kaloti-ding een witwas-orga en leggen uit waarom. Waar of niet waar, maar wel een interessante insteek. Dat had ik niet zo gezien.”
“Laten we eerst punt voor punt al die ‘onwaarheden’ uit dat 12 bladzijden tellend rapport natrekken, want hardop schreeuwen dat het hele artikel naar het rijk der fabelen moet worden verwezen, lijkt me wel wat simpeltjes.”
“Oké, proost daarop.”

Rappa