Column: Politieke Borrelpraat 344

“Nou, proost op onze 37e viering van de dag van de coup.”
“Ik proost hierop niet, weg met die dag, met die plegers ervan, dat hele gedoe erna, weg ermee.”
“Ik proost ook niet, weg met ook de oorzaken van die dag, dat hele politiek gedoe ervoor, weg ermee.”
“Alleen zuiplappen zijn in staat geschiedkundige feiten weg te wensen. Weldenkende mensen proberen de feiten te snappen, eruit te leren en ermee te leren leven.”
“Ach, mooi intellectueel gezwam. Heeft al dit weldenken een betere wereld geschapen?”
“Misschien niet, maar dat komt vooral omdat allerlei dommies in de politieke top niet willen luisteren; ze laten zich overheersen door hun kleinburgerlijke belangen en bevliegingen en pas als ze bij wijze van spreken met hun auto de trens zijn ingevlogen, gaan ze om hulp schreeuwen.”
“Dat ‘ingevlogen’ doet me denken aan Insel Air die Suriname is uitgevlogen.”
“Dan doet onze SLM het poko-poko toch beter; die gaat nu samen met TUI fly verder vliegen. Dus Robbi Laat-me’t-zieng.”
“Mooi gebabbel, maar ik blijf het zeggen: afschaffen van die revodag als nationale dag, zoals mijn held, mijn Ronald, al had gedaan.”
“En hoeveel zetels leverde dat jouw held op. Niet lachen om het aantal, jongens, no lafu.”
“Oké, we hebben teveel vrije dagen, is goed dang, we skippen die dag van de revolutie….”
“Het heet nu anders, ik geloof dag van Bezinning en Vooruitgang, of nee, Bevrijding en Eenheid, nee, wachte, van Vooruitgang en Vernieuwing…”
“Ala mala fout, het heet: dag van Bevrijding en Vernieuwing.”
“Bevrijding van wie, vernieuwing van wat?”
“Ik zeg nogmaals: begin die zogenaamde bevliegings… nee, bevrijdingsdag weg te halen en die Baas incluis. Dan wordt dát de ware Bevrijdingsdag. ”
“Je schreeuwt: ‘hij moet weg’, maar hoe wil je dat doen?”
“Gewoon, simpel, net als bij Bosje; we gaan massaal de straat op, net zolang tot hij aftreedt.”
“Bosje is toen niet afgetreden, maar heeft een jaar eerder verkiezingen uitgeschreven.”
“Eigenlijk jammer, want dan hadden we nu hoogstwaarschijnlijk ook een brug over de Marowijne.”
“Ik las een goed artikel over straatacties in verschillende landen die tot het aftreden van de dictator aldaar leidden.”
“Dat klopt, ik heb het ook gelezen. Maar eerlijkheidshalve zou er ook genoemd moeten zijn de gevallen waar massabetogingen niet tot de val van het regime hebben geleid.”
“In het artikel wordt terecht gehoopt op een nieuwe generatie politici bij onze verkiezingen van 2020; helaas geeft de auteur ook aan waarom daar terecht aan getwijfeld kan worden.”
“Inderdaad, als de meerderheid van de kiezers wil blijven plakken aan bepaalde oude politici, hoe krijg je hen zo ver om op nieuwen te stemmen?”
“Wat helpen kaars en bril, als de uil niet zien wil? Dus met die uil bedoel ik dan ons kiezersvolk.”
“Kijk hoe ondanks alle straatprotesten, schaarsten en hyperinflatie die Maduro in Venezuela er nog altijd zit.”
“Omdat hij nog altijd kan rekenen op de steun van de militairen.”
“Oom Dee hier ook. Daarom zie ik dat wegjagen van hem niet zo zitten.”
“Vandaar die verbeten pogingen en de volgehouden hoop om hem middels dat Decembermoordenproces achter slot en grendel te zetten.”
“Ik zeg: is een waste of time, want zijn belangengroep zal alle juridische foefjes uit kast trekken om hem uit de bak te houden. En je kan het draaien en keren hoe je het wil, deze sportinstructeur uit het leger is eerst via een coup aan de macht gekomen, en daarna nog eens via democratische verkiezingen. En dan nu willen jullie hem op ondemocratische wijze tot aftreden dwingen?”
“Ach, je kan niet helpen dat je zo praat, yu heri fesi n’a Paars.”
“Als groen, geel, oranje en al die andere politieke kleuren het zo goed hadden gedaan, vertel me, leg me uit, hoe is deze man nu herkozen president met z’n eigen meerderheid?”
“Ik heb daar geen gedegen antwoord op; ik begrijp het ook niet hoe dit kon.”
“Volgens mij wil een duidelijke meerderheid van ons volk niet meer terug naar dat meerkoppig etnisch leiderschap.”
“Dat zou kunnen. Maar stel dat Bouta halverwege zegt: ‘Oké, jullie willen me niet meer, dan zak ik. Un tek’mi mandaat dya.’ Wat gebeurt er dan?”
“Dan wordt Ashwientje, onze mooi boi fu dada, de president. Zo simpel is dat.”
“Nee, die wil ik ook niet, want hij is ook Paars.”
“Jij hebt niets te willen; zo is dat in onze grondwet geregeld. Hoe ga je ‘hamer betah Ashwien’ dan afzetten?”
“Als Baas aftreedt, treedt ook hij af.”
“Tjeesis, wat een baarlijke nonsens kraam je uit! Drink wat minder, wil je? ”
“Dan gaan we verder met staken en betogen.”
“En als de nieuwe president zegt: no work, no pay, zoals laatst, dan hoe dan? Je hebt toch gezien dat al die juffen die niet op Wilgo lijken, maar eerder op Ashwien, meteen geen zin meer hadden om te staken? Paysah na hè, bhaat na hè, dus afgelopen met de pret, back to school.”
“Terecht! Ben je nou belabberd! Je staakt, dan wil je nog uit mijn belastinggeld betaald worden?”
“Maar opa Wilgo zei vol bravoure daar tegen de verzamelde club in Mata Gauri: “No pay, no work” en hoe frappant: goedgeschoolde onderwijskrachten juichten massaal als kippen zonder kop voor deze onzin.”
“Het is helemaal geen onzin; als je niet betaald wordt, ga je niet werken.”
“”Luister nò, broeder: nergens ter wereld krijg je eerst je salaris, en dan ga je ervoor werken. Je werkt eerst, en dan krijg je volgens je arbeidscontract je salaris. Dus als je niet hebt gewerkt, heb je geen recht op salaris, zo simpel is dat.”
“Maar als je me niet betaalt voor de gestaakte dagen, dan ga ik niet weer aan het werk.”
“Tja, dan starten we de ontslagprocedure op, met als eerste maatregel: salarisblokkade. En pas na je verweerschrift kan de blokkade opgeheven worden. Zo niet, dan volgen de stappen die leiden tot oneervol ontslag uit overheidsdienst.”
“Goed, om al deze dyugu dyugu de wind uit de zeilen te nemen, schrijft de nieuwe president nieuwe verkiezingen uit.”
“En als hij dat niet doet? Hoe ga je hem daartoe dwingen? Verder gaan staken?”
“Ja, tot het bittere eind, totdat alles wat paars is, weg is.”
“Wat een stoer dronkenmansgepraat. Denk je dat die nog altijd behoorlijke paarse volksaanhang zal meedoen met jullie groene, oranje, gele en rood-witte club? Jullie doen steeds alsof alle kiezers en DNA-leden achter jullie staan.”
“Nou, kijk! Tot zelfs coalitie DNA-leden zijn naar Braamspunt getrokken om de situatie aldaar in ogenschouw te nemen.”
“En zag je die foto met die tot het nok gevulde zandboten op de rivier? Een verzameling roestige, schuin op het water liggende boten, rijp voor de sloop.”
“Lieb den man, ze zorgen tenminste voor een stukje productiviteit in dit land.”
“Ja, maar niet door de natuurlijke zandbank die de golfbreker voor Paramaribo-noord moet zijn, snel-snel af te graven, mik wan snelle hap, vooral nu de vraag heel hoog is, dan yu kan skrufu a prijs f’a santi.” “En dat alles dankzij de toestemming van The Son of Dot en z’n ex-Doe-mannetjes daar op NH.”
“Is die Datsun, ach nee, die Dutson of Dotsum, of f’a jongen ning, is die DOE-nog of DOE-af?”
“Of: Doe-meer, Doe-diep, Doe-zacht, Doe-schuin, Doe-dwars, Doe no fout.”
“Nou, die glibberige voorzitter van hem zei met z’n bochtig Hollands: ‘Hij is nog altijd welkom bij DOE.”
“Mooie grap: ik treed uit de coalitie als partij en jij blijft als minister aanzitten. Ik royeer je op de eerstvolgende partijvergadering.”
“Dan blijft er niet veel aan kader en invloed over.”
“Dan moest je als partij maar geen regeringsverantwoordelijkheid zijn gaan dragen als je niet genoeg mankracht in huis hebt.”
“Zo rende opa Paul Perjajah-papaja-op-de-loer toch ook links en rechts naar geschoolde mensen te zoeken en zo werd die Koopkamerman vanuit het niets VeePee, zogenaamd namens Pa-e Law?”
“Dat zeg jij, jij was er zeker bij.”
“Maar die delegatie op het Braamspuntzandstrand was er wel mee eens dat de zandafgravingen moeten stoppen. Eentje zei het zelfs onomwonden.”
“Daar moet je je niet op focussen; het zijn allemaal politici bij elkaar. Ze zagen het brede protest, tot in het buitenland, dus den man go luku snel-snel, en bepaalde taki: het moet stoppen.”
“Intussen heeft minstens eentje een band met de zandafgravers; misschien zelfs meerdere.”
“En wat vonden jullie van dat hele gedoe rond de verkiezingen van het Jeugdparlement? Wat een niveau, wat een geldverspilling, wat een slappe vertoning van onze jongeren, én kiezers, én vele kandidaten.”
“Het lijkt allemaal het grote in het klein.”
“Wat verwacht je van de appel? Dat die heel ver van de boom zal vallen? En dat hij een manja wordt? Ik verbaas me steeds om jullie naïviteit.”
“Ik geef een laatste rondje en dan laten we ons naar huis rijden. Proost no fout.”

Rappa