Column: Politieke Borrelpraat 331

“Wat een toestanden, wat een dingen komen op ons af.”
“No taki! Dan kon ik niet meer internetbankieren en zo bij m’n ‘De Groene Bank’, want internationale cybercriminelen voerden aanvallen uit op websites in den lande.”
“Wat een wereld! Maar zo gaat dat als je deel bent van het internationale netwerk.”
“Die cyber-terroristen onder de naam ‘Anonymus’ eisen de verantwoordelijkheid op. Ze zeggen dat de regering corrupt is en dat ze te maken hebben met ‘we zijn moe.”
“Dat kan een ieder zeggen, je bent toch ‘anonymus’.”
“Maar het spoor leidt naar Bulgarije.”
“Wie zegt me dat het spoor vanuit Bulgarije naar elders kan leiden, terug naar hier bijvoorbeeld?”
“Wie weet! En ergens werd gezegd dat ‘Anonymus’ de namen bekend zou maken van Surinamers die onder een valse naam grote tegoeden hebben op offshore banken.”
“Da’s een goeie! Waarschijnlijk een loze bedreiging, maar toch denk ik dat bepaalde figuren zich vanaf dat moment niet meer zo happy hebben gevoeld.”
“Maar is die China EXIM Bank ook zo een offshore bank??”
“Nee mang, dat is een onshore bank, nog erbij een staatsbank van het grootste communistische land ter wereld.”
“Maar als TeleZuur daar 115 miljoen US$ leent, gaat die bank toch minstens invloed hebben op de bedrijfsvoering van TeleDuur?”
“Natuurlijk, wat wil je! Als je als staatsbedrijf al die jaren meer gestoeid hebt met de bedrijfsinkomsten, in plaats van de nodige herinvesteringen te plegen, dan ga je uiteindelijk dit soort dingen krijgen.”
“Ik vind dit een overtrokken uitspraak; TeleGuur heeft in de afgelopen jaren flink geïnvesteerd in de nodige vooruitgang.”
“Je bedoelt: het bedrijf heeft minimaal geïnvesteerd om net niet achter te raken, vooral toen de concurrentie van Dikicel kwam. Maar voor de rest was het meer: maak die sjente flink op; pe yu e wroko, drape yu musu nyan, onze bekende potverteerdersmentaliteit.”
“Natuurlijk. Waarom zou je wat achterlaten, als je het nu zelf kan opmaken? Zie het beleid.”
“Doe niet alsof dat het beleid van deze regering of van die ervoor is, want jouw oude politieke partijen hebben daar ook lustig aan meegedaan.”
“Haal ons er niet zomaar bij! Kom met tenminste één concreet voorbeeld.”
“Nou goed dan. Ooit gehoord van het fonds ‘Meeropbrengsten Natuurlijke Hulpbronnen?”
“Nee, eerlijk gezegd niet.”
“Dacht ik al. Dat was het fonds dat rond onze onafhankelijkheid, dus meer dan veertig jaar geleden, door de toenmalige regering werd ingesteld, en waarin de extra inkomsten uit de toen florerende bauxietindustrie werden gestort.”
“Waar kwamen die extra-inkomsten vandaan, want multinationals zijn er niet om bekend dat ze daarmee strooien.”
“Als ik me niet vergis, had de regering toen een extra belastingheffing oftewel een levy, doorgevoerd op de geёxporteerde bauxiet en aluinaarde.”
“En waar werd dat geld gestort?”
“Op een bank in Miami, als ik me weer niet vergis.”
“En wat is er met dat fonds gebeurd?”
“Dat moet net voor of net na de eerste verkiezing na de onafhankelijkheid leeggehaald zijn. En er zat aardig wat in dat fonds.”
“Maar als DNA die lening bij die China bank goedkeurt, wat gaat er dan met TeleHuur dan gebeuren?”
“Hetzelfde wat er met dit hele land aan het gebeuren is: we komen door ons eigen overheidsmismanagement in buitenlandse handen terecht.”
“Jeetjemina, zijn we daarvoor onafhankelijk geworden?”
“Ja, daar lijkt het op. Eergisteren vierden we 41 jaar onafhankelijkheid, mooi, met parade en defilé en een ‘kleine geit’ aan feestkosten. En de dag daarna waren we weer afhankelijk.”
“Ja, daar lijkt het op. Zo afhankelijk als een onder financiёle curatele gestelde overheid maar kan zijn.”
“En maar met veel bluf stellen dat we ons aanpassingsprogramma op onze eigen wijze gaan uitvoeren, tapu unu Srananfasi.”
“Net als die patiёnt met hoge bloed, lage salie, zoete suiker, bittere zout en zoute gal en nierstenen zijn dokter gaat zeggen: ‘jij dokter, je bent een ijskoude onmens die alleen maar denkt aan geld, geld en nogmaals geld. Ik ga dat streng en pijnlijk dieet van je echt niet volgen. Ik ga het op mijn Sranan dongfasi doen. Als een medisch kuiken ga ik zachte heelmeester, stinkende wonden-dokter spelen. Ik ga naar een kruidendokter, die me een stevig kruiden bad zal geven, een sjwietwasi à la lasi, en me met gebeden, met kruidenmengsels en met wat hocuspocus beter gaat maken; je gaat zien. Hou je tweede tranche maar. Die heb ik voorlopig niet nodig. Ik heb nu de EXIMbank.”
“Maar we gaan dan wel eindelijk breedband krijgen; dat hele verouderde netwerk wordt vervangen. De vervieldatum daarvan is al jaren verstreken.”
“Zo zullen al onze vreetnapot staatsbedrijven in buitenlandse handen overgaan, en al gaat de bond van zo een bedrijf tien keer in beraad of baraat, in actie of kaksi of op het Plein moord en brand toeteren, dat gaat niet helpen.”
“Ze zullen blij moeten zijn dat hun bedrijf door de lening ten minste in stand wordt gehouden en kan voortbestaan”
“Heeft onze onderwijspineut niet net zo een bedrag nodig? Want die heeft wanhopig uitgeschreeuwd: president, geef me een miljard SRD voor onderwijs!”
“Hij had liever moeten schreeuwen: ‘EXIM Bank kawsi len-mi mau chen tjaaw sjoen eksaw miljoen amerkang dalla, sie voes pleh.”
“Joe dati droengoe keba.”
“Maar dan gaat TeleMuur dat geld de komende twintig jaar moeten ophoesten om af te lossen; dat is per jaar met rente zo een tien miljoen amerkang dalla.”
“Ach, voor een bedrijf als TelePuur is dat met 15 miljoen per jaar in 12 jaar geklaard.”
“Maar dat wil zeggen dat de kosten naar de klant toe zullen stijgen.”
“Hoogstwaarschijnlijk wel, maar dan hebben we breedband en niet dat sukkelend, kwakkelend, armzielig smalbandgedoe zoals nu. Ik wilde een film downloaden; dat zou me 28 dagen kosten. Wat primitief!”
“Maar dan zullen er minder luxueuze cao’s binnen het bedrijf gesloten kunnen worden en veel minder fully loaded four wheel drive dienstige wagens.”
“Te begrijpen. Maar waar ga je als bond voor? Nu alles opmaken en aan je eigen smal band ten onder gaan, of nu wat minder opeten, hard werken en straks met breedband verzekerd zijn van een stabiel bedrijfspensioen via de EXIM bank?”
“Ik zou voor het laatste kiezen. Mi no wani pina tapu mi oude dag.”
“Maar dat betekent dat toppers in het bedrijf niet meer met miljoenen kunnen stoeien en malversaties met de mantel der liefde kunnen bedekken, want den sneezie e controleer ala sani scherp. Dus ze komen niet alleen in de keuken van TeleStuur kijken, ze komen daar zitten en scherp tjekken wie er in de zoetzure doks hapt, wie geroosterd varken meeneemt naar huis, wie tjawminh doorverkoopt enzo. Zelfs de restjes voor de hond mogen niet meer meegenomen worden.”
“Staat dat ons ook bij andere staatsbedrijven te wachten?”
“Zeer zeker. En dat zou goed zijn, want dan is die vreetnapot daar voorbij.”
“Ha, ik zie het al: SLM wordt Siang Lautjing Maatschapping.”
“En het leeggeplunderde NV Luchthavenbeheer?”
“Dat wordt Nabokov Vladipoetin Antonov tussenstop-luchthaven.”
“Mooi was dat, hè, die enorme Antonov daar te zien landen? Oh my God, oh my God, krijste eentje die nog nooit zo te zien een groot vliegtuig had zien landen.”
“Zanderij is een golden hup for these big airplanes, lekker ver van dicht bewoonde gebieden, mooie platte omgeving, geen bergen in de buurt, redelijk stabiel klimaat, plus op z’n tijd een gratis wasbeurt met vers regenwater.”
“Maar tja, we moesten dat geld voor de ombouw tot internationale hup opsnoepen en niemand wordt daarvoor vervolgd.”
“BHG, oftewel Bescherm Het Geboefte.”
“Gelukkig is er een progressieve jongeman daar als captain in de leiding, en die zal de schulden moeten aflossen en het bedrijf weer op ‘vooruit’ moeten zetten.”
“Heren, ik ga ervandoor. Even Jaarbeurs kijken. Ik heb daar een gouden handel ontdekt. Ik ga trollies bij de ingang verhuren en bij de uitgang zijn er jongens die de lading uit de trollies helpen sjouwen naar de wagen. Huurkosten trolley: 15 SRD, inclusief jongen. Want vooral oudere mensen hoeven zich niet rot te sjouwen met al die koopjes op onze nationale jaarkoopbeurs. En korting nanga allerlei acties lai dies yari!”
“Nou, proost op je verhuurhandel in trekkarretjes.”

Rappa