In memoriam Clinton Philibert Kaersenhout

3 september 1974–12 augustus 2016

nomen est omen… de naam is een voorteken
Kaersenhout …na kandra udu!
Kandra udu bron
bigi faya brenki leki son
panya ala sey ini Sranangron
freyri ibri yesi ibri ay ibri ati
tyeh so wan talenti blesi mati

Twintig korte jaren geleden katapulteerde hij zich op 21-jarige leeftijd binnen een enkele nacht tot iconische zanger en live performer, als mannelijke partner van het duo dat de winnende compositie vertolkte in de gala finale van de negende editie van het Suripop Festival. Menig huwelijksfeest of receptie mocht, ja moest hij in de periode direct daarna opluisteren met zijn zang en charmante verschijning. De fotogenieke, creatieve, sympathieke publiekslieveling Clinton Kaersenhout was geboren. Clinton als veelzijdig talent omschrijven is een understatement. Geen sketch was te gering en geen rol te gecompliceerd om er met overgave in te kruipen en een presentatie neer te zetten die schrijver, regisseur en vooral publiek frappeerde. Zo vaak mochten wij daar getuige van zijn in de zo gauw vervlogen jaren.

Clinton gaf zich ten volle, ook al bestond de gage uit het daglicht en de ingeademde lucht. Dat er niet meer is weggelegd voor zelfs de meest talentvolle en hard werkende kunstenaar in ons artiest- en auteuronvriendelijk land, deerde hem niet. Gelaten gaf hij zich onbaatzuchtig, de vruchten van zijn talent en jeugdige energie overlatend aan verhandelaars van artiestenbloed, -zweet en -tranen. Jaloezie dreigde aan het Hof der Muzen, want begenadigd met het talent om verschillende muzen te mogen dienen begon een veelzijdige kunstcarrière die orthodoxe grenzen overschreed. Dacht je hem uit oog verloren te hebben, dan verscheen deze ster plots schitterend in een verrassende constellatie aan het andere uiteinde van het firmament der muzen.

Met Clinton te mogen werken en kennen deed je je afvragen - bij het gadeslaan van dit genie en reusachtig talent- hoe hij in zijn prime, twintig jaar later rond zijn veertigste, zou bloeien wanneer jij er mogelijk zelf niet meer zou zijn. Geboren op 3 september 1974 is hij in Srefidensi opgegroeid. De Srefidensi spirit heeft hij zonder veel ophef aan de dag gelegd door zijn gehele leven in Suriname te blijven wonen, ondanks zijn opvallend talent en reële kansen voor een lucratieve carrière in het buitenland. Hoe had het kunnen zijn als Clinton was geëmigreerd, naar het buitenland, vertrokken zoals hem vaak geadviseerd is? Het zou nog komen beloofde hij steeds stellig. Dyadya Srananman Clinton diende volk en publiek, fanatiek trouw.

Hoe anders zou het zijn geweest als deze multigetalenteerde Dienaar van de Muzen en de Media in een vriendelijker milieu voor artiesten en auteurs geleefd had, waar de artistieke adel niet slechts geWOORDeerd wordt (hoera, applaus, schouderklopjes, complimenten, award, trofee) maar degelijk geWAARDeerd (vergoeding zoals in de uitzendvergunning wettelijk vastgesteld voor gebruik van muziek zoals de Muziekauteurswet voorschrijft). In de Bazaar du Bizar van onze stiefkinderlijk behandelde kunstwereld en i.e.g de kunstenaars, heeft onze beweende immateriële miljonair door jeugdig te verscheiden, zich een behoeftige oude dag bespaard.

Twintig korte jaren nadat hij zijn entree maakte en zijn visitekaartje afgaf, laat Clinton ons verslagen achter met zijn schitterende nalatenschap van liederen, andere kunstuitingen en producties. Moge zij ooit tot troost worden, de onsterfelijke herinneringen aan het leven van deze uitzonderlijke jongeman; een begaafde ziel die slechts kort onder ons was maar tijdens zijn aanwezigheid een template presenteerde: Clinton, with a new edition for everything in art, fashion and life style.

De onbezorgdheid waarmee Clinton door het leven ging, deed zijn omgeving weleens bezorgd zijn om lieve Clinton, maar hij wuifde de zorgen weg met beloftes over komende projecten. Clinton was een songwriters dream en dat kan ook gezegd worden in relatie tot schrijvers en producers van andere muzen. Een tovenaar die de inkt van de tekst (be)greep en een gordijn opentrok in het blanke vel om een lied ongeëvenaard tot leven te brengen of een schouwspel te openbaren dat een streling was voor oog en oor, een lust voor hart en ziel.
Onwerkelijk is het bijna om over Clinton Kaerssenhout in de verleden tijd te praten; de werkelijkheid is echter niet anders. Clinton is tedere herinnering geworden. Clinton Kaersenhout zal in Suriname nooit vergeten worden. Ook al zouden wij dat willen zullen de media hem, zijn stem, zijn beeld en zijn artistieke nalatenschap blijvend in herinnering houden.

Wij zullen Clinton altijd blijven missen en gedenken want hij was de zon van zijn omgeving en voor het gevoel dat hij zijn publiek gaf, tot slot geeft, is nog geen woord bedacht. Wie aan de weg timmert in onze kleine gemeenschap is door massacommunicatiemedia al gauw gemaakt tot een nationale huisgenoot, geliefd of verwenst. Onbekenden condoleren elkaar met het overlijden van onze lieve Clinton.

Wat een verlies voor de trotse ouders en familie. Drama voor de talrijke bewonderende en liefhebbende vrienden. De reden tot schrijven van al deze woorden ware liever niet geweest.
Vaarwel Prins van de Muzen en de Media, waka bun Parel van Koning Publiek.

Kandra udu bron
fu tego brenki leki son
Shine on superstar Clinton Kaersenhout

Siegfried Gerling