Een slaaf ben ik niet!

Ik rij en ik kijk en ik zie hoe pikdonker het gebied vlak onder de door God aan u gegeven neus en mond aan de vooravond van onze dag eruit ziet.
Onze dag? Ja, Onze dag!

Ik hoor en ik luister naar al dat decadent en onmenselijk verbaal geweld op radio en televisie, waardoor zoveel van het mooie dat eruit zou moeten komen in ons land teloor gaat en diep ook.
Ik loop en beweeg maar het lijkt erop alsof ik terug ben in de tijd, omdat velen van deze tijd van moderniteit een hoeveelheid moeten opgeven.

De tijd van ongelijkheid van onrecht en waarheid schijnt het nieuwe normaal te zijn.
Een slaaf ben ik niet al ben ik slaafs aan hetgeen ik constant zie waar Suriname en de Surinaamse mens zal zijn op zijn piek.

Heel lang heb je ontkend, dat ons land op weg was naar verloren tijd.
Ondanks alles wat wij de afgelopen jaren hebben gedaan, om van ons land een modern en welvarend land te maken op zijn tijd.

Nu mensen van buitenaf jou op het spoor hebben gezet van een crisis, hebben jullie allemaal verstaan dat het niet slechts een crisis betreft maar zingen jullie allemaal in koor het woordje "crises".

Jammer dat op zo'n belangrijke dag als deze wij wederom geconfronteerd worden met het disrespect zoals we dat gezien hebben op andere belangrijke dagen voor velen van dit land.
Ik zal de dagen maar niet beginnen op te sommen.

Omdat je gediend hebt als Jantje onder het koloniaal regiem, ga je ervan uit dat we allemaal poepejantjes zijn.
Maar op een belangrijke dag van celebration van vrijheid, schreeuw ik hoog van de daken en bergen dat met mij vele Surinamers dat niet zijn.

Als vrije mensen zien wij waar jullie naartoe koersen. Een koers die zeker de omgekeerde wereld als bestemming heeft.

Heldhaftig en jezelf verbeeldend is het dat je anderen op zo'n belangrijk moment als Keti Koti, denkt te kunnen vernederen en bespreken terwijl je weet dat uit diepe beschaving en respect de anderen daar niet op in zal gaan.

Rechten hebben wij allemaal! En niet slechts één voor ons allemaal!

John van Coblijn