Vakbeweging blijft bij eisen en gaat weer de straat op

Delen van de vakbeweging en het bedrijfsleven blijven onverbiddelijk bij hun eis dat de energietarieven moeten worden teruggedraaid. Hoewel de regering een akkoord heeft bereikt met het Internationaal Monetair Fonds (IMF) wordt het programma afgewezen. Robby Berenstein, voorzitter van C-47, stelt dat het leven van het overgrote deel van het volk ondraaglijk wordt door de harde eisen die overeengekomen zijn met het IMF, waarbij nog twee stroomverhogingen voor dit jaar in het vooruitzicht zijn gesteld.


C-47 belegde maandag een persconferentie om aan te geven dat de acties niet worden beëindigd. Donderdag wordt weer om 10.00 uur verzameld op het Kerkplein. Van daar wordt er gelopen naar het gebouw van De Nationale Assemblee waar een petitie zal worden aangeboden. De vorige keer, op 13 mei, is er een brief afgegeven aan het kabinet van de president. Berenstein en vakbondsleider Robby Naarendorp stellen dat in het crisisplan geen oplossingen zijn aangedragen hoe de verarming van het volk zal worden tegengegaan. Hoewel de nieuwe rekeningen van de energietarieven nog niet uit zijn, zijn de effecten van de verhoging merkbaar in de samenleving. Bedrijven sluiten hun deuren, mensen verliezen hun werk, de koers is enorm gestegen waardoor goederen en diensten omhoog zijn gegaan.

Dialoog is geen kreet
Berenstein om een reactie gevraagd over de toespraak van president Desi Bouterse in De Nationale Assemblee, zegt aan Starnieuws dat juist de regering het pad van dialoog heeft verlaten. "Terwijl de vakbeweging en het bedrijfsleven in gesprek waren met de regering, is eenzijdig de stroomverhoging doorgevoerd. Er was juist overeengekomen dat er geen nieuwe verhogingen zouden komen na oktober vorig jaar. Er is ook nooit gezegd door de regering dat er gesproken werd met IMF. Dit is door de keel van ons gedrukt. Dialoog is geen kreet, maar een levenshouding. Dat is niet gebleken bij de regering," voert Berenstein aan.

De vakbondsleider haalt aan dat de Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) samenwerkt met het IMF. Berenstein wijst er op dat beide organen zijn van de Verenigde Naties, maar met totaal andere karakters. Bij het ILO zijn de overheid, de werkgevers en werknemersorganisaties gelijkwaardige partners. Er worden besluiten op basis van consensus genomen. Het IMF is een financiële instelling die zijn geld terug wil hebben, zonder zich druk te maken om de sociale consequenties. Vakbondsleiders uit verschillende landen hebben volgens Berenstein negatieve ervaringen met het IMF. De vakbondsleider stelt dat het IMF in alle landen Artikel IV missies uitvoert en een analyse geeft van de economische situatie. Niemand heeft daar iets tegen. "Maar het uitvoeren van een programma met harde voorwaarden is iets anders heel anders," stelt de voorzitter van C-47.

Berenstein vindt dat het afbouwen van subsidie aan de Energie Bedrijven Suriname (EBS) in acht maanden tijd een te zware eis is. De samenleving gaat dit niet kunnen dragen. Hij merkt op dat heronderhandeld moet worden met IMF, waarbij de regering juist kan aangrijpen dat er onrust is over de harde eisen. Het IMF zal volgens de vakbondsleider steeds komen met nieuwe eisen en zijn invloed overal doen gelden. Hoewel de hele wereld lid is van het IMF, hebben de rijke landen overwicht. Kleine landen zoals Suriname hebben weinig in de melk te brokkelen. Bij het IMF bepaalt het kapitaal. Berenstein benadrukt dat er vreedzame demonstraties worden gevoerd. "Wij zijn niet bezig de regering naar huis te sturen of chaos te creëren. Wij hebben geen dubbele agenda," stelt Berenstein.