Opa krijgt voorwaardelijke straf in zedenzaak

Tegen M.R. (77) die ervan verdacht wordt dat hij zijn zevenjarige kleindochter in de periode van 3 april tot 25 mei van het afgelopen jaar, seksueel heeft misbruikt, heeft rechter Ingrid Lachitjaran een voorwaardelijke straf van anderhalf jaar opgelegd. De man is te ziek om zijn straf uit te zitten en is onder behandeling van de specialist. Hij moet een hart-operatie ondergaan. Officier van justitie, Nirmala Maikoe, had twee jaar celstraf geëist in deze zaak. De verdachte ontkende het feit gepleegd te hebben.

Het kind had bezwarende verklaringen afgelegd tegen haar opa. De advocaten Chandra Algoe en John Moerahoe hadden gepleit voor hun cliënt in deze zaak. Algoe voerde aan dat de moeder van het slachtoffer niet gezien heeft dat de verdachte bezig was met het kind. Zij riep naar het kind en ging de woning binnen. Zij ging de trap op en zag haar schoonvader de trap afgaan. De pyjama van het kind was gezakt en zij was onder het bed. Zij nam het kind mee en onderzocht haar vagina. Ze zag niets vreemds. Pas bij de huisarts bleek dat het kind misbruikt was. De ouders konden het niet geloven en brachten het kind voor een tweede controle naar een andere gynaecoloog. Ook die zei dat het kind misbruikt was.

Op 25 mei was het meisje nog bij hem. Ze was toen alleen met hem op de bovenverdieping. Het slachtoffer had bij de politie verklaard dat haar grootmoeder op die bewuste dag naar de tempel was. Haar grootvader riep haar om zijn gordijnen dicht te trekken. Daarna zou de verdachte het meisje hebben uitgekleed om seksuele handelingen te plegen. De moeder zou het meisje hebben gevraagd om niets te vertellen, omdat opa anders in de gevangenis zou doodgaan. De veroordeelde vond dat deze verklaringen verzonnen zijn en dat het meisje door haar moeder was aangezet.

Algoe vindt het woord ‘telkens’ misplaatst in de tenlastelegging. Beweerd wordt dat de opa het kind twee keren gevingerd zou hebben. Zij noemde de verklaringen van het kind inconsistent, terwijl de verdachte volgens haar wel consistent is in zijn verklaringen.

Moerahoe voerde aan dat er daadwerkelijk iets gebeurd is met het kind. Hij noemde de verklaringen van het kind inconsistent. Daarnaast vindt de raadsman het vreemd dat de ouders zelf geen aangifte gedaan hebben. De behandelende arts heeft dat gedaan. Hij vermoedt dat de ouders wel weten wat er mis is gegaan en zeker weten dat de verdachte onschuldig is. Hij vindt dat er op basis van twijfels in plaats van bewijzen, het Openbaar Ministerie absoluut geen twee jaar kan eisen. Ook collega Algoe deelt deze mening. Moerahoe voerde net als Algoe aan dat de verdachte onterecht beticht is van een zwaar feit. Hij heeft een goede naam en eer verworven in de gemeenschap en zijn naam is nu te grabbel gegooid.

Maikoe vond dat een kind van zeven jaar niet altijd de datum, het tijdstip en het uur juist kan aangeven. Daarnaast is zij slachtoffer en krijgt zij nu de schuld dat door haar toedoen, de opa aangeklaagd is. Ook staat het kind alleen, omdat de ouders geen gesprekken voeren en niet verhoord willen worden. Maikoe stelde vast dat een zedendelict ‘fataal’ kan zijn voor de verdachte zijn goede naam en eer. Ook had de verdachte volgens Maikoe in eerste instantie ontkend dat het meisje in zijn kamer de gordijnen voor hem moest dichttrekken. De moeder van het kind maakte gebruik van haar verschoningsrecht.

Wanita Ramnath