Column: Gekke Harry

Ik heb mijn lol met Harry van Bommel, Tweede Kamerlid voor de Socialistische Partij in Nederland. Al jaren is hij één van de grote voorvechters voor verlaging van de vliegtarieven Amsterdam-Paramaribo. Een goede zaak. Hij is actief met Surinamers in Nederland. Hij is begaan met het lot van Surinamers. Hij komt op voor Surinamers, alle Surinamers. Een man van principes en moraal. Kortom, een kei van een vent.

Op zijn Facebook kondigde hij aan dat hij naar Suriname gaat van 25 tot en met 29 februari. Een ideale gelegenheid om hem in contact te brengen met het Comité Slachtoffers en Nabestaanden van Politiek Geweld in Suriname. Het Comité wil een verbinding maken tussen alle slachtoffers en nabestaanden van politiek geweld sinds 1975, dus ook een verbinding tussen het leed van de slachtoffers van 8 december en die van de Binnenlandse Oorlog. Humphry Jeroe is een aanspreekpunt van het Comité.
Ik vroeg Harry via Facebook of hij een ontmoeting kon hebben met het Comité. En ja hoor, hij gaf me een e-mailadres om een afspraak te maken. Dus schreef ik hem:

Dag Harry,

Via Facebook meldde je mij dat je in Suriname bent van 25-29 februari.
Humphry Jeroe is net als ik lid van het Comité Slachtoffers en Nabestaanden van Politiek Geweld. Ik heb hem in de cc gezet.
Humphry woont in Suriname.
Ons verzoek aan jou is of je bereid bent om een gesprek aan te gaan met het Comité als je in Suriname bent. Het liefst zouden we je in de dorpen ontvangen in het binnenland (Pokigron, Browsnweg) waar de Binnenlandse Oorlog heeft gewoed die gesteund werd door de Nederlandse regering en de Bevrijdingsraad van Suriname.
De onderwerpen van het gesprek wat ons betreft zijn:
- kennismaking met het Comité: doelen en activiteiten
- een uitwisseling van meningen met jou als lid van de Tweede Kamer over de vraag hoe om te gaan met politiek geweld in Suriname sinds 1980.

Graag hoor ik van je of je gevolg wilt geven aan deze uitnodiging.

met vriendelijke groet

Sandew Hira
Comité Slachtoffers en Nabestaanden van politiek geweld in Suriname”

En Harry stelde ons niet teleur, zoals we van hem gewend zijn. Hij antwoordde prompt:

“Dag Sandew,

Hartelijk dank voor de uitnodiging. Graag ga ik dat gesprek aan maar dit bezoek heeft vermoedelijk geen ruimte meer voor een dergelijk bezoek aan het binnenland. Ik ben slechts enkele dagen in Suriname en zal DNA, de universiteit, de APS en de ambassade bezoeken en tevens een presentatie houden over mijn boek ‘Surinamers in de polder.’ Het is bovendien verstandig om dit gesprek in een breder verband te houden. Daarom ben ik erg blij dat de Tweede Kamer op mijn suggestie een bezoek aan het plannen is dat in mei plaats zou kunnen hebben. Ik zal een gesprek zoals door jou voorgesteld hoog op het lijstje zetten voor dat bezoek.

Met vriendelijke groet,

Harry van Bommel
Tweede Kamerlid SP
Woordvoerder Europese en Buitenlandse Zaken”

Ik ben onder de indruk van de ondertekening: niet alleen gewoon Tweede Kamerlid, maar ook Woordvoerder Europese en Buitenlandse Zaken. Dus als Harry naar Suriname gaat, is hij niet zomaar één van de 150 Kamerleden. De man is belangrijk en dat moeten we respecteren.

Maar hij bracht me in verwarring. Had hij nou geen tijd om naar het Binnenland te gaan en ook geen tijd om het Comité te ontmoeten? Het eerste kan ik me voorstellen. Het binnenland doe je niet op een achternamiddag. Dus vroeg ik hem: ”Betekent dit dat je ook in de stad geen tijd zal hebben voor een gesprek met het Comité?”
Gelukkig schiep hij duidelijkheid: ”Niet persé. We moeten het wel goed plannen. Mijn agenda is nog niet helemaal vol.”
Zo ken ik Harry. Hij duikt niet weg voor moeilijke gesprekken. Hij is er voor alle Surinamers. Hij zou een datumvoorstel doen.
Vol verwachting klopten onze harten. In spanning wachten wij af wanneer de woordvoerder Europese en Buitenlandse Zaken van de SP in de Tweede Kamer het zou behagen om het Comité te ontvangen. Harry gaat ons niet voor de gek houden.

Gisteravond ben ik aangekomen in Suriname. Vanochtend had ik nog niets gehoord. Wel zag ik een aankondiging op Facebook dat hij in Suriname zal zijn om de relatie Nederland-Suriname te bespreken. Dat is best groot nieuws. Het zou voorpagina nieuws moeten zijn. Een Nederlandse Tweede Kamerlid bezoekt Suriname en zal de relatie Nederland-Suriname bespreken. Ik dacht dat hij in Paramaribo in De Nationale Assemblee de relatie zou bespreken. Dat doen parlementariërs en zeker de woordvoerders buitenlandse zaken, als ze een land bezoeken. Een Amerikaans congreslid dat Nederland bezoekt, neemt contact op met zijn collega’s van het Nederlandse parlement om daar zaken te bespreken over de relatie Nederland-Suriname. Niet onze Harry. Om de relatie Nederland-Suriname te bespreken gaat hij naar Zaal Planet, Kwattaweg 596, Derde Rijweg, Paramaribo. Daar gaat hij de relatie Nederland-Surinamer bespreken, niet met Jenny Simons, voorzitter van het Surinaamse parlement, maar met Ramon Ramsodit. Ramsodit is geen lid van DNA, maar lid van de Rotterdamse deelgemeente Hoogvliet. Dus niet eens van de Rotterdamse gemeenteraad. Het is net alsof een Amerikaanse congreslid Nederland bezoekt om de relatie Amerika-Nederland te bespreken en dan een gemeenteraadslid van een wijk van Chicago meeneemt om in café Planet in Hoogvliet de relatie tussen de beide landen bespreekt.

Nou kun je zeggen: Nederlanders hebben vreemde gewoonten. Ze zijn een beetje koloniaal en hebben moeite om de relatie Nederland-Suriname in De Nationale Assemblee te bespreken. Daarom nemen ze een Surinamer uit Hoogvliet mee om deze gewichtige zaak te bespreken aan de Derde Rijweg in Paramaribo.
Daar kan ik in komen. Maar wat ik het ergste vind is niet eens dat gekke Harry het gesprek met ons Comité niet aandurfde of de belangrijke relatie Nederland-Suriname in de DNA in Paramaribo bespreekt met Ramon Ramsodit uit Hoogvliet.
Het ergste vind ik dat hij geen persconferentie heeft gegeven om het volk van Suriname uit te leggen wat uit de bespreking met Ramsodit over dit belangrijke onderwerp is gekomen. We hebben allen in spanning gezeten over de uitslag van de besprekingen in zaal Planet aan de Kwattaweg. Het minste wat Harry kon doen in het kader van transparantie van beleid is zeggen: “Volk van Suriname, op vrijdagavond heb ik met de heer Ramsodit uit Hoogvliet het volgende besproken over de toekomst van de relatie Nederland-Suriname. En dit is eruit gekomen etc.”
Harry, het volk van Suriname heeft er recht op. Als je het niet in Paramaribo doet, doe het tenminste in Rotterdam, of voor mijn part in Hoogvliet. Maar laat het volk van Suriname niet in het ongewisse over de resultaten van de besprekingen met Ramsodit over de toekomst van de relatie Nederland-Suriname. Alsjeblieft!

Sandew Hira