Column: Politieke Borrelpraat (PBR) 290

“Zo, dus die naar regeermacht snakkende oppositionele partijen met als spitsspeler de Barmhartige Somodiaan, hebben de rechtszaak tegen iedereen behalve zichzelf verloren.”
“Komt ervan als je een vol wraak zittende simpele ziel laat spelen met zoiets als een rechtssysteem.”
“Maar hoe komt het nou, dat in een land met zoveel goed ontwikkelde mensen, juist steeds dit soort benedenmaatse figuren de politieke leiders worden?”
“Is het omdat de intellectuelen liever achter de schermen blijven, veilig in hun comfortzone en volkse figuren zoeken die vlot kunnen schreeuwen en preken en volksmassa’s kunnen opjutten en stemmen kunnen trekken, kortom, die het vuile politieke veldwerk voor hen willen doen?
“Zo zijn toch Johan Pengeling en Jack Mon Lach, twee slimme, niet al te intellectuele levensgenieters, door de elites van hun respectieve partijen geronseld om de kar te trekken?”
“Ja, dat deden ze zo goed, dat ze de macht binnen hun respectieve politieke partijen overnamen en zelfs de staatsmacht, door een soort verloederingsverbond te sluiten. Lees maar het boek van Don Walther ‘Politiek Betaalt.”
“Maar waarom had bijvoorbeeld de NPS die opgericht was door capabele en gestudeerde mensen, zo een volksfiguur nodig?”
“Omdat Nederland na de 2e Wereldoorlog als voorwaarde voor onze autonomie stelde dat hier het algemeen kiesrecht moest worden ingevoerd. Tot dan had je het capaciteitskiesrecht.”
“Klopt; je kreeg toen pas stemrecht als je minstens een bepaald niveau van onderwijs had genoten.”
“Zo, zo, dus dommies en analfabeten hadden geen stemrecht en konden zich niet verkiesbaar stellen.”
“Oow, wat een lust zou het zijn als we dit, al was het maar voor één verkiezing maar, weer zouden invoeren.”
“Of een parlement met twee gedeelten, zoals in vele westerse landen. Een Hogerhuis met capaciteitskiesrecht en een Lagerhuis waar van alles in kan komen, ook die ‘P’a moni de-ik ben moe-jongeman.”
“Nou, maar ik heb wel respect voor die Curtis; hij durft tenminste zijn nek uit te steken en te zeggen wat er fout gaat in dit land.”
“En hij geeft blijk te leren; nu heeft hij Baas netjes uitgenodigd voor een openbare discussie.”
“Veels te laat, mosterd na de maaltijd.”
“Zou jij, een gestudeerde oudere, zo een jongeman als je leider willen erkennen?”
“Ik zeg: ik respecteer z’n durf, dat is mijn mening, dat is z’n democratisch recht.”
“En als een ander tegenover hem gaat staan, in een driedelig pak met das, met een bord in z’n hand met daarop ‘A dya’a moni de’ en die een honderd bladzijden dik, goed uitgedacht herstelplan verdeelt, hoe sta jij dan daar tegenover?”
“Die moet oprotten, want die is zeker door de regering omgekocht om elite te gaan spelen.”
“Wat is er nou fout aan elite in de politiek? Dat is tenminste beter dan dat geblèr, geschimp en gescheld zonder opvoedende waarde. Het volk moet zich aan z’n leiders optrekken; de leiders moeten zich niet laten zakken naar het volk.”
“En wat is oppositie voeren in dit land? Alleen maar breed uitbraken wat de coalitie fout heeft gedaan, maar zelf niet met een bruikbaar en uitgewerkt plan komen hoe de zaak aan te pakken.”
“Ik ga mijn troeven toch niet aan mijn tegenstander laten zien?”
“Dan speel je dus politiek met de slechte situatie; je misbruikt die om een sfeer te creëren om zelf aan de macht te komen.”
“Da noem zo een bruikbaar plan.”
“Kijk, elk jaar komen zo een 330.000 mensen ons land binnen; stel ze betalen 50 U$ voor een visum. Maak dat visum-krijgen alvast makkelijker, gewoon digitaal met een scan van je paspoort aanmelden, geen idioot gedoe met paspoorten opsturen en dat soort communistische dingen, je krijgt een volgnummer, op Zanderij wordt dat getjekt en je betaalt daar. Inkomsten: minstens 15 miljoen U$ elk jaar.”
“En als je politiek wilt scoren, zeg je niet ‘P’a moni de’, maar je zegt ‘P’a moni sa go.”
“Inderdaad, je stelt voor om 15% van dit visumbedrag in een noodfonds te stoppen, dat is dan twee punt vier miljoen U$ elk jaar.”
“Werkelijk. Dan kon daarmee renteloos het bedrag voorgeschoten worden om dat doodzieke meisje met leukemie naar het buitenland te sturen voor een levensreddende beenmergtransplantatie.”
“En dan haalt men hier intussen gelden op, want dat fonds moet natuurlijk weer aangevuld worden, maar dan is dat meisje al weggestuurd, want elke dag telt.”
“Waarom doen we dit niet? Waarvoor is het geld dat we in dit land dankzij dit land verdienen, dan voor bestemd? Om ons maar te verrijken, dienstwagens à la dol te eigen bate aan te wenden en corrupt geld op Zwitserse banken te storten? Of om oeverloze politieke rechtszaken te voeren en advocaten maar rijker te maken? Dan kunnen doodzieke kinderen, onze eigen kinderen, niet eens geholpen worden?”
“Maar we sluiten netjes gejast en gedaste corruptelingen die die via kunstige manipulaties bij onze staatsbedrijven de gemeenschap voor honderden miljoenen us-dollars hebben opgelicht niet op, en we vorderen het gesjoemelde geld niet eens terug via bijvoorbeeld een borgtocht van 1 miljoen euro; we treuzelen maar met het goedkeuren van een anti-corruptiewet, maar zijn wel heel vlot met het invoeren van een Terugroepwet en een Amnestiewet. We beschermen geboefte en mensenrechtenschenders, en de belangen van eerlijke en oprechte mensen en kinderen worden aan een kant geschoven.”
“Ach, nou overdrijf je. Nou zie je overal geboefte en corruptie.”
“Nou, kijk hoe een gerenommeerde bank een miljoenen creditcardfraude met de mantel der liefde heeft bedekt; de ergste straf was: medeschuldigen binnen de bank zijn overgeplaatst.”
“Ai werkelijk; die fraude was zo erg, dat de aandeelhouders geen tussentijds dividend uitgekeerd hebben gekregen. En de aandeelhoudersvergadering slikt dat braafjes en vraagt niet:’P’a moni go?”
“Maar die groene erf-voorzitter van je staat ready-steady om de regeermacht over te nemen.”
“Ie no tjek’a man beeldspraak: ik moet in de cockpit gaan overnemen, om te voorkomen dat het vliegtuig gaat crashen.”
“De beste voorwaarde om te crashen is juist, als hij met z’n gedecimeerde kiesclub de cockpit tijdens het vliegen overneemt, want de huidige cockpitclub die, zoals we van ze gewend zijn, alle brandstof heeft opgemaakt en nu op de reserve van de reserve draait, zal echt niet zonder slag of stoot het roer overdragen.”
“Dus dat wordt dan een gehaal en getrek aan dat stuurwiel in die kleine cockpit, zo van: ‘Skoifi jongu, dribi mang!’, ‘Eh vriendje, no fas’na stuur, m’o was’ie wan %$&-klap dalijk!’ ‘Ooh, joe’m durf, zeg njèh en ik klap je op je pier’ede.’ ‘Je lijkt, jo bobo-mofo boi, kom op.’ ‘Wat?, ik heb straatfighters en visvrouwen in m’n gelederen.’ ‘En ik heb podiumspringers en schatkistplunderaars, ie denk’ie tranga, mars gwe jongu, wacht rustig nog vijf jaar. La me m’n rommel zelf opruimen.”
“Ja, ja, is mooi geweest met je toneelstuk, getiteld ‘Fight om het stuurwiel van Staat.”
“Nou, maar nu de oppositie die rechtszaak heeft verloren, kunnen DNA-leden vrijelijk van A naar B overlopen, wat voor een democratie is dat?”
“Kies dan betere figuren om op je kandidatenlijsten te zetten, geen mensen die daar gaan zitten om geld te maken.”
“In sommige partijen kan je een verkiesbare plaats voor jezelf of bijvoorbeeld voor je dochter kopen.”
“En als pa dat niet meer kan doen, dan ga je op het podium van de tegenpartij ‘Mi breti, mi breti’ staan huilen om daar een plaats te bemachtigen.”
“Hé, en toen dat skatje overliep, was het deze zelfde Somodiaan die haar met bloemen op het podium in Olifant verwelkomde.”
“Ja, als je naar hen overloopt, mag het, maar als je van hen wegloopt en naar dat monster, die gehate ‘neks no fout’ overloopt, dan roep ik je terug, met man en macht.’
“Ja, maar deze regering is dat waard, ze hebben dit land naar de bliksem geholpen en aan verkiezingsbedrog gedaan.”
“Hoezo, wat is dat weer voor dronkenlap-gepraat?”
“Men had toch beloofd dat de governmenttake zou worden afgeschaft? Wat doe ze? Ze verhogen hem juist.”
“Alsof Front nooit aan verkiezingsbedrog heeft gedaan, toen ze zich vermomd hadden als Het Gestructureerd Overleg dat zo massaal aanhang kreeg tijdens de straatacties tegen Bosje.”
“Ay, daar zeg je wat. Ze hadden beloofd dat André Telting en Eddy Jharap president en vicepresident zouden worden. Daarom ben ik toen ook die acties gaan steunen.”
“Werkelijk! Ik ook. En toen we Bosje op de knieën hadden gekregen, stopte men abrupt met de acties; ik hoor wijlen Fredje nog ons dat toeschreeuwen daar bij het SPA-partijcentrum, en dat ze toen achter gesloten deuren met Bosje verder zouden gaan praten. Wij konden weer aan het werk gaan. En wie werden er uiteindelijk President en VeePee?”
“Ronald Kwasibita Ngewata Seke-seke Umbala en Ram Djotelall Paysababu Kapra-niekare Lalbahadour. Was dat geen volksbedrog? En nu willen ze weer zoiets doen. Zij gaan alle prijzen en EBS-tarieven terugdraaien en de koers omlaag brengen.”
“Ja, maar nu gaan de banken en de CBvS valuta bij elkaar zetten en veilen, dat wordt dan de officiële koers, tot de volgende valutaveiling.”
“Maar zitten die miljoenen van de cambio’s er ook bij, waarvan de herkomst niet verklaard kon worden?”
“Kleine wasjes, grote wasjes, alles in de wasmasjien, lekker draaien en witwassen.”
“Ze doen maar, als die koers maar stabiel blijft, net als de sterkte van onze sopie. Proost heren.”

Rappa