Het n-woord, beschaving en vrijheid van meningsuiting

In Nederland woedt er in de Surinaamse gemeenschap een discussie over vrijheid van meningsuiting naar aanleiding van het gebruik van het n-woord (n=neger) door Prem Radhakishun in een boek van Harry van Bommel. Zwarte activisten hebben Van Bommel en Radhakishun aangevallen op het gebruik van dit woord.
Radhakishun reageert in een brief op deze discussie.

Hij schrijft: “Wat de achterlijke imbecielen niet begrijpen is dat de vrijheid van meningsuiting van essentieel belang is voor vooruitgang. Dat heeft de Verlichting ons gebracht. Iedere gedachte, ieder woord, moet geuit kunnen worden. Vervolgens kunnen anderen zeggen waarom het wel of niet goed is. Indien nodig wordt door de volksvertegenwoordiging bepaald of er wetten moeten worden gemaakt om de vrijheid te begrenzen. Zo werkt een democratische rechtsstaat. Dit is geen Suriname, Saoedi Arabië, Zimbabwe, Congo of Pakistan. Dit is mijn fantastisch prachtig Nederland. Wie het niet bevalt moet opdonderen of via politieke actie proberen de wetten te veranderen. Zoals mijn makker Iwan Leeuwin doet, helaas voor hem met weinig medestanders. Als er nog geen wetgeving is en iemand van mening is dat de zin onnodig kwetsend is, dan moet die naar de rechter stappen. Je dagvaardt dan niet de drukker van het boek, maar degene van wie de zin afkomstig is. De rechter oordeelt dan of grenzen zijn overschreden en legt een maatregel op. Zo werkt dat in mijn rechtsstaat Nederland…. Dit is het vrije Nederland waar er geen staatsterreur is en wij niet wijken voor straatterreur. Dit is een democratisch land waar de vrijheid van meningsuiting een groot goed is. Fuck hypocrisie. Fuck knechting. Fuck onderdrukking. Fuck terreur. Leve Nederland. Leve de democratie en leve de fucking vrijheid van meningsuiting.”

Dit citaat tekent de kolonisatie van de geest bij Prem. Zijn houding is die van de 'house negro'. Laten we zijn argumenten analyseren.
De vrijheid van meningsuiting is essentieel voor vooruitgang. Dat heeft de Verlichting ons geleerd, stelt Prem. Maar Prem is niet veel verder gekomen dan wat hij in Nederland geleerd heeft over de Verlichting, namelijk dat het een stroming was voor vooruitgang. Maar als je de Witte Verlichting bestudeert, dan ontdek je dat het geen stroming van vooruitgang was, maar van achteruitgang. De Witte Verlichting heeft de ideologie van racisme geïntroduceerd. Dat was achteruitgang, geen vooruitgang. Kijk wat de belangrijkste voorlieden van de Verlichting schrijven over Afrikanen.

Charles de Montesquieu: “Those concerned are black from head to toe, and they have such flat noses that it is almost impossible to feel sorry for them. One cannot get into one's mind that god, who is a very wise being, should have put a soul, above all a good soul, in a body that was entirely black.”
Voltaire: “Their round eyes, their flattened nose, their lips which are always large, their differently shaped ears, the wool of their head, that very measure of their intelligence, place prodigious differences between them and the other species of men.”

David Hume: “I am apt to suspect the negroes, and in general all the other species of men (for there are four or five different kinds) to be naturally inferior to the whites.”
Immanuel Kant: “The Negroes of Africa have by nature no feeling that rises above the ridiculous.”
George Hegel: “The Negro exhibits the natural man in his completely wild and untamed state. We must lay aside all thought of reverence and morality — all that we call feeling — if we would rightly comprehend him; there is nothing harmonious with humanity to be found in this type of character.”

Prem wilde doen voorkomen alsof hij in een geweldige Europese traditie van intellectuele vooruitgang zit. Die geweldige traditie is een verzinsel, zoals hierboven is aangetoond.
In werkelijkheid is zijn geest diep geworteld in een koloniale Eurocentrische visie op kennisproductie. Dat geldt ook voor zijn concept van de vrijheid van meningsuiting. Iedereen moet kunnen zeggen wat hij of zij wilt. En de rechter moet bepalen of het kan. Zo simpel is het toch, heeft hij in Nederland geleerd. Dat is de koloniale benadering.

Laten we kijken naar de verschillen tussen een koloniale en dekoloniale benadering van de vrijheid van meningsuiting.
De dekoloniale benadering onderscheidt twee factoren die de vrijheid van meningsuiting bepalen, namelijk beschaving en macht. De koloniale benadering verhult deze factoren en doet voorkomen alsof vrijheid van meningsuiting een absolute vrijheid is.
Als je iemand willens en weten beledigt, dan is die vrijheid van meningsuiting geen vooruitgang, maar een gebrek aan beschaving. Dat is wat Prem doet. Hij weet dat hij zwarte mensen kwetst met het gebruik van het n-woord, maar zijn gebrek aan beschaving verhult hij door te doen alsof hij een hoger ideaal nastreeft, namelijk de vrijheid van meningsuiting. Dat gebrek aan beschaving heeft een politieke manifestatie in zijn Nederland waar hij zo trots op is, namelijk Geert Wilders en zijn PVV. Net als Prem zijn ze onbeschaamd in hun onbeschaafd gedrag: schelden, beledigen en dan maar roepen dat je iets geweldigs doet, namelijk de vrijheid van meningsuiting beoefenen.

De tweede factor die koloniale geesten verhullen is de kwestie van macht. Vrijheid van meningsuiting kun je niet los zien van macht. Prem weet dat, maar zwijgt erover. Als hij een rijtje van landen noemt die zich schuldig maken aan vrijheid van meningsuiting, dan noemt hij niet Nederland, maar Zimbabwe of Suriname. In Suriname demonstreren mensen met borden 'weg met Bouterse' zonder dat ze gearresteerd worden. In Nederland worden activisten gearresteerd als ze roepen dat Hamas een bevrijdingsbeweging is van Palestijnen. Prem weet dat als hij het voorbeeld van Hamas gebruikt, zijn witte broodheren hun macht zullen doen gelden en hem van de televisie weghalen waar hij zijn boterham mee moet verdienen. Daarom gebruikt hij de voorbeelden die zijn witte broodheren geweldig vinden: Suriname, Zimbabwe etc. Hij weet dat zijn eigen vrijheid van meningsuiting beperkt zal worden als hij ervoor gaat pleiten dat activisten mogen roepen dat Hamas een bevrijdingsorganisatie is. En dan gaat het er niet om dat hij dat één keer roept, maar consistent en consequent alle keren als de kwestie van vrijheid van meningsuiting speelt. Eén keer zal hem vergeven worden. Bij alle keren zal hij de mokerslag van de macht voelen in zijn beurs als hij pleit voor vrijheid van meningsuiting voor pro-Palestina activisten.

Dat is de hypocrisie van Prem Radhakishun over de vrijheid van meningsuiting. Hij denkt dat hij de rol speelt van de ruwe, onbehouwen, maar toch zo 'leuke' vrijheidsdenkers als Pim Fortuyn en Theo van Gogh. Maar ook die waren behept met racistische ideeën uit de Witte Verlichting. Prem’s witte broodheren hebben hem vanwege zijn kleur een andere rol toebedacht, die van de 'house negro', de man van kleur die tegen andere mensen van kleur moet roepen 'donder op uit dit land'. Dat zou hij nooit zeggen tegen Wilders, want dan zouden de witte Nederlanders vreemd opkijken.

In de zwarte gemeenschap heeft een evolutie plaatsgevonden in de terminologie voor de aanduiding van mensen van Afrikaanse afkomst. In de jaren zestig gebruikte Malcolm X nog de term 'negro'. In de jaren tachtig zijn er veranderingen gekomen naar Black, African, Afro-American etc. Het is een kwestie van beschaving om dit te respecteren. Hoe mensen van Afrikaanse afkomst zichzelf willen noemen is iets dat zij zelf moeten bepalen. Mensen met een andere etnische afkomst zullen uit overwegingen van beschaafdheid zich niet mengen in die discussie, maar de uitkomst respecteren, ongeacht wat die is. En als je weet dat het beledigend is om het n-woord te gebruiken, dan is het een kwestie van beschaving om het niet te doen.
Prem is blijven steken in zijn kennis die hij in Nederland heeft geleerd. Hij speelt de rol van House Negro met verve. Maar die rol heeft een houdbaarheidsdatum en die is al lang verlopen.

Sandew Hira