Column: Internationalist

In Suriname is het begrip nationalist een aanduiding van progressiviteit. Een nationalist is iemand die streeft naar onafhankelijkheid en nationale bevrijding van de kolonisator. Een patriot is iemand die zijn of haar land liefheeft.

Ik ben in 1970 naar Nederland gekomen toen ik vijftien was en ben opgegroeid met het begrip internationalist. Op de middelbare school werd ik actief in de solidariteitsbeweging tegen de Amerikaanse oorlog in Vietnam. Ik had nooit een Vietnamees gezien en kende niemand uit Vietnam. Mijn verbondenheid met het Vietnamese volk kwam voort uit een gevoel van solidariteit met mensen die strijden tegen onderdrukking en de boosheid over zoveel onrecht dat de Amerikanen Vietnam aandeden. Ze hebben één miljoen Vietnamezen vermoord in een smerige oorlog. Sindsdien ben ik altijd betrokken geweest bij solidariteitsacties met volkeren over de hele wereld die strijden voor bevrijding en rechtvaardigheid.
Ik heb veel te danken aan internationalisme. Ik ben erdoor gevormd. Het heeft me als mens beter gemaakt. En het heeft me veel opgeleverd, niet in materiële termen, maar in termen van persoonlijke ontwikkeling, karakter en intermenselijke contacten.

In sociale bewegingen ontmoet je allerlei mensen: vervelende mensen, carrièremakers, ego-trippers etc. Die komen en gaan. Maar de mensen die indruk op me maken zijn lieve mensen, aardige mensen, dappere mensen, mensen voor ik een bewondering koest, die me inspireren en me blij maken, mensen van wie ik leer en die me steunen.

Zij versterken dat internationalisme in me, de wil om me te verbinden met anderen. En dat leidt er weer toe dat anderen zich weer met jou verbinden.
Afgelopen week vroeg Verene Shepherd uit Jamaica me om mee te doen aan haar radio talk show. Ze belde me zaterdag live op om te praten over mijn boek over reparations en over Zwarte Piet in Nederland. Tot in Jamaica volgt ze de strijd tegen racisme in Nederland. Als voorzitter van een VN werkgroep van experts had ze Nederland bezocht om zich te laten informeren over Zwarte Piet. In haar radio talkshow toonde ze haar solidariteit door Jamaicanen te informeren over de strijd in Nederland. Het gaf me een warm gevoel.

Afgelopen zaterdag vond een opmerkelijke demonstratie plaats in Frankrijk: de
Marché de la dignite, een demonstratie voor waardigheid, en tegen politiegeweld en racisme. Tien jaar eerder, in 2005, braken er rellen uit in de Franse voorsteden naar aanleiding van de moord op Jonge Algerijnen door de politie. De rellen waren het resultaat van structureel racisme en politiegeweld tegen migranten. De woede hierover kookte over en zetten Parijs in vlammen. De demonstratie van 2015 was een herdenking van de opstand van 2005 en werd bijgewoond door 5.000-10.000 mensen.

Er was iets bijzonders aan deze demonstratie. De leiding van de demonstratie was volledig in handen van Arabische en Zwarte vrouwen. Vrouwen hadden het initiatief genomen. Vrouwen namen de leiding in de strijd tegen racisme.
Ik heb de voorbereidingen voor de demonstratie van een afstand mogen meemaken, omdat mijn goede vriendin Houria Bouteldja, voorzitster van de Parti de Indigènes de la République, één van de leidende organisatoren was. Het afgelopen jaar heb ik haar meermalen ontmoet. Ze vertelde me over de problemen die ze met witte linkse organisaties had die normaal altijd dit soort demonstraties proberen te kapen en te verbinden met anti-semitisme en andere parade-paardjes van wit links.
De demonstratie was een uiting van internationale solidariteit. Je zag portretten van leiders van de dekoloniale strijd over de hele wereld. Ferguson kwam meermalen voor. De Amerikaanse activiste Angela Davis was de peetmoeder van de demonstratie.
Jammer dat ik er niet bij kon zijn.

Internationalisme is een manier om de bekrompenheid van je geest te voorkomen. Door nieuwe mensen te leren kennen, zie je wat universeel is in de mens. Hoe verschillend we ook zijn, we willen allemaal vrede, liefde, rust en ook uitdagingen in het leven waar je je goed bij voelt en die goed zijn voor de gemeenschap. En hoe gek het ook klinkt, dat bereik je juist door uit je comfort zone te stappen en de verbinding op te zoeken met het onbekende.

Sandew Hira