Kisoensingh gooit knuppel in hoenderhok bij Cricketbond

Over twee weken vertrekt de nationale cricketselectie naar Engeland voor een competitie. Het team bestaat uit drie Surinamers en elf Guyanezen, van wie tenminste vijf niet wonen en werken in Suriname. “Hoe kan dat?” vraagt Radjen Kisoensingh, fervent cricketliefhebber, zich af. “Er is niet eens een competitie, er zijn geen ‘trials’ geweest. Waarom de buitenlanders voortrekken?” Kisoensingh heeft tijdens een persconferentie in De Mantel enkele misstanden uit de doeken gedaan die zich zouden afspelen in de Surinaamse cricketsport.

Kisoensingh geeft aan dat de competitie op verschillende niveaus stil ligt, terwijl er fondsen van enkele honderdduizend beschikbaar zijn. “Het geld wordt onzichtbaar gehouden. Je merkt niet dat er wel geld is: er is nauwelijks activiteit. En als men bijvoorbeeld een tribune wil opknappen, doet men dat met gelden van nationale sponsoren zoals het Staatsoliesportfonds.” Kisoensingh geeft aan dat de fondsen van ICC binnengehaald zijn op grond van valse informatie. “Volgens de website van ICC heeft ons land een actieve cricketcompetitie in Paramaribo, Nickerie én Apoera. We hebben 26 cricketsportvelden, beschikken over 25.000 cricketers van wie 1600 actief in competities zijn. Dat klopt dus niet. Iemand heeft moedwillig deze informatie opgegeven om aan fondsen te komen.” Kisoensingh merkt op dat er heel hard gewerkt wordt aan het ophouden van die schijn wanneer er bezoek is van ICC. De hoogte van de fondsen van ICC hangt af van het aantal clubs, competities en accommodaties zoals sportvelden.

Kisoensingh begrijpt niet waarom er zoveel buitenlanders in het nationale team zitten. “De regels zijn duidelijk over hoe iemand met een andere nationaliteit in de nationale selectie kan deelnemen,” haalt hij aan. “Maar deze heren zijn niet ‘eligible’ volgens die regels. We hebben 12 cricketteams, waarom zijn ze niet benaderd of zelfs op de hoogte gesteld? Ik heb niks tegen Guyanezen maar waarom worden ze voorgetrokken?” De regels van de ICC stellen dat de buitenlanders die toegelaten mogen worden, of in het betreffend land zijn geboren of tenminste drie achtereenvolgende jaren in betreffend land hebben gewoond en actief in de competitie zijn. Totaal mogen er maar drie buitenlanders toegelaten worden geeft Kisoensingh mee.

Kisoensingh gelooft niet in de voornemens van de voorzitter van de Surinaamse Cricketbond, Raj Narain, om het cricketgebeuren te transformeren. “Dat horen we al jaren. Maar dit kunnen we niet zo laten, de verenigingen moeten hun stem laten horen, ook al zijn ze op zekere hoogte medeschuldig aan de ontstane situatie. Er moet veel veranderen, in de organisatie van de competitie tot het bestuurlijke.” Kisoensingh gaat alle partijen die met de cricketsport te maken hebben en de minister van Sport en Jeugdzaken, Faizal Abdoelgafoer, op de hoogte stellen. “Ik breng dit naar buiten, omdat ons nationaal belang in het geding komt,” zegt Kisoensingh. “Onze identiteit en internationale integriteit is op het spel.” Kisoensingh waarschuwt dat Suriname grote risico’s loopt als de zaak niet wordt aangepakt. “Men zal er vroeg of laat achter komen. We kunnen net als de USA royement riskeren. De Amerikanen hebben tot twee keer toe de regels verbroken met spelers uit India en Pakistan.”

René Gompers