De dubbele moraal in ons denken!

Zolang de eerste en tweede tot derde generatie na de onafhankelijkheid van de Republiek Suriname niet is uitgestorven, zullen wij in dit land verdeeld blijven denken en handelen. Ongeacht welk onderwerp het betreft, als Bouterse daarbij betrokken is ontstaat spontaan een discussie over vóór of tegen. Neem nu de kwestie van het kiezen van de President bij acclamatie, zoals het naar voren is gebracht. Een jurist komt dan plotseling tot de ontdekking dat het staatsrechtelijke onzin is, terwijl deze benadering sinds 5 januari 1988 bij wet in artikel 8 houdende regelen voor de kandidaatstelling en verkiezing van de President en Vicepresident van de Republiek Suriname is vastgelegd S.B. 1988 no. 2 en tot uitvoering is gebracht bij het kiezen van President Shankar en Vicepresident Arron. Deze wet van 5 januari 1988 is een uitvloeisel van de bepalingen in artikel 91 en 92 van de Grondwet en een aangelegenheid die volkomen in handen is van De Nationale Assemblee. Hoger aangehaalde wet is ook tijdens de verkiezingen van President Venetiaan gehanteerd, zonder dat die jurist toen tot het inzicht kwam dat er in strijd met de Grondwet werd gehandeld.

Omdat het nu om Bouterse gaat is het plotseling, na 27 jaar, een staatsrechtelijke onzin. Welnu dit kan nooit het geval zijn evenmin kan er sprake zijn van dwaling, omdat het onderdeel uitmaakt van één der uitvoerende taken van De Nationale Assemblee bepaalt door de Grondwetgever in de artikel 74 juncto artikel 83 van de Grondwet en het blijft een prerogatief van DNA om de President en Vicepresident te kiezen ook al gaat men richting Verenigde Volksvergadering. Het toepassen van een dubbele moraal bij het beoordelen van zaken ons staatsbestel betreffende, maakt dat vraagstukken nooit in de diepte worden opgelost en wij maar blijven sudderen zonder een daartoe formeel bevoegd orgaan. Dit is het Constitutioneel Hof. Gelukkig maakt een zwaluw nog geen zomer.

Ook de uitspraak van de Hoge Raad in dit tijdsgewricht over de dubbele nationaliteit is zo een grap en heeft eveneens met Bouterse te maken. Wie ingewijd is in deze materie weet dat het voor de Hoge Raad juridisch moeilijker moet zijn geweest om dit positief besluit te nemen, dan het afwijzen van het verzoek van de advocaat Inez Weski in de case Van Loon versus Bouterse. Die zaak was juridisch veel duidelijker en helder voor een positieve uitspraak. Maar ook daar heeft de dubbele moraal een rol gespeeld. Want ondanks de uitspraak kan Nederland geen enkele Nederlander buiten Nederland maar ook niet in diaspora de garantie geven, dat zij naast de Nederlandse nationaliteit ook de Surinaamse nationaliteit kunnen verkrijgen zonder medewerking van de Surinaamse Overheid. Met alle gemak wordt medegedeeld “Hoge Raad kent dubbele nationaliteit toe aan groep Surinaamse Nederlanders”. De raad is daartoe niet in staat en ook niet bevoegd. Dat Lackin blij is met de uitspraak tot daaraan toe. De verkiezingen zijn achter de rug en de uitspraak kwam te laat. Tot over vijf jaren.

Eugene van der San