Ik erken óók de Nakba

Met genoegen heb ik kennis genomen van het stuk van Sandew Hira, genaamd: ‘Ik erken de Nakba’. Alleen vind ik het jammer dat zijn visie op Bouterse naar mijn oordeel niet de juiste is. Nota bene als broer van één van de slachtoffers van de decembermoorden, begaan door Bouterse c.s., verdedigt hij de "democratische gekozen dictator", moordenaar en drugssmokkelaar door dik en dun, in de veronderstelling dat de ultra-populist/opportunist Bouterse Suriname kan "bevrijden" van het kolonialisme en dat Bouterse de linkse idealist is die hij voor ogen heeft. Ik mag toch hopen dat Dew Baboeram ooit tot andere inzichten zal komen. Waar het gaat om zijn visie op de Palestijnen zitten we op één lijn.


Hieronder mijn visie op de Palestijnse zaak en het zionisme:
Ook ik was vrijdag van de partij op de bijeenkomst ter herdenking van de Nakba in Amsterdam. Als nazaat van een Surinaams-joodse familie moet ik zeggen dat ik telkens weer opnieuw wordt geconfronteerd met de wijze waarop ze in het westen klakkeloos achter ‘Israël’ aanhobbelen. Ook mijn voorouders maakten deel uit van de joodse gemeenschap in Suriname, die zich ongetwijfeld schuldig moet hebben gemaakt aan handel in en exploitatie van slaven. Ja, de joden hebben door de eeuwen heen veel geleden, maar diezelfde joden hebben zelf ook een barbaarse geschiedenis geschreven. Helaas hebben velen van hen daar niet van geleerd, zo blijkt anno 2015 als we kijken naar de staat ‘Israël’, een staat die er wat mij betreft zelfs eigenlijk niet eens had mogen zijn. Ja, je leest het goed. Deze jood vindt dat de staat Israël niet eens had mogen bestaan.

Ik neem dat het je bekend is dat Israël bestaat bij de gratie van het (echte) antisemitisme. Het was de antisemiet Arthur James Balfour die het land Palestina overdeed aan de zionisten uit antisemitische overwegingen en motieven. Hij wilde daarmee immers voorkomen dat de joden die de pogroms in Oost-Europa ontvluchtten zich in Engeland zouden gaan vestigen. Maar zeg nu zelf, wat was er mis met Palestina, een land waarin ooit moslims, joden en christenen vreedzaam naast en met elkaar woonden en leefden. Helaas is datzelfde land door het fascistische zionisme verworden tot een apartheidsstaat, waarin allen die een andere religie of een andere kleur hebben worden onderdrukt en vermoord.

Zelfs christenen worden openlijk gediscrimineerd, gemolesteerd en bespuugd op straat, onder het oog van leger en politie. Niemand die daartegen optreedt. Het schijnt allemaal te mogen. Er wordt op straat zonder strafrechtelijke gevolgen death tot Arabs, death to blacks en death to leftists gescandeerd. Zelfs in de Knesset (het 'Israëlische' parlement) zijn vergelijkbare uitspraken met enige regelmaat te horen. Een parlementariër (Ayelet Shaked), thans minister van Justitie kon vorig jaar zonder verdere rechtsgevolg oproepen om Palestijnse moeders te vermoorden en de gewezen 'Israëlische' minister van Buitenlandse Zaken Avigdor Liebermann mocht zelfs oproepen om de Palestijnen die niet trouw zijn aan de staat 'Israël' te onthoofden en Palestijnse gevangenen vanwege de kosten allen de doodstraf te geven.

Asielzoekers uit Eritrea, Ethiopië en Sudan, maar ook vreemdelingen uit Oost-Azië worden opgeborgen in detentiecentra in de Negev woestijn, onder de meest barre omstandigheden. Nu deze vol zitten heeft de regering van ‘Israël’ met ‘spiegeltjes en kraaltjes’ de regeringen van Rwanda en Oeganda ertoe bewogen om hen naar deze landen te mogen deporteren. Tot voor kort werden de Falashmura vrouwen (Ethiopisch-joodse vrouwen) zonder hun medeweten, laat staan met hun consensus gevaccineerd met anti-conceptie. Dit alles om Israël zoveel mogelijk ‘blank’ te houden. Zo'n 20% van de Palestijnen is christen. Ook zij worden net als de overige 80% onderdrukt en vermoord. Ook van hen worden bezittingen afgenomen in de West Bank, ten faveure van de kolonisten. Het is dan ook niet te bevatten dat zij die zich christen noemen, de zogenaamde ‘christen-zionisten’, ‘Israël’ zo openlijk steunen. Het zijn in Nederland de politici Lodewijk Asscher en Frans Timmermans geweest die met onbedekte termen, doch zonder deugdelijke onderbouwing hebben beweerd dat anti-zionisme ook antisemitisme is. Maar ik, ik laat mij als anti-zionist en felle tegenstander van de fascistische terreurstaat ‘Israël’ niet ‘framen’ als antisemiet, noch als een zogenaamde selfhating jew.

Men zou er goed aan doen om kennis te nemen van wat de vooraanstaande ‘Israëlische’ historicus prof. Ilan Pappé heeft geopenbaard. Daarnaast verwijs ik graag naar de lezingen en teksten van Dr Norman Finkelstein, prof. Naom Chomsky, wijlen dr. Hajo Meyer, het boek The General's Son van Miko Peled, zoon van de gewezen IDF-generaal, de mensenrechtenorganisatie B'Tselem, de organisatie Breaking the Silence en de Israëlische journalisten David Sheen en Max Blumenthall.

Uitvoering geven aan artikel 11 van VN-resolutie 194, dat is waar ik van droom. Want dat zou een Arabische meerderheid inhouden in ‘Israël’, met als gevolg dat de ‘joodse’ staat (voor zover je een zionistische entiteit een joodse staat kunt noemen) niet langer zal bestaan.


Gino de Robles