CBB in de bocht

(Aangeboden)
Vrijdag 17 april, 13.15 uur. Met vrouw en dochter ga ik naar het CBB aan de Kwattaweg om als burger enkele persoonlijke zaken af te handelen. Die zaken hebben te maken met uittreksels uit het bevolkingsregister, in verband met de aanvraag voor reisdocumenten.

Op het moment dat wij daar aankomen, wordt de deur voor onze neus dichtgegooid. Vreemd, want het is pas kwart over één en als ik mij niet vergis sluit het kantoor, tenzij anders vermeld en of bekendgemaakt, om 15.00 uur; drie uur ‘s middags dus.

Een paar dagen eerder zijn we met hetzelfde doel hier ook al geweest, het was toen ietsje later dan twee uur, en vonden de boel op slot. De wachter vertelde ons dat “ze van maandag tot en met donderdag tot twee uur werken”. Vandaar dat er niemand meer was.

Over vrijdag heeft hij niets gezegd en ik heb aangenomen dat het kantoor op de vrijdag wel tot drie uur open zou zijn. Geen nood, dachten we, we komen wel een andere keer. Die andere keer was vrijdag 17 april.
Ik attendeerde de mevrouw die de deur voor onze neus had dicht gesmeten erop dat het nog geen drie uur was en dat wij nog geholpen wensten te worden. Bits antwoordde ze “Op vrijdag sluiten we eerder”.
Door haar hele houding en de toon die ze aansloeg in het offensief gedwongen, viel ik op mijn beurt nogal scherp uit met de opmerking "dat is nergens aangegeven.' Dat liet haar koud, want nadrukkelijk werd het slot van de deur dichtgedraaid. Daar stonden we dan. En dan te bedenken dat mijn vrouw speciaal een dag verlof had genomen om onze zaken op dit kantoor te komen afhandelen. En we konden ons beklag niet bij een hogere autoriteit op het kantoor doen, om de simpele reden dat wij het gebouw niet in konden.

Het Centraal Bureau Burgerzaken laat zich erop voorstaan de burger bij de dienstverlening klantvriendelijk tegemoet te treden. Maar ook op dit kantoor wordt klantvriendelijkheid alleen met de mond beleden. In dit voorval vind ik alle aanleiding om het acroniem CBB een andere betekenis te geven. Deze: Centraal Bureau Burgerbelagers, omdat zij burgers bejegenen op een wijze waarvan zij weten of redelijkerwijze moeten weten dat dit de gemoedsrust van de betrokkenen ernstig verstoort.
En uiteraard de goeden niet te na gesproken.


B. Sitaram