Seponeren of deponeren?

Met verbazing heb ik kennisgenomen van de reactie van de minister “dat meer koppen moeten rollen bij het OM". Als wij de Justitieminister Belfort mogen geloven dan gebeurt er bij het OM veel meer dan naar buiten komt. Dit is een vrij ernstige uitspraak en kan niet zonder gevolgen blijven. Dan hoor ik de minister ongenuanceerd zeggen dat hij als minister aan handen en voeten is gebonden en dat zelfs de President niet de bevoegdheid heeft om functionarissen bij het OM, vanwege strafbare handelingen of ernstige verzaking van hun plicht, uit hun functie te zetten.

Als dat werkelijk zo is dan kunnen wij de tent sluiten. Waarom moet de President dan omtrent de benoeming of waarneming van deze functionarissen een beslissing nemen. Als minister van Justitie behoren op grond van de taakomschrijving der departementen het benoemingsbeleid derhalve de rechtspositionele aangelegenheden van de leden van de rechterlijke macht tot zijn bevoegdheid en deze taken vallen binnen de uitvoering.
Met de nieuwe Grondwet berust de Uitvoerende Macht bij de President. De minister is de uitvoerder en de voorbereider van de President. Bovendien is de Personeelswet van toepassing op deze functionarissen, met uitzondering van de betaling van salaris, verloven en verlofsbezoldigingen ex artikel 2 lid 2 van de personeelswet. Wij hadden recentelijk nog een geval Mansaram, vervolgens Algoe en nu Autar. De vraag rijst bij mij of de minister de regie nog heeft over het ministerie van Justitie en Politie.

Met deze houding van ondergeschiktheid ben ik bang van niet, terwijl in het openbaar uitgebreid wordt beredeneerd dat de President van het land zonder meer kan worden opgesloten. Het middelmatig gebabbel blijft in dit land de toon aangeven. Vrij ernstige onderwerpen worden afgedaan met een mening zoals “uit goed fatsoen” zouden waarnemend procureur-generaal Roy Baidjnath Panday en de hoofdofficieren van Justitie Maureen Dayala en Garcia Paragsingh hun functie moeten neerleggen. Zij moeten verplicht worden hun functie neer te leggen onder toepassing van de vigerende regels.

Tegen Algoe kwam geen strafrechtelijk onderzoek en een paar grappenmakers zichzelf advocaat noemend komen ons wijs maken, dat de procureur- generaal kennelijk binnen zijn discretionaire bevoegdheid heeft gehandeld en de mevrouw in de gelegenheid heeft gesteld haar ontslag aan te vragen. Met die handeling wordt bedoeld het opportuniteitsbeginsel is in deze toegepast. Maar er zijn waarborgen tegen misbruik van deze bevoegdheid. Bovendien moet tenminste een bestuursbesluit worden uitgevaardigd met afschriften naar het bevoegd gezag anders leven wij in een bananen republiek. Hier is dus geen sprake van seponeren maar van deponeren en dat is de doofpot. De P.G. is niet bevoegd een ontslagvoorstel aan een ambtenaar te doen. Aan een ambtenaar kan ontslag worden verleend ingevolge artikel 61 en 69 van de Personeelswet en in het onderhavig geval zou dat door de minister van Justitie moeten worden voorbereid. Dan is het toch ondenkbaar dat de minister niet op de hoogte was
waarom de ambtenaar moest worden ontslagen?

Eugéne van der San