Column: Hindostaanse jongeren

Gisteren was ik op een Hindostaanse jongerendag in Den Haag die georganiseerd werd door het Sarnámihuis. Het thema was: Generatie NU: Je weet dat je een Hindostaan bent als…. Er waren ongeveer 100 mensen aanwezig.
Er staat in Nederland een nieuwe generatie Hindostaanse jongeren op waar ik trots op ben. Ze bedenken nieuwe dingen waar mensen uit mijn generatie wat van kunnen leren. Een aantal jongerenorganisaties kreeg in een theater vier minuten de tijd om hun organisatie te presenteren. In onze tijd zou je vier uur besteden hieraan. Hier is het kort, bondig en to the point. Bij ons was het langdradig en beat around the bush, dus veel praten en weinig zeggen.

Na de presentatie ging de groep uit het theater naar een groot foyer waarin negen subgroepen waren ingedeeld die over de volgende stellingen gingen discussiëren.
Stelling 1: een kind uit gemengde relaties is in geen enkele cultuur thuis.
Stelling 2: als je jouw cultuur wilt behouden, moet je geen relatie aangaan met iemand buiten de gemeenschap.
Stelling 3: als je naar jouw werk gaat, moet je jouw identiteit thuis laten.
Stelling 4: bij belangrijke beslissingen in mijn leven mogen de opvattingen van mijn ouders geen doorslaggevende rol spelen.
In mijn tijd zou je deze format van subgroepen ook kunnen hebben, maar dan zou je de stellingen uitdelen bij de tafels. Hier werd een toneelgroep ingeschakeld die op een humoristische wijze de stelling in korte sketches uitbeeldde. Geen lange inleidingen van academische deskundigen, maar korte sketches van ervaringsdeskundigen. Humor en luchtigheid combineren met serieuze discussie. Mijn generatie combineert serieuze discussie met nog serieuzere discussie.
In mijn generatie is er veel inrichtingsverkeer (uitleggen hoe het moet). De jongere generatie is interactiever. Vooruitgang gaat met sprongen.
Ik nam niet deel aan de discussie maar observeerde met trots hoe jongeren, die mijn dochter of zoon hadden kunnen zijn, zo gepassioneerd en geëngageerd een zondagmiddag besteden aan het bediscussiëren van serieuze zaken.

Het idee van deze bijeenkomst komt voort uit een serie activiteiten die mijn dochter Pravini in het afgelopen jaar heeft opgezet met Hindostaanse jongeren. Vorig jaar juni en september organiseerde ze voor een groep van 30 Hindostaanse jongeren cursussen Decolonizing The Mind. Het doel was om Hindostaanse jongeren kennis te laten maken met de DTM manier van denken en ze te betrekken bij het nieuwe activisme dat zich onder jongeren in Nederland ontwikkeld in de strijd tegen racisme. Ze hoopt hiermee verbindingen te leggen met jongeren uit andere gemeenschappen (Afro-gemeenschap, Mediterrane gemeenschap). In januari van dit jaar had ze de groep uitgenodigd om de Black Heritage Tour in Amsterdam te doen. Dat is een tour die langs belangrijke markeerpunten van slavernij in Amsterdam gaat.
Afgelopen zondag was de bedoeling om meer Hindostaanse jongeren op hun eigen manier en met hun eigen organisaties kennis te laten maken met elkaar en elkaar te empoweren om samen op te trekken. In juni van dit jaar wil ze naar analogie van de Black History Month, waar de geschiedenis van de Afrikaanse Diaspora centraal, staat een Indian History Month organiseren.

Als ik deze Hindostaanse jongeren vergelijk met de jongeren uit de Afro en mediterrane gemeenschap dan zie ik opvallende overeenkomsten. In Suriname hebben we last van de koloniale hebi’s van etnische concurrentie waarbij de vooruitgang van de ene groep wordt gezien als de achteruitgang van de andere. De jongeren van de verschillende etnische groepen in Nederland hebben veel minder last van deze hebi’s. Ze zijn vooral bezig met het zoeken en vinden van een weg om te leven in een samenleving waarin de dominante cultuur de Europese cultuur is die de niet-westerse culturen als minder ontwikkeld of achterlijk beschouwd.
Het is mede daardoor ook een stuk gemakkelijker om bruggen te slaan tussen deze gemeenschappen. In de Zwarte Piet demonstraties werden sprekers uit de Mediterrane gemeenschap uitgenodigd om te spreken. En op de solidariteitsdemonstraties voor Palestina spraken Zwarte activisten over racisme en Zwarte Piet. Op de DTM cursussen nodigde mijn dochter Mitchell Esajas van New Urban Collective uit om de discussie aan te gaan met Hindostaanse jongeren over Zwarte Piet.
Het activisme is bij Hindostaanse jongeren is nog niet zo ver ontwikkeld als in de andere gemeenschappen, maar het bewustwordingsproces is aan de gang. We gaan mooie tijden tegemoet.

Sandew Hira

Donderdag a.s. spreek ik om 18.00 uur in het Maagdenhuis in Amsterdam, dat door studenten bezet is, over dekolonisatie van het curriculum van de universiteiten.