Column: Politieke Borrelpraat (PBR) deel 242

“Nou beste borrelbroeders, merken jullie iets van die beruchte verkiezingssfeer, nu, nauwelijks twee maanden vóór de grote datum?”
“Ik merk meer stilte voor de storm.”
“En ik merk overal paarse vlaggen op, oranje ook, wat rood/zwarte, wat gele en een ietwat verdwaalde groene ertussen.”
“Wachte, wachte, we komen eraan, we gaan komen, w’e kon; onze veelkleurige vlaggen zijn in aantocht.”
“Pe w’o kon nanga unu samenschraapselcombinatie? Kome pe? Na dya un go kome.”
“Ik hoor je Baas al op z’n revopleintje zingen: ’meki den kon, w’e wakti den.”
“Volgens mij is het relatief stil, omdat eenieder het al zo een beetje weet.”
“Wat? Dat paarse ons een lege schatkist nalaat?”
“Die oranje/groen en de rest weer gaan vullen?”
“Neks daarvan, we zetten paars weer om die te vullen. We hebben al een paar keer gezien hoe ze de staatskas verkast, verbrast, vermast en verlast hebben; laten we zien hoe ze die de komende jaren zullen vullen met nullen, om te smullen.”
“W’o pai impopulaire verhogingen te un’zestig, bedoel je.”
“Baas heeft al in Coronie gezegd:’jullie moeten niet lachen, maar werken.”
“Ik zeg:’tide, tamara, w’e wroko moro fara.”
“Op dit punt ben ik het met hem eens: de tijd van lachen en het bedelhandje voor Lanti ophouden, moet nou eens voorbij zijn.”
“Maar wat weet volgens jou iedereen zo een beetje al?”
“Dat wat de opiniepeilingen van verschillende kanten al duidelijk voorspellen, namelijk dat Paars-plus overdonderend gaat winnen, we nemen nog vijf.”
“Dat is wat je natuurlijk hoopt, hopefull thinking, dan kunnen jullie weer vijf jaren lang zelfs de lucht boven het land als concessie gaan uitgeven, zoals slimme Djim in dat Hok heeft gepresteerd.”
“Liever dat dan als enige wapenfeit een oude brug uit Holland krijgen die ons alleen opslagkosten aldaar kostte.”
“Heren, geen oude koeien uit de sloot halen; denk aan de ethische verkiezingscode waar mijn mati Karel de Doeman zo een voorstander van is.”
“Daarom zijn deze verkiezingen zo saai; er wordt niet gescholden, niet met modder gesmeten en dat soort leuke opjutdingens.”
“Jij bent blijven steken in dat dorpspolitiekgedoe uit de vorige eeuw.”
“Tenminste vind ik de Kareldoepartij standvastig: ze gaan alleen de verkiezingen in, punt uit. Stem je op hen, dan weet je waarop je stemt. Net als die Paarse-pluspartij van van onze vriend Ron hier.”
“Maar nu zijn er twee middenblokken: allereerst het Darmblok.”
“Ai, a blok dati mi lobi, ai. Net als een maggieblok: den soowtoe. Alvast met twee Mungs, nazaten van de grote Mighty Mung. En dan die zwaargewicht fighter, poti die Nasieb-hier, die zowat vijf jaren met die advocatenjongste, onze Harries-baries-maries heeft gevochten en nog steeds zijn ze er niet uit.”
“In ieder geval, Harries Monorataplan gokt politiek beter, want hij hosselt zich een positie in dat tweede middenblok. In Moengo stond hij op het zwart-gele podium Lonneman met z’n 54-ste jaardag te lauweren, en werd hij als een zwaargewicht, net als die NPS-jongere Gordon Tjouw Tjap Soi of hoe die heet, door onze aanstaande Bravo-president himself aan het publiek voorgesteld.”
“En zelfs die voorzangeres van die beroemde Vrolijke Jeugd van weleer zong Lonneman toe, a trong gowtu noya. Boi, zonder ex-Groenen furu partij no bo drai.”
“En dat Lonnieblok, vult zich ook aardig met restmateriaal, kom-in-me-blok, baby; block me bebe, yeah, la we meer zetels halen om dan op de wipplank links en rechts te gaan dealen, in het landsbelang natuurlijk.”
“Natuurlijk, alles in de politiek gebeurt in het landbelang en niet in het eigen belang. Dat weten we toch al tientallen jaren?”
“Ik vind dat politiek spel hier toch zo een interessant; geweldig hoe we dat doen.”
“Daarom zeg ik: studenten voor het vak Politicologie van overal ter wereld moeten eigenlijk hier stage komen lopen, dan leren ze alle kneepjes, valkuilen, djoteh’s, slijmerijen, hoe leugens rechtgepraat worden, hoe je moet overlopen en ga zo voort.”
“Maar onze vroegere middenblokker, Paul Wong Pienter, alias tjekre-tjekre, zoekt naar zwaargewichten voor z’n twee posities in Commewijne; vreemd hè, dat z’n twee zwaargewichten niet meer beschikbaar zijn; nu is Paul in Commewijne een zwakgewicht geworden.”
“Is niet waar, is niet waar; zoals verwacht heeft hij die ex-deecee van’em , die Kaart-die-Blinkt, voorgedragen; die wordt daar als lijsttrekker voor Front, sorry, V-7 met zes.”
“Maar hoe is die rechtszaak die die kermisexploitant tegen haar aanspande, afgelopen?”
“Ik denk wel dat ze binnenkomt, net als die andere lijsttrekster, die van Lonneman in Brokopondo.”
“Poki-gron e gi den fong-fong, meki den long ini den bong.”
“En ook Doe-vrouwe Merlien maakt in de stad kans binnen te komen, nou, dat gaat de goede kant op voor de vrouwen in de politiek.”
“Ik denk dat tante Ruth van Groen als lijsttrekker veel beter stemmen zou trekken dan die lieve Greg. En een vrouw van haar politiek kaliber is hard nodig in die assemblee, zeker in de leiding.”
“Groen is de partij van nijd, verwijt en gemiste kansen, ik zeg het jullie.”
“Ach, geklets, mang. Wij Groenen gaan deze verkiezing een inhaalslag maken, wacht maar. Jullie zullen paars zien van jaloezie.”
“Heeft oranje vrouwelijke politieke zwaargewichten?”
“Jawel, die ene die met Limbo en San-a-san overhoop ligt, die Sharmilala Man-ze-ramt.”
“Dat is me een voorbeeld-vrouw in de politiek, mijn hemel!”
“Teruggekomen Indra misschien? Maar meer dan dat aan politieke vrouwen heeft Oranje niet, volgens mij, ondanks hun mooie boodschap op de dag van de vrouw.”
“Je zegt over ons, maar wat hebben jullie bij Paars aan politieke kaliber-vrouwen?”
“Tante Jenny, tak’now. Een zwaargewicht, zeg eerlijk.”
“Okee, honderd! Maar wie meer? Clairy?”
“Nee mang, neks no de moro, soso lichtgewichten. Meer mannen.”
“Zeg weer zomaar-dingen. Achter onze mannen staan keiharde vrouwen.”
“Maar zo te zien zullen er weer meer mannen gekozen worden en de dienst gaan uitmaken. En geen enkele politieke partij heeft een vrouw als voorzitter, terwijl de aanhang vaak meer uit vrouwen bestaat.”
“Maar ook in andere landen merk je dat de meerderheid van de politici uit mannen bestaat.”
“En de vrouwen die het tot bijvoorbeeld voorzitter van hun partij hebben geschopt, hebben niet bepaald de weg geopend voor andere vrouwen, integendeel, na hen kwamen er weer mannelijke voorzitters. Kijk maar naar de ettelijke voorbeelden uit de Nederlandse en de internationale partijpolitiek.”
“En zelfs in ‘the big democracy’, de USA, is nog nooit een vrouw zelfs vice-president geworden. Worden daar ook vrouwen onderdrukt?”
“Volgens mij willen vele vrouwen hun nek niet uitsteken in de politiek; dat wil namelijk zeggen dat er met modder naar je gesmeten gaat worden, en echt niet door alleen mannen, integendeel zelfs. En vele vrouwen kunnen dat volgens mij niet hebben.”
“Plus in het politieke bedrijf wordt er flink gezopen en moet je vaak tot diep in de nacht in het partijcentrum vergaderen, tegen allerlei kwaadsprekers, concurrenten, opdringerige mannen, betweters, diepe teleurstellingen en zo opgewassen zijn; ook dat trekt vele vrouwen niet aan.”
“Kan me voorstellen. Als vrouw zou ik liever m’n man steunen bij zijn fight in de politieke arena om dan de vruchten samen te plukken als hij het haalt, dan om zelf op een podium te gaan schreeuwen tot je schor bent.”
“Zoals Bravo in sem stadion op sem verjaardag: schor geschreeuwd. Hij kon nauwelijks speechen.”
“En vele vrouwen stemmen liever op een leuke, vlotte man dan op een vrouw.”
“Nou heren, ik denk dat we op deze Dag van de Vrouw toch wel behoorlijk zijn ingegaan op de rol van de vrouw in de politiek. Nu gaan we de inhoud van onze glazen flink aanvullen en dan gaan we naar huis, naar moeder de vrouw of schatje de vriendin, afgesproken? En nemen jullie wat lekkers mee, ze verdienen dat, al zijn ze soms een hoofdpijn, zeg eerlijk, meestal zijn wij dan in de fout gegaan.”
“Proost op hen.”

Rappa