Afgunst of verborgen ontzag?

Onoprecht en immoreel vind ik de kritiek van de oppositie op het regeerbeleid van de regering Bouterse-Ameerali. Als we namelijk de begincondities van de machtsovername door deze regeercoalitie in ogenschouw nemen, dan constateren we dat die verre van ideaal waren. Los van de geërfde schuldenlast van bijkans SRD 1 miljard, had Billiton te kennen gegeven haar werkzaamheden in Suriname te zullen beëindigen en was de ontwikkelingshulp vanuit Den Haag opgedroogd.

En ofschoon deze feiten bekend waren en het kiezersvolk dus wist dat ons land miljoenen aan verminderde inkomsten zou hebben, heeft zij de tot dan zittende regering afgewezen en het regeermandaat gegeven aan de huidige president Bouterse. Dat geeft aan dat het electoraat vertrouwen heeft gesteld in Bouterse, omdat de historie laat zien dat hij de potentie heeft om, met zijn charismatische, creatieve en pragmatische aanpak, een hoog rendement te halen uit ontwikkelingsactiviteiten, met participatie van het volk!

De regering Bouterse-Ameerali heeft dit vertrouwen niet beschaamd, ook niet toen gaandeweg de rit de inkomsten voor de staat verder afnamen door het kelderen van prijzen op de wereldmarkt van grondstoffen waaronder aardolie en goud. Toch heeft de regering met de schaarse middelen haar voorgenomen sociaal-economisch en monetair beleid succesvol kunnen voortzetten! En in plaats van de regering hiervoor te complimenteren, zoals grote delen van de samenleving dat wel doen, blijft de oppositie met vuil smijten en tracht zij met valse informatie de samenleving een rad voor de ogen te draaien.

De oppositie kan het succes van deze regering, ondanks de financiële tegenvallers, niet verteren. Is hier sprake van afgunst? Want daar begint het op te lijken! Of is die hele heisa meer een afleidingstactiek om het verborgen ontzag voor de regeringsleider te camoufleren? Time will tell! Dat de bewondering en ontzag voor deze regering wel leeft onder de bevolking wordt bevestigd door de verschillende enquête-resutaten, wat zich op 25 mei aanstaande zal vertalen in verlenging van het regeermandaat “met nog vijf!”
Overigens hebben we met veel grootspraak en arrogantie, de valse start van het “oppositioneel collectief” gehad, met als attractie de eerste collectieve misleiding van de samenleving. Het zijn er namelijk zes partijen die formeel deelnemen aan de bundeling en niet zeven zoals de naamgeving suggereert, “maar de samenleving moet je groot wanen”. Ook concluderen we naar aanleiding van de haar toebedeelde posities op de DNA-lijst dat Pertjajah Luhur in het meest gunstige scenario de 100 % groei niet haalt, iets wat ze haar kiezers steevast had voorgehouden. Ook het aanwijzen van een presidentskandidaat per deelnemende partij is een onbeschaamde en ongeëvenaarde misleiding van de eigen achterban! Houdt u schrap, er komen nog meer “attracties”.

Theo Vishnudatt