Column: Politieke Borrelpraat (PBR) deel 235

“Ik begrijp dat heen en weer geloop van allerlei kopstukken van en naar grote politieke partijen niet meer, ik raak verdwarreld in dat gedoe.”
“Ik begrijp er alles van; dit is doodnormaal. Júllie willen het maar niet begrijpen.”
“Echt niet. Ik bedoel: je zit jarenlang in een partij en nu de verkiezingen in zicht zijn, spring je als een hongerige kikker van de ene modderpoel naar de andere.”
“Wat ik niet begrijp is, dat zulke lieden met open armen worden ontvangen. Waarom?”
“Omdat het mensen zijn met een zekere aanhang, achterband, voorband of financiële inbreng. Daar aast men eerder op dan op de persoon zelve.”
“Dan heeft August Bollie gelijk. In Naporama op de tv zei hij dat de traditionele mentaliteit van de doorsnee kiezer is:’Mi lob’a man disi, winsi sa a du, pe a go, ik blijf op hem stemmen.”
“Al zou hij de schatkist hebben leeggeplunderd en bij wijze van spreken op je hoofd gedingenst hebben.”
“Jawel, neks no zout.”
“Maar waarom vertrekken ze?”
“Persoonlijke belangen en vooruitzichten, persoonlijke wrevels en frustraties, netjes en vaak doorzichtig verpakt in allerlei holle bewoordingen...”
“Mijn oom Hein vergeleek het met het profvoetbal. Voorafgaand aan de start van de nieuwe competitie worden topspelers toch over en weer gekocht, verkocht, bekocht, teruggekocht enzo? De zogenaamde ‘transfers’? Welnu, oom Hein noemde dat gespring bij ons de ‘transfer-fase in onze politiek.”
“Ai werkelijk, maar men werkt nauwelijks aan het promoten van nieuwe spelers. Als het publiek uitgekeken blijkt te zijn op al deze oude springers, waar is dan de kweek van de nieuwe en frisse renners op het veld, de nieuwe publiektrekkers?”
“Die worden nog gehouden in de fase dat ze stoelen moeten sjouwen op vergaderingen of met vlaggen mogen wapperen en af en toe de sprekers mogen af- en aankondigen.”
“Of sommige ouderen in de partij willen hen eerst het hof maken, voordat ze naar voren worden geschoven.”
“Stelletje smeerlappen! Maar inderdaad, zo moet je je traditioneel naar boven werken, want je hebt nog geen aanhang.”
“Maar al die beeldspraken die bij dat overlopen gebruikt worden, ow, die vind ik wel amusant. Die ene zegt dat kiezers in z’n oude partij als toiletpapier worden gebruikt; als ze hun werk hebben gedaan, worden ze doorgespoeld.”
“Ook niet fraai om jezelf met gebruikt toiletpapier te vergelijken.”
“Jongeman in ons midden, ken je het spreekwoord:’Ter wille van de smeer, likt de kat de kandelaer?”
“Ik ken ‘de kat de bel ......”
“Nee mang, dit spreekwoord zegt dat je ter wille van een voordeel, iemand slijmt of je doet dingen die je anders nagelaten zou hebben.”
“En een andere zegt dat hij nu een nieuwe politieke kleur heeft, maar dat zijn onderbroek nog steeds die kleur van z’n vorige partij heeft.”
“En meteen a bekritiseer eng njun voorzitter:‘het was geen goede zet om Pa-e Law uit Meghawatt te zetten.”
“Goed zoow, want daar wordt kritiek en discussie niet zozeer geduld.”
“Maar een andere Meghapartner vond ook dat niet op zijn vriend Paul gescholden mocht worden, die hield tijdens de Binnenlandse Oorlog bij hem onder de hangmat de wacht.”
“Wat voor signaal geven beiden hiermee, jongere vriend in ons midden?”
“Dat ze van ome Paul Pienter houden.”
“En waarom laten ze dat zo openlijk blijken?”
”Ik zou het niet weten.”
“Om als de situatie zich mocht voordoen, zij de deur naar hem openlijk hebben opengehouden. Je denkt toch niet dat dat over en weer gespring na de verkiezingen zal ophouden? Juist niet! Dan ga je echt politiek geschuif om de macht zien.”
“En hoe vinden jullie deze beeldspraak die op een andere springer slaat: hij was eerst een groene vrucht, en nu is hij paars gerijpt en is hij ready ‘to pluk en to eet op.”
“Arme rijpe vrucht; d’o nyan yu vruchtvlees tot die pit, dan d’o soigi a koko nog erbij, neks no tan...”
“Wat een amusant volksvermaak is dit politiek bedrijf.”
“Ja, amusant. En na de verkiezingen, als deze zelfde kemphanen met elkaar zijn gaan samenwerken en de koek hebben verdeeld, gaan snel wat maatregelen door onze strot gedrukt worden, zoals de forse verhoging van de stroom- en waterprijzen, de wegenbelasting, de BTW en ga zo maar voort, want de schatkist is leeg en er is een tekort aan harde valuta.”
“Eigen schuld, dikke bult. Toen de prijzen van goud en olie sky high waren, hebben we alles opgesoupeerd, hebben we ‘gesjmeten met dat sjente’, niets opgespaard in een dekkingsfonds, en nu gaan we onze waardigheid weer eens in het buitenland te grabbel gooien door links en rechts kreditlines te bedelen.”
“Da wat? Het lukt ons toch keer op keer? San jè tai?”
“August Bollie heeft weer eens groot gelijk als hij zegt dat die pre-electorale combinaties in de kieswet verboden moeten worden. Want die zijn geen rechtspersonen, ze hebben geen statuten en regels, maar doen wel prominent mee aan de verkiezingen. Dat maakt dat de kiezers geen scherpe keuzes kunnen maken en dat velen niet gaan stemmen.”
“Maar als je dit soort combinaties verbiedt, dan gaan er heel wat stemmen verloren.”
“Dat krijg je als een deel samenbundelt en een deel niet. En met dat samenbundelen gaat er een hele toekomst verloren, zie sinds het Eenheidsfront, de Samenwerkende Partijen, de NPK, het VDP-blok, het SRI-blok, het Front, het Nieuw Front, de Mega-combinatie, zeg me, heeft een van deze blokken voorspoed voor dit land gebracht, behalve dan zij allerlei geboefte schatrijk hebben gemaakt?”
“Werkelijk, als elke partij apart de verkiezingen ingaat, hooguit stembusafspraken maakt, dan veegt het kiezerskorps in één keer al die onfrisse partijen en lustige kikkers van de tafel, en wordt duidelijk zichtbaar hoeveel zetels elke grote partij op eigen houtje waard is.”
“Samenbundelen mag, maar dan moet die bundeling een rechtspersoon zijn, een partij met één voorzitter, één bestuur, met statuten, met een huishoudelijk reglement, met interne verkiezingen en kandidaatstelling volgens democratische principes en niet volgens: ‘hoe meer je stort in de partijkas, hoe beter verkiesbare plaats die je krijgt.”
“Ik gebruik de volgende agersi-tori. Een restauranthouder verkoopt laten we zeggen alleen nasi-kip of nasi varken, of nasi rund of nasi vegetarisch. Dus geen menging daarvan, want anders ‘a tesi e pori’. Z’n porsies zijn wel wat duurder, la we zeggen 20 srd voor een medium, maar de klant krijgt die echte nasi, niet die vettige gebrande kasripo rijstrommel die je tegenwoordig krijgt.”
“Ik begin al honger te krijgen, sjorrie meester, op z’n Hollands: ik krijg trek.’
“Krijg maar trek naar hartenlust, maar ik koop niets voor je.”
“Okay, heren, ik ga verder met m’n ageerstori. Aan de overkant komt er een nieuw restaurant, vraag me niet hoe die aan z’n vergunning is gekomen.”
“Deecee Miranda sluit hem zo, wacht maar. Zoals laatst weer eentje. Zag je die morserij in de krant?”
“Okay, dat nieuwe restaurant gaat heftig concurreren en adverteert: Restaurant Kon Fu Nyan heeft een bigi aktie: proef onze Ala Kondre Nasi met alles erin, namelijk kip, varken, rund en zelfs vegetarisch in één. Koop onze Ala Kondre Nasi, alles in één porsie, vanaf 10 srd ptieng meti, bigi meti, mangri meti, redi meti, ala soortu meti.”
“Ja, en in die ala kondre nasi gooit hij ook restjes hondenvlees, rattenvlees, vlees schoongmaakt in de badkamer vlak bij de afvoer van het toilet; wat niet weet, wat niet deert.”
“En de klanten maar diarree krijgen van die ala kondretroep, maar ze blijven daar kopen, want het is sjooow lekker, alles zit erin en het is goedkoop op de koop toe.”
“Nou, ik zeg: ik wil een ala kondre shot, dus whisky, rum, jenever en cognac in één. Ober, la me proeven.”
“Schuif op, hij gaat straks alles uitspugen. Bah, weet toch wat je drinkt.”
“En weet toch op wie of wat je stemt.”
“Proost.”

Rappa