China in de schoenen van de Wereldbank
26 Dec 2014, 10:15
foto
Christine Lagarde, directeur van het Internationaal Monetair Fonds. (Foto: Getty Images)


Dankzij China, kunnen Christine Lagarde van het Internationaal Monetair Fonds, Jim Yong Kim van de Wereldbank en Takehiko Nakao van de Asian Development Bank niet langer veel werk van betekenis doen.

Het besluit van Beijing om Rusland te behoeden van faillissement, bovenop zijn recente hulp aan Venezuela en Argentinië, is een teken voor de dood van de naoorlogse Bretton Woods wereld. Het markeert ook het begin van het einde voor de Amerika's spil rol in de mondiale economie en de Japanse invloed in Azië.
China’s nieuwe Aziatische Infrastructure Investment Bank wordt gezien als de moordenaar van de Asian Development Bank (ADB), schrijft Bloomberg. Als Japan, de grootste weldoener van de ADB, het voorzitterschap niet zal delen met zijn Aziatische collega’s, zal Beijing gewoon gebruik maken van zijn diepe zakken om hem te overmeesteren. Lagarde’s en Kim’s organisaties zien ook een toekomst waarin overheden die in crisis belanden, eerst Beijing zullen noemen voor Washington.

China versterkt zijn rol als geldschieter als laatste hulpmiddel die een economische ontwikkelingsprogramma dat al tientallen jaren in de maak is, op zijn kop zet. Het IMF, de Wereldbank en ADB zijn opgeblazen instellingen met negatieve veranderingen. Toen Oekraïne dit jaar een financiële injectie kreeg van US$ 17 miljard, was deze bedoeld om een geopolitiek belangrijke economie te steunen en geen geopolitieke chantage.

De regering van de Chinese president Xi Jinping bekommert zich niet om het opkrikken van de economie, de gezondheid van de fiscale regimes of de centrale bank reserves. Het geeft om loyaliteit. De quid pro quo: Voor onze gulle hulp verwachten wij uw volledige ondersteuning in alles van Taiwan naar territoriale geschillen tot het verzwakken van de “irriterende aandacht van het Westen voor mensenrechten.”

Rusland, Argentinië en Venezuela staan al op gespannen voet met de VS en haar bondgenoten. In 2011 en 2012 keek ook Europa naar Beijing om de euro obligatiemarkten te redden door massale aankopen. In 2015 wordt nieuwe onrust in de eurozone verwacht door deze dynamiek van China. De Aziatische reus verwacht zelf dat Europese leiders hun diplomatieke handschoenen uit de kast zullen halen.

China goede wereldburger
De financiële injectie van US$ 24 miljard aan Rusland is een teken van wat er komen gaat. Rusland, het wordt vaak gezegd, is te nucleair om te falen. Zoals Moskou de ergste crisis sinds het faillissement in 1998 doorstaat, is het verleidelijk om China te zien als een goede wereldburger. Maar Beijing stelt gewoon president Vladimir Poetin in de gelegenheid om zijn economie, die draait op olie, te diversifiëren. Hetzelfde gaat op voor de financiële hulp van US$ 2,3 miljard aan Argentinië en de lening van US$ 4 miljard aan Venezuela. In de Chinese eeuw heeft slecht gedrag zijn voordelen.

Voor de Amerikaanse president Barack Obama geldt dat het nu meer dan ooit de tijd is om zijn blikken te richten op Azië. Er is genoeg om bezorgd te zijn terwijl China met geld gooit naar corrupte overheden als Soedan en Zimbabwe. Maar er staat ook veel op het spel voor de ontluikende democratieën in Azië. Met China die steeds meer de Aziatische suikeroom wordt, is de verleiding in bijvoorbeeld Myanmar groot om het moeilijke proces van het creëren van geloofwaardige instellingen om de economie te overzien, te vermijden.

Er kan een zilveren randje zijn aan het buitensporig beleid van China met zijn bijna US$ 4 triljoen aan valutareserves naar door crisis geplaagde landen. Het zou het IMF, de Wereldbank en ADB dwingen om het spel op te krikken. Concurrentie, zoals Lagarde, Kim en Nakao het erover eens zijn, is een goede zaak. Maar het is waarschijnlijker dat China’s vrijgevigheid slecht beleid zal aanmoedigen en de ontwikkeling zal belemmeren op een manier waarbij de mondiale economie er slechter vanaf zal komen.
Advertenties