Negeren bestaande structuren

Ik constateer dat op maatschappelijk maar ook op bestuurlijke vlak bandeloosheid/wetteloosheid steeds meer terrein aan het winnen is. Dat de onderwijsbonden BvL en FOLS de formele overlegorganen passeren en in onderhandeling treden met een staatscommissie over primaire (loon) en secundaire (toelagen) voorzieningen, geeft aan dat er in bestuurlijke opzicht iets vreemd en verkeerd aan de hand is in ons geliefd land. Volgens onze regelgeving op dit vlak zou het ministerie van Binnenlandse Zaken over primaire lonen met de bonden die opereren bij de diverse ministeries moeten onderhandelen. Daarvoor bestaat al decennia een Overleg Orgaan op dit ministerie, dat namens de Staat Suriname onderhandelingen met vakbonden voert. Voor wat de secundaire voorzieningen betreft onderhandelen de bonden met de respectievelijke vakministeries.

Het is te begrijpen dat Ronald Hooghart zich thans kritisch opstelt in deze specifieke aangelegenheid. Maar ik constateer ook dat hij het accent van de aanval, de kritische opstelling, niet correct legt. Het zijn niet alleen Wilgo Valies en Marcelino Nerkust die de wettelijke regelingen en procedures - misschien uit dringende noodzaak - overtreden of negeren. Nee, de regeringsleiders gaat mijns inziens ook in de fout om andere/nieuwe structuren te gebruiken om primaire loononderhandelingen te voeren met de, in casu, onderwijsvakbonden. Ik denk dat Hooghart voor de correctheid het zwaard aan beide zijde even hard moet laten vallen.

Rechtskracht
Ik zou gaarne willen vernemen of de ingestelde staatscommissie, aangevuld met enkele autoriteiten van ministeries, wel legitimiteitsgrond heeft om dit soort zwaarwichtige financiële operatie te leiden en akkoorden te sluiten met de arbeidersbeweging. Al zou de staatscommissie haar legitimiteit ontlenen aan het feit dat zij namens de president optreden, rijst desalniettemin toch de vraag of het prudent is dat het staatshoofd de bij wet aan andere staatsorganen gegeven bevoegdheid ter zake, op dergelijke wijze ongedaan kan/moet maken. Of is het een illusie mijnerzijds dat de ministeries anno 2014 conform de wet(besluit)instelling departementen functioneren? Indien ontkennend geantwoord wordt op deze vraag, zal ik de bekende jurist Hugo Essed gelijk moeten geven dat er warempel twee regeringen/kabinetten onder dezelfde president opereren.

Hooghart zegt op zeer boze toon dat de raadadviseurs in een zak geplaatst moeten worden en deze te dumpen. 'Heeh boy Hogi,me i bar joe'
Hoe het ook zij, ik vind dat de onderhandelingen met het Overleg Orgaan (OO) van Binnenlandse Zaken gevoerd moeten worden voor wat het primaire loon betreft en voor overige secundaire zaken zal het ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling verantwoordelijk moeten zijn. Als de onderhandelingen om één of andere reden spaak lopen of springen, kan altijd in hoger beroep worden gegaan bij de vicepresident en in het allerlaatste geval bij de president. In dit laatste geval zouden de raadadviseurs hun deskundigheid naar de president toe kunnen tonen. Ik denk dat de raadadviseurs in deze fase in beeld hadden moeten komen en dus niet zoals dat zich thans aan ons aftekent.

Wat nu?
Worden er geen precedenten gecreëerd door de onderhavige aanpak? De bonden, waaronder ook de overkoepeling en de CLO en de COL zich kunnen beroepen op de jurisprudentie die met de laatste ontwikkeling is ontstaan. Ik pleit tenslotte ervoor dat wij ons houden aan gemaakte afspraken of conventies om te voorkomen dat zich een chaotische situatie op het arbeidersfront voordoet.


Bert Eersteling