Onvoldoende aandacht voor toegang tot schoon water

Velen zullen er niet bij stilstaan dat voor miljoenen mensen op de wereld, er nog steeds een gebrek is aan schoon (drink)water en hygiëne. Velen hebben er zelfs geen toegang toe. De dagelijkse worsteling voor deze basisvoorzieningen, nodig voor het dagelijkse leven, teistert grote delen van de wereldgemeenschap, vooral in ontwikkelingslanden.

Aan de andere kant vragen wij ons af: hoe is dit toch mogelijk? Dit zijn de minimale voorzieningen waarop eenieder recht heeft, en derhalve, heeft de overheid een zorgplicht, zodat deze faciliteiten er inderdaad zijn. Goed drinkwater en adequate sanitaire faciliteiten, zijn erkend als basisvoorzieningen, rechten die toekomen aan het volk. Tegen de achtergrond van dit universele recht, nam de Algemene Vergadering van de VN een belangrijke Resolutie (VN Resolutie 64/292, van 28 Juli 2010) aan: Calls upon States and international organizations to provide financial resources, capacity-building and technology transfer, through international assistance and cooperation, in particular to developing countries, in order to scale up efforts to provide safe, clean, accessible and affordable drinking water and sanitation for all.

Volgens de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) hebben 748 miljoen mensen op de wereld nog steeds geen toegang tot goed en veilig drinkwater. Ongeveer 2.5 miljard van de ruim 7 miljard tellende wereldbevolking (ongeveer 1/3 dus), heeft geen toegang tot goede sanitaire voorzieningen, inclusief toiletten, water & zeep en desinfectants om hun handen schoon te wassen. Een situatie die vraagt om drastische maatregelen.
Vandaag, 19 november, herdenkt de Verenigde Naties, de UN World Toilet Day. Van de UN Special Rapporteur voor geweld tegen vrouwen, Rashida Manjo, gaat op deze dag de volgende boodschap uit, naar de rest van de wereld, inclusief regeringen:
Women and girls are disproportionately affected by harassment, assault and sexual violence when relying on public toilets or when forced to practice open defecation, largely due to the lack of access to a latrine at home or safe latrine facilities in the public sphere. Ensuring access to sanitation in the home can address the problem of violence against women and girls in the public sphere. Access to sanitation in itself is a human right but it also forms part of the preventative tools in the elimination of violence against women and girls. In numerous countries cases of rape committed while victims are seeking access to sanitation outside their homes have made headlines repeatedly. Women and girls should feel safe in public spaces in those cases where they must leave the home to use a latrine. Access to safe sanitation facilities is also essential because it brings enormous gains for public health, for bodily integrity, for safety and comfort for all.”

Ook in Suriname moet deze dag op een bijzondere en respectvolle wijze aandacht krijgen. Juist omdat water en sanitatie, basisrechten zijn, waarop eenieder mag rekenen, is het belangrijk, dat de overheid de nodige bewustwording in de samenleving vergroot. Dit kan voortaan gebeuren via de pers, activiteiten, trainingen en onderwijs, waardoor zaken zoals de Special Rapporteur aanhaalt, te weten de veiligheid en bescherming van vrouwen en jonge meisjes, betere aandacht krijgen. Bijzondere aandacht verdienen situaties zoals op scholen, ziekenhuizen, locaties met intense social gatherings, vakantieoorden en andere publieke plaatsen.

Sardhanand Panchoe