Column: Politieke Borrelpraat (PBR) deel 210

“Heren, ik ben diep onder de indruk geraakt van die Nickeriaanse jongeren.”
“Dat ze hun Natin willen behouden?”
“Ja, ook dat, maar er zijn niet genoeg inschrijvingen om al die docenten van al die vakrichtingen te bekostigen.”
“Dan slank die school af tot de meest gevraagde onderdelen, maar dreig niet met opdoeken, wat is dat nou!”
“Mijn nichtje zit in Nickerie in de 4e Mulo en er zijn bij haar op school formulieren uitgedeeld wie na de Muloschool welke richting op wil.”
“En wat hebben die jongelui zoal ingevuld?”
“In die klas van m’n nichtje hebben ze massaal Natin ingevuld, om zo te ondersteunen dat die opleiding voor hun district behouden blijft.”
“Wat een prachtig voorbeeld van solidariteit. Daar kunnen velen tot hier in de stad veel van leren.”
“Maar we kunnen ons als staat niet de luxe permitteren om met onze zwakke schatkist allerlei overbodige uitgaven te doen.”
“Een productiegerichte opleiding in stand houden in een productiedistrict is geen overbodige uitgave.”
“Andere districten die alleen maar willen profiteren van de schatkist en daar nauwelijks wat aan bijdragen, krijgen zo gemakkelijk allerlei zaken van de overheid gedaan.”
“Politiek mi boi, politiek. Daar waar men met weinig stemmen veel zetels kan behalen, houdt men de kiezers zoet.”
“Maar er is gewoon geen geld in onze schatkist; die kunnen we beter onze ‘lastkist’ noemen.”
“Ach, overdrijf nou niet, man! Als ik me niet vergis hebben de Chinezen onlangs onze economische rating verhoogd.”
“Maar onze overheid zegt dat ze failliet gaat als ze een dwangsom van 50 miljoen srd aan meneer ‘Oogschaduw’ moet betalen.”
“Ai no, werkelijk! De man is door een rechtelijke uitspraak in het gelijk gesteld in die zaak over het intrekken van de hem toegewezen gronden. En daarbij veroordeelde de rechter de overheid tot het betalen van deze enorme dwangsom.”
“Maar een andere rechter heeft meneer Klerie de Kleermaker bij vonnis verboden deze dwangsom direct te vorderen, in landsbelang en schatkistbelang, én de zaak is in hoger beroep in behandeling.”
“Natuurlijk wilde Eyeshadow dit bedrag meteen innen, dan kan hij zijn grote schulden aflossen.”
“Ja, zijn opa Ronald is niet meer aan de macht, dus nu krijgen andere sponsoren al die ‘lekkers’.
“Maar uit dit alles blijkt dat er bij onze rechterlijke macht niet altijd recht, maar soms ook krom recht wordt gesproken.”
“Of bedoel je: dat er ook recht krom wordt gesproken?”
“Ik bedoel dat het de afgelopen jaren vaker is voorgekomen dat het rechtsgevoel van de burger bij bepaalde vonnissen echt niet bevredigd was.”
“Ik zeg: hoe rechter, hoe krommer. En hoe krommer, hoe dommer.”
“Ook de tijd van transparante, onpartijdige rechtspraak lijkt in dit land verleden tijd te zijn.”
“Net als de tijd van eerlijke notarissen, eerlijke politie-ambtenaren, eerlijke geestelijken, eerlijke...”
“Ach, hou toch op, man! Jij alleen bent winnaar van het Mister Eerlijk Contest.”
“Maar waarom ben je zo trots op die kinderen in Nickerie? Want daar begonnen we over te praten en we zijn, echt als een stel zuiplappen, helemaal afgedwaald.”
“Ik ben trots op die Nickeriaanse jongelui, omdat ze niet zomaar een wandelloop hebben gehouden door Nieuw-Nickerie om met hun lichaamsdelen te trillen, te rillen, te kudden en te schudden, maar om tijdens de loop al het zwerfvuil wat ze tegenkwamen, op straat, op de bermen, op het trottoir netjes op te rapen en in vuilniszakken te doen.”
“Dat vind ik nou een goed initiatief, geweldig, een pluimpje voor die jongelui.”
“Ik geef een rondje hiervoor, nee, een rondje sap, geen sterk.”
“Nog lang niet alles is verloederd in dit land, ik heb weer hoop.”
“En andere jongeren zoals die van Hollandse Kamp houden hun danstradities hoog.”
“En andere ouderen en jongeren herdenken op luchtige wijze het 55-jarige bestaan van hun district, met zelfs een minister aan de gitaar. Dus je ziet dat er nog genoeg positieve krachten in dit land het goede voorbeeld geven.”
“Maar kunnen jullie je nog de troep herinneren die de mensen op straat achterlieten na de vorige nationale vrije dag?”
“Praat er niet over, ik wil er gewoon van kotsen.”
“En morgen is er weer een nationale vrije dag; laten we kijken hoe de stad er daarna uitziet.”
“Ik denk en ik hoop dat het er dinsdag netter zal uitzien.”
“Maar kijk wie het initiatief van die wandelloop in Nickerie namen: drie milieubewuste Hollandse zaalartsen aldaar gestationeerd in het Streekziekenhuis, met steun van het bedrijfsleven.”
“Doe niet alsof onze zaalartsen niet met opvoedende acties komen. Die doen echt ook hun best, ondanks vaak de gebrekkige middelen.”
“Ja, ja, maar hoevelen van onze jonge artsen zijn bereid om in de districten en in het binnenland gestationeerd te worden? Hoe komt het anders, denk je, dat buitenlanders in Nickerie in het ziekenhuis werken?”
“Is niet waar, mang, die buitenlanders komen hier echt niet fo gratis werken. En misschien geldt dat wat je zegt voor een paar van onze jonge artsen, maar echt niet voor allemaal.”
“Waarom willen velen van ons dan niet eens in de EHBO werken? Daar waar ze juist heel veel ervaring kunnen opdoen? Ach kom man!”
“Ze willen niet, omdat ze niet goed betaald worden voor al dat zware werk in de EHBO, spoedeisende hulp of hoe men het wil noemen.”
“Dan wordt men boos als ik dit soort figuren ‘geldwolven’ noem? Weten jullie die hele hetze nog tegen de toenmalige directeur van het Diakonessen Huis? Die wilde de grote schulden die bepaalde specialisten bij het ziekenhuis hadden terecht invorderen en toen brak de hel los, toen moest hij weg.”
“Dat weet jij, want jij was er zeker bij.”
“Volgens mij doen bepaalde van onze leidinggevenden zo stoer tegen bakra basi, om daarmee hun eigen onvermogen te camoufleren om deze samenleving op moreel en ethisch gebied te kunnen leiden en op een hoger vlak te brengen.”
“Net als schepen in de mist: hoe meer ze de weg kwijt zijn, hoe meer ze koersloos dwalen, hoe harder en langer ze trekken aan hun misthoorn en hoe meer ze klakkeloos achter allerlei dubieuze grote schepen aanvaren. Schepen die zicht hebben en hun koers kennen, weten met welke grote schepen ze samen varen en die hoeven niet zoveel lawaai, schandaal en stoer getoeter te produceren. Die varen in stilte hun stabiele koers en bereiken hun veilige haven.”
“Doen wij er daarom dagen over om officieel onze condoleances aan te bieden aan het land waar de meeste vliegrampslachtoffers van dat Maleisisch vliegtuig vandaan kwamen?”
“Waaronder zelfs mensen met roots tot hier?”
“Dit is dekolonisatie van de geest, mijn vriend.”
“Betekent dekolonisatie van de geest het creëren van vijandschap met de nazaten van je vroegere kolonisator?”
“Misschien. Wie weet. We moeten onze eigen weg opgaan in deze wereld en niet blijven plakken bij dat kapitalistische westen dat alleen uit is op onze rijke bodemschatten.”
“Alsof die nieuwe vriendjes aan wiens voeten wij ons werpen, zulke filantropen zijn. Nee hoor, dan hoef ik niet gedekoloniseerd te worden, laat me dan maar met m’n koloniale hebies; ik weet wel hoe ik met ze leef en overleef.”
“Intussen wordt de zee voor onze kust steeds meer vervuild door die troep die we via onze kreken en rivieren dumpen.”
“Heb je gezien hoeveel rommel er al op en langs de rivier ligt, als je bijvoorbeeld vanuit Atjoni stroomopwaarts vaart?”
“En alles komt in het stuwmeer terecht.”
“Over tien jaar heet dat dan het Vuilnismeer.”
“En onze kust de Petflessendumpkust.”
“Ik zeg: ik maak schoon met alcohol. Ober een laatste rondje Red.”
“Yeaah, yeah, yeaah.”
“Zie je: hij juicht weer, bika a fen’wan vrij-Red.”

Rappa