Column: Politieke Borrelpraat (PBR) deel 209

“Jongens, hiep, hiep, hoi, we zijn een karkas rijker.”
“Een karkas? Een skelet erbij?”
“Ja, eerst een bruggenkarkas op luciferdunne paaltjes die tot twee keer toe aangevaren werd...”
“Ja, niemand wilde die rommel toen opruimen, want: ‘Ik heb iets stevigs gebouwd, maar jij bent er met je dronken botoman tegenaan gekomen.’ ‘Wat? Soortoe *&%*, a brotji nak mi boto. Mi no pai neks, nanga &%$*!!!”
“Ja, dus dat bruggenkarkas bleef daar staan, de nieuwe bruggenbouwer zou pas als hij klaar was met de nieuwe brug dat karkas van die oude brug opruimen.”
“En nu dat afzichtelijk karkas van dat nieuwe politiebureau op de hoek van de....”
“Ja, ja, we weten zo langzamerhand wel waar die ruïne achter die net zulke afzichtelijke zinkplaten staat te rotten, als toonbeeld van een onverkwikkelijk gestoei met gemeenschapsgeld.”
“Ach, zeur nou niet, mang!! Als jij toen op die afdeling van OW had gezeten, had je zeker ook met drie of vier staafjes bouwstaal gebouwd, om zo wat meer te kunnen happen uit die bouwsom die berekend was op vijf en zes staven bouwstaal.”
“Is er niet ook zoiets uitgehaald met die eerste brug te Uitkijk-Hamburg?”
“Ja, ja, daar zeg je wat, toen liet OW een huizenbouwer die brug bouwen.”
“Toen de zaak begon te scheuren, den man suku wan lo goedkoop excuus: ondergrondmodder was te zacht, rivier was te diep, water stroomde te snel, de luchtvochtigheid was te hoog, de auto’s zouden te zwaar zijn...”
“Maar zelfs ondergeschikten op OW merkten op dat het bouwstaal te dun was, zoiets van rond-8 ipv rond-12. Maar die moesten zich stil houden, anders...”
“En weer moest de belastingbetaler dokken voor een wanproduct van een stel bouwkundige kwakzalvers.”
“Jij bent er zelf eentje, en omdat ze jou hebben weggejaagd van dat ministerie waar je wilde gaan plunderen, praat je nu zo.”
“Je liegt, mang! Ik smijt straks een rond-12 naar je dwaze kop.”
“Heren, heren, rustig. Jules, als hij liegt, waarom word je dan zo boos?”
“Geef hem een gele kaart: bij het volgende rondje mag hij niet meedrinken.”
“En nu zegt onze peetvader van Justitie, onze Bellefleur, dat dat afgekeurde karkas van dat politiebureau daar op die hoek zal blijven staan; er zijn geen plannen om dat te slopen.”
“Mooi bedachte opschuif om het eigen onvermogen om die rommel te slopen, te camoufleren.”
“Mijn goede genade, dus dan zullen we tegen dat karkas moeten blijven aankijken, net zoals we tegen die historische bakstenen bouwval op Spanhoek zullen moeten blijven aankijken.”
“En hij wil er zelfs een bordje onthullen met erop: ’Monument van Santokhi.”
“Wat is dat nou weer voor iets raars? Wordt er politiek met dit ding gespeeld?”
“Wat mij wel kan schelen is dat die instortingsgevaarlijke rommel daar zo snel als mogelijk weggedozerd moet worden.”
“En dat er een rechtszaak komt tegen de verantwoordelijken.”
“Of de overheid verkoop het in de staat waarin het zich nu bevindt aan net zo een club die het Kersten Warenhuis heeft gekocht.”
“Maar nog steeds is dan niet duidelijk waar en wanneer de politie wel een nieuw politiebureau krijgt.”
“Maar dat ziekenhuis in Wanica komt wel. Ja hoor! Dat levensgroot bord staat er al een tijdje.”
“En tegen die instortingsgevaarlijke bouwval van het vroegere kruitmagazijn vlakbij het kabinet van de president zullen we ook tot in lengte van dagen blijven aankijken.”
“En wattebout die bouwval van Sociale Zaken schuins aan d’overkant van het Waaggebouw?”
“Volgens mij zijn ze dat aan het opkalefateren, of is dat gestopt omdat er weer eens geen geld is?”
“Paramaribo, stad vol bouwvallen...”
“Nee, niet zo negatief. Er zijn veel meer mooie gebouwen dan ruïnes.”
“Ik zeg: vanaf het Waaggebouw tot en met de huidige markt alles wegdozeren en er een promenade met hotels en verkoopstands neerzetten.”
“Die plannen zijn er, maar kunnen niet worden uitgevoerd, want onze Waterkant zou deels een ander gezicht krijgen en dan zou Paramaribo van de werelderfgoedlijst gehaald worden.”
“Wat is dat voor onzin? Dit Waterkantgedeelte is juist verwaarloosd. En als die twee totaal verkeerd staande markten weg zijn, komt die onchristelijke drukte ook niet meer naar de binnenstad.”
“Maar dan gaan die handelaren met PrimBin als midvoor spitsverdediger klagen dat ze geen afzet meer hebben, zoals ze al klaagden van die autoloze maandag in september.”
“En vertel me, wie is op het onzalige idee gekomen om dat oude vlaggenplein nabij DNA helemaal met steenslag te bedekken, waar je nauwelijks op kan lopen?”
“Ik, grote Dommie, zou een tiende van de prijs van al die steenslag hebben gebruikt om daar zwarte aarde zetten en met gras en schaduwbomen te beplanten, en dan banken te zetten.”
“Maar ditzelfde onzalig denken heeft toch gedaan gekregen dat een hele strook van ons Onafhankelijkheidsplein, bij dat nieuwe vlaggenplein, ook met steenslag is bedekt, in plaats van met gras te beplanten en banken te zetten?”
“Gelukkig gaat men nu dat plein niet meer voor allerhande toestanden vrijgeven; kijk wat er met die grasmat is gebeurd.”
“De grond is keihard aangestampt en de bodem vervuild; echt niet geschikt voor grasgroei.”
“Ik blijf het zeggen: het plein tussen de paden uitgraven, vullen met een flinke laag blaka doti, een laagje bruin zand erop en dan met beschuitgraszoden beplanten.”
“Inderdaad, zo gaan weldenkende mensen om met de natuur en niet als een stel losgeslagen barbaren die alleen maar bomen kappen of de nog bestaande bomen in de binnenstad niet op de juiste wijze onderhouden, zeker niet de bodem eromheen, en ons alleen een boomloze, bankenloze, looppadloze binnenstad kunnen achterlaten.”
“Vergelijk maar recente luchtfoto’s van onze binnenstad met die uit de jaren zestig van de vorige eeuw.”
“Een binnenstad wel vol auto’s, karkasbouwsels, kris-kras geplaatste standbeelden, verwaarloosde percelen en opengebroken trottoirs.”
“Ach mang, zeur niet met je negatief gepraat. Al die bomen langs de wegen hinderen de kabels van de EBS.”
“Daarom dieken EsWeeEm, EeBeeEs, Telezuur en anderen om de haverklap mooi aangelegde trottoirs open en laten voetgangersgevaarlijke situaties achter. Kijk wat die barbaren hebben gedaan met dat modeltrottoir bij Burger Kong aan het Kerkplein. Verschrikkelijk gewoon.”
“En met het al smalle trottoir aan de Klipstenenstraat nabij de Heerenstraat; mensen moeten op straat lopen.”
“En er schijnt geen duidelijke regeling te zijn wie dat in de oorspronkelijke staat terug moet brengen.”
“Jullie klagen alleen, maar jullie willen wel een hogere waterdruk, geen stroomuitval en snellere internetverbinding. Daarvoor moet er toch gegraven worden?”
“Ja, maar niet op deze barbaarse manier, vooral niet hoe traag en ondeskundig ze dat doen en vooral hoe ze het achterlaten.”
“En maar huilen dat we op de werelderfgoedlijst moeten blijven, maar kijk hoe onze trottoirs eruitzien.”
“En wil je er helemaal goed van worden, vlieg dan ‘On Frusted Wings’ met de Beerbus van de Steeds Laat Maatschappij.”
“Wat een mismanagement daar, ik bedoel, als ik al zie wat voor mankement mijn toestel heeft voordat hij landde, dan begin ik toch meteen al te zoeken naar een charter om mijn passagiers niet te lang te duperen?”
“Nu laat je mensen voor de zoveelste keer dagenlang wachten, dan prop je ze uiteindelijk toch in een gecharterde jumbo met 500 zitplaatsen, wat een mensonterend beleid.”
“Heb nog even geduld, die open-skyovereenkomst met de USA is al getekend; deze monopolistische mishandeling is straks afgelopen.”
“Dan is het afgelopen met SLIM, als ze snel niet zwaar efficiënt gaan draaien.”
“Ze willen niet, want dan zou 70% van dat personeel met ontslag moeten. En dat strookt niet met de vakbondsbelangen in dat bedrijf.”
“Dat is dus een bedrijf waar de belangen van de passagiers ondergeschikt zijn aan de belangen van het overtollig personeel. Mooi zeg!”
“Oooh, daarom vraagt een DNA-lid uit een bepaalde vakbondspartij nu al dat het bedrijf bij de open sky-situatie een fikse geldinjectie van de overheid moet krijgen.”
“Uit mijn belastingsgeld? Never! Laat dat weledelgestrenge DNA-lid dat maar uit zijn eigen zak betalen.”
“Die open sky-overeenkomst kan je vergelijken met het opengooien van de telecommarkt: dan zal je zien hoe we al die jaren uitgebuit zijn geworden door onze eigen mensen, zogenaamd om een eigen trots, een eigen staatsbedrijf in stand te houden.”
“Ik ben pas trots op een staatsbedrijf als het ons in stand helpt houden, zoals Staatsolie.”
“Oh mijn gunst, ik kan niet wachten om die open sky mee te maken, hoe we eindelijk uit onze luchtvaart-isolatie zullen komen. Uit blijdschap geef ik een rondje!”
“Yeah, proost, yeah.”
“Deze juicht alleen als hij een vrij-sopi kan drinken.”

Rappa