Column: Israëls misdadige oorlog tegen de Palestijnen

De misdadige oorlog van Israël tegen de Palestijnen is de zevende ronde ingegaan binnen negen jaar. Sinds de enorme verkiezingsoverwinning in 2005 in Gaza van Hamas, één van de bevrijdingsbewegingen van de Palestijnen die door de Israëlische bezetters steevast als terroristisch wordt aangeduid, heeft Israël steeds geprobeerd om deze organisatie te vernietigen. Tijdens iedere oorlog met technologisch geavanceerde vliegtuigen die huizen bombardeerden in het dichtbevolkte Gaza met 1,8 miljoen inwoners, hoopte zij dat de Palestijnen zich tegen Hamas zouden keren. Steeds kostte dat aan honderden burgers het leven, onder wie veel kinderen. En steeds werd Israël gesteund door het Westen. Ook nu weer schaart Obama, de ‘progressieve’ president van Amerika, zich vierkant achter Israëls vuile oorlog tegen de Palestijnen.

Maar iedere keer werd het tegenovergestelde bereikt. Hamas kwam sterker uit de oorlog. Waarom? Om dat te kunnen begrijpen is het belangrijk om te zien wat het effect is van de Israëlische bezetting van Palestijns land op de geest van de Palestijnen. Onlangs toonde de Belgische tv zender Canvas een Australische reportage over de Israëlische bezetting van Palestina. Het is een schokkende reportage over hoe Israëlische militairen ’s nachts kinderen tussen 5 en 15 jaar uit hun bed lichten en voor maanden opsluiten en martelen met elektrische schokken. Wat de nazi’s niet durfden met hun gevangenen, doen de Joden nu met Palestijnen. Kinderen krijgen brood op hun geslachtsdelen en Joodse bewakers sturen honden om dat brood op te eten. De angst die zo’n kind moet uitstaan dat de hond zijn geslachtsdelen zal opeten, is onbeschrijflijk.
Israël hoopt hiermee de geest te breken van het Palestijnse verzet. Maar de haat die deze behandeling kweekt bij de slachtoffers en hun familieleden en vrienden wordt door Israël schromelijk onderschat.

De nieuwe Israëlische oorlog heeft tot doel om Hamas definitief te breken. In hun analyse liggen er nu kansen. In Egypte is een steunpilaar van Hamas, de Moslim Broederschap, weggevallen door de militaire coup in dat land. Hamas zelf heeft strategische fouten gemaakt door Syrië, een belangrijke bondgenoot, af te vallen. Hamas dacht dat de soennitische moslimfundamentalisten het zouden winnen van Assad, maar die inschatting bleek niet te kloppen. Hamas had ervoor gekozen om haar kantoor in Syrië op te heffen.
Het sji’itische Iran had de soennitische Hamas gesteund in de strijd tegen Israël. Maar de soennitische groepen die in verschillende Arabische landen actief zijn en zich keren tegen Iran (gesteund door Saoedi-Arabië) konden rekenen op enige sympathie in kringen van Hamas.
Tegen deze achtergrond schat Israël in dat er nu een grote kans ligt om Hamas te kunnen vernietigen zonder veel verzet in de rest van de wereld. Die noodzaak is des te groter omdat Hamas wel een slimme zet heeft gedaan, namelijk de vorming van een eenheid met concurrent Fatah. Die eenheid is een doorn in het oog van Israël.

Hoe gaat dit eindigen? Israël bereidt een grondoorlog voor in Gaza. Maar dat brengt grote risico’s met zich mee. In 2006 wist Hamas de Israëlische soldaat Gilad Shalit gevangen te nemen en vijf jaar lang als gijzelaar te gebruiken in een gevangenenruil in 2011 waarbij 1.027 Palestijnen vrijkwamen. In de Palestijnse gebieden werden Hamas vlaggen gehesen waarbij leuzen werden gescandeerd: “We willen een nieuwe Gilad Shalit”. Die kans krijgen ze als Israël een grondoorlog begint.
Het zal ook deze keer veel Palestijnse levens kosten. Maar dat is de prijs die het Westen bereid is om te betalen voor de Israëlische bezetting van Palestijns gebied. Een onderdeel van die bezetting is het omtoveren van Gaza in een enorme gevangenis waarvan de omheining en de poorten door Israël wordt gecontroleerd.
Nelson Mandela vergeleek de strijd tegen apartheid in Zuid-Afrika met de strijd tegen apartheid in Palestina. Hij zei: “We know too well that our freedom is incomplete without the freedom of the Palestinians.” Dat besef moet nog doordringen tot ons.

Sandew Hira

p.s.
Naast alle ellende in de wereld is er toch ook goed nieuws. Ik wil het Nederlandse volk van harte feliciteren met de derde plaats in het WK-Voetbal 2014 en vooral voor zijn spirit. Waar anderen pas juichen als ze winnen, leren we hier hoe te juichen bij verlies: wij zijn de derde, hiep-hiep-hoi!