Column: Politieke Borrelpraat (PBR) deel 200

“Zo, dat was weer eens Wilgo-Kofferweek.”
“Wat bedoel je daarmee? Zeg geen zomaar dingen over mijn oudbakken voorzitter.”
“Daarmee bedoel ik een week, liefst een repweek of SO-periode, waarbij iets pietluttigs wordt aangegrepen om in actie te gaan om effe te laten zien van:’Hé, mi dya ete, praat met me, erken me, deal met me en dan breng ik weer rust in de tent.”
“Ja, maar het MINOV komt de laatste tijd vaker met uitspraken, beslissingen en maatregelen die snel-snel genomen worden; denk aan het weer omhoog brengen van het aantal lesuren per leerkracht op het MULO.”
“Dat snel-snel-doen doet men om dat ellenlange gepraat met stakeholders te omzeilen.”
“Ik ben het hiermee eens met Ron; bepaalde vakbondslieden die in hun loopbaan nooit één dag vol gewerkt hebben, maar wel voor vol salaris plus overuren zijn betaald, gebruiken hun positie om een slagvaardig en ordenend beleid te doen verzanden in oeverloos vergaderen, vergaderen en nogmaals vergaderen.”
“Ja, maar als je beslissingen neemt of dingen meteen doordrukt, ben je dictatoriaal bezig en geef je geesten als Wilgo in den Koffer wind in de zeilen om in actie te gaan.”
“Neem dat besluit om NATIN-Nickerie op te heffen, dat heeft ook voor veel opschudding gezorgd.”
“Toentertijd werd er toch ook vaker gezegd dat men die VOS-scholengemeenschap in Nickerie zou stopzetten, vanwege een tekort aan bevoegde leerkrachten, geen goede behuizing en dat soort dingen.”
“Ai, we vlogen toen met de SLM-Twin Otter wekelijks op en neer en bleven in het Staatslogeer.”
“Kijk die VOS-scholengemeenschap Nickerie nu! Niet meer weg te denken!”
“Jammer daarom dat men eerst zegt dat men de NATIN-tent daar gaat sluiten om dan, als er een golf van protesten losbarst, dat te gaan modificeren, mitigeren, arrangeren, codificeren, vaccineren en dekoloniseren.”
“Praat niet alcoholisch in het wilde weg, wil je! Zeg gewoon dat men nu z’n braaksel moet inslikken.”
“Typisch de paarse-bulldozer werkwijze.”
“Je #$%*t; dat is veel beter dan de groene treuzel-en-boor-maar-emmersmethode.”
“Ik zou hebben gezegd: ‘Ouders, leerlingen, leerkrachten en Wilgo; ik ga NATIN-Nickerie per volgend schooljaar misschien waarschijnlijk moeten sluiten vanwege zus-zo-broer-baap-mai-tjotki-nana-mawsi-kaki... en zo noem je je waslijst aan redenen op.”
“Kost teveel tijd.”
“En als iedereen opspringt en schreeuwt, dan zeg je:‘Beste ouders, leerlingen en Wilgo, het MINOV zal dit niet doen, indien... en dan noem je een aantal voorwaarden, zoals een hogere ouderbijdrage, een renovatie van dienstwoningen voor leerkrachten via donaties vanuit het Nickeriaanse bedrijfsleven, een extraatje voor leerkrachten die daar twee jaar bereid zijn te blijven, en zo.”
“Maar Wilgo komt toch niet op voor NATIN-Nickerie, die lijken niet op hem, maar voor de gedupeerde zwangeren van NATIN-Paramaribo?”
“Weet ik ook, maar ook daar had je effe moeten kortsluiten, zo van: Beste Leerkrachten, Zwangeren en Wilgo, uw aandacht voor het volgende: het ministerie telt voor het maandsalaris tot 28 lesuren per week, en daarboven zijn overuren en die worden niet meegerekend bij het inkomen tijdens het zwangerschapsverlof of zoiets.”
“Dan had hij z’n stoottroepen niet in beweging hoeven te brengen, zoals bij dat geval van die VOS-school in Commewijne, en toen bij die kwestie van Lyco-2 met dat bericht: Mijn juf is ugly.”
“Was er ook niet iets met een waarnemend directrice van een HAVO die hij en z’n stoottroepen toen niet lustten en de school ging ook Wilgo-dicht.”
“Steengoed vond ik die column van Sharda, waar ze vertelt hoe Wilgo and the Gang toentertijd, eindtijd Bosje, de deur van haar lokaal tijdens een rep intrapten en leerlingen begonnen te molesteren en zij hem met termen omkleed een tiran en dictator noemde. Steengoede column van Mondige Maiwah Sharda!”
“Die Wilgo en die Ashwien lusten elkaar zo te zien niet.”
“Beiden even koppig.”
“Net als die scheidsrechters bij die basketballwedstrijd: oneens met elkaar over een beslissing een hunner, één hari-troesoe:’Jullie hebben me niet gekend, ja, maar jij nam zomaar, zonder ons te kennen een beslissing, oh, dan fluit ik de rest van de wedstrijd niet meer; publiek, gaat u maar naar huis. De scheidsrechters laten de tussen-s weg.”
“Zo spelen we ekte man tegen elkaar door het publiek, onze leerlingen, kortom zoveel als mogelijk mensen te duperen.”
“Maar bij voetbal zijn de scheidsrechters massaal in staking gegaan tegen de ‘Wildspuker van Moengo” die achteraf wel z’n excuses aanbiedt, maar blijft ontkennen dat hij ‘kespuukt’ heeft op een tafelofficial.”
“En die ontkent dat hij Spuugman met racistische termen bejegend heeft.”
“Jakkes, wat een gedoe; wat zijn we weer flink onderling aan het bakkeleien.”
“We hebben het te goed, daarom hebben we tijd voor dit gehaal en getrek.”
“Nou, maar ik vind het wel terecht dat die scheidsrechters een betere bewaking eisen.”
“En dan zijn die Papa’s ook in een soort staking.”
“Die Papa’s staken ook? Da hoe gaat Wilgo nu dan meer zwangere leden krijgen om voor te staken?”
“Nee, mi n’e bedoel ding pah dati, die staken nooit, ik bedoel die cipiers.”
“Oh, ding PA-dati. Ach daar heb je ook een soort Gallante Wilgo-staakclub.”
“Ik zeg: als je weet dat ze zo staaklustig zijn, geef ze dan geen reden om te staken. Steeds hoor je dat ze in aktie gaan omdat die overheid z’n afspraken niet is nagekomen.”
“En ik zeg: Ronald Reagen-model toepassen: 12.000 luchtverkeersleiders wilden toen toch staken? A ontsla alaman, pot militaire luchtverkeersleiders. Klaar, nooit moro den staak.”
“Hoe lang blijf je die militairen inzetten?”
“Nou, natuurlijk neem je de ontslagenen weer in dienst, maar nu onder contract dat elk jaar wordt vernieuwd, of niet, natuurlijk. Plus alles wat je daarvoor hebt opgebouwd aan dienstjaren, ben je kwijt.”
“No mang, dit is tegen de conventies van de ILO, dit is dictatoriaal beleid, dit is arbeiders-vijandig.”
“Heeft de ILO toen met Reagan één kik gegeven? Als die Amerikanen recht, wet en internationale conventies schenden, houden al deze zogenaamd onafhankelijke organisaties hun mond stijf dicht, maar als wij kleintjes even wat doen, springen ze op onze nek.”
“Da wat? Wat voor power kunnen we als economie van een half miljoen mensen opbrengen? We kunnen onze hardrijders niet eens in bedwang houden en onze grenzen niet eens verdedigen. Alles komt, gaat en plundert hier maar raak.”
“Ai boi, laten we nou eens eerlijk tegen elkaar wezen en openlijk zeggen dat die Tigri-driehoek niet meer van ons is. We lost the triangle, cause we didn’t do a thing to get it back, since our friendly and peacefull neighbours took it by force.”
“Ja, en de kwestie wordt maar binnenskamers in DNA besproken, want coalitie en oppositie zijn bang voor de nationalistische opruru die kan ontstaan als zij openlijk moeten toegeven taki oen las’a pis gron dati.”
“Tja, zo behartigen onze soso-takipolitici onze nationale belangen.”
“En dokken ze voor verantwoordelijkheden, vooral als die geld gaan kosten.”
“Niet alleen politici, ook burgers, ondernemers doen zo. Zie: ze komen zwemmen op mijn Pirengbridge en wat hongerige piranja’s happen wat hiel en kuit van poti wat kindertjes weg...”
“Jasses, ie sjie den foto? Verschrikkelijk mang!”
“En de EHBO ter plekke bleek een zelfbediening, want het personeel wist van toeten noch blazen.”
“En vader adviseert dochter-eigenares: ons treft geen blaam, geen schuld, geen geld, maw cheng!”
“Maar mensen zijn ook koppig; ze blijven etensresten daar in het water gooien; natuurlijk lokt dat die pirengs.”
“Maar er zijn toch netten, fa den beest psa kon insei?”
“Weet je, pirengs hebben scherpe tanden, boi. Wist je dat, Pinkie Pienter?”
“En wat zijn wat miezerige touwtjes van een of ander goedkoop net, als voor zo een hongerig beest daarachter zoveel lekkers rondspartelt?”
“Heb je gezien dat het een goedkoop net is? Zeg weer zomaar dingen met je alcoholmond.”
“Klets niet. Da waarom ging men pas na het voorval het net tjekken? Dat dient elke week, voorafgaand aan de weekenddrukte, te gebeuren. Zoniet, dan mag er niet gezwommen worden.”
“Heeft die DeeCee ook daar ekte man gespeeld?”
“Nee, echt niet; daar werd niemand varken genoemd.”
“Maar mensen zeggen dat hij gelijk had met ze, maar ja, zoiets zeg je niet.”
“Maar dat tjekken van netten kost extra arbeidsuren en: er zal toch niets gebeuren.”
“Zei men toch ook op dat ene ressort zonder badmeester, totdat er wel wat gebeurde en enkele leerlingen afdreven en in de diepte verdwenen?”
“Pas als de pirengs gebeten hebben, tjekt men de netten.”
“En: pas als poti schoolkinderen verdronken zijn, neemt men een badmeester in dienst.”
“Jullie hebben makkelijk praats, hier achter jullie borrel.”
“Ik sponsor een rondje, want volgens de barkeeper zitten we hier vandaag een rond getal.”
“Waw, waar gaat de tijd. Ik herinner me nog zo toen we hier de eerste keer samenkwamen; het was tijdens de perikelen rond de vorming van deze regering.”
“Ai, bijna oen feti, die ober moest ijs halen om een paar van jullie af te koelen.”
“Nou heren, dan hebben we straks deze regering overleefd, althans dat hopen we.”
“Wordt het dan geen tijd om er na 200 zuippartijen een streep onder te zetten?”
“Laten we proberen deze regeerclub af te ronden, dan gaan we thee drinken op de zondag.”
“Okay, doen we. Leve de thee.”

Rappa