Column: Borrelpraat (PBR) deel 181

“Zo heren, het einde van het jaar is nabij. We borrelen dit jaar voor het laatst. Wat valt er te zeggen?”
“Zoveel over weinig en zo weinig over veel, zoals velen om ons heen zich geroepen voelen aan het jaareinde te doen. Maar voor mij telt: mijn glas is leeg.”
“Doen we mee aan die mode? Om ons aan het eind van het jaar te hullen in allerlei en velerlei opgepompte terugblikken en clichématige beste wensen en zaligmakende voornemens die net zo snel vervagen als het wegebbend geluid van die woordenvloed?”
“Ik begrijp jouw alcoholische woordenstroom niet zo goed.”
“Ik blik vooruit; wat er wel en niet is gebeurd, is verleden tijd. Wat telt, is wat er nu gebeurt en straks.”
“Ja, daar kan ik mee inkomen. Bijvoorbeeld: gisteren en eergisteren regende het alsof het nooit meer zou ophouden. En vandaag is het droog. Zal het morgen weer droog zijn?”
“Terwijl de meteodienst had voorspeld dat de buien zouden aanhouden.”
“Ik heb jullie vaker gezegd: jullie moeten de voorspellingen van deze dienst andersom interpreteren: zeggen ze ‘het zal droog zijn’ dan kan je paraplu en je rubberbootje klaarzetten; zeggen ze:’de buien zullen aanhouden’, dan kan je je vrouw zeggen de was buiten te hangen om in de zon te drogen.”
“Ik kijk ’s avonds via keebel naar het BBC-nieuws. Na het nieuws volgt hun weersverwachting en die is redelijk goed.”
“Ja, voor Europa. En ik kan niet tegen dat accent van die Britten.”
“Ik stoor me niet aan hun accent, maar luister naar de informatie. Na Europa en de rest van de wereld, behandelen ze het weer boven Zuid-Amerika, met satelliet-wolkenvelden en dan zie je waar het zal regenen en waar niet.”
“Maar Paramaribo en Georgetown staan niet op die kaart.”
“Inderdaad, maar Cayenne wel, en je kan redelijk goed zien wat ons als buren van Cayenne te wachten staat.”
“Als jij dat kan, waarom kunnen onze meteo-isten dat dan niet?”
“Jullie begrijpen maar niet dat onze meteodienst er is om achteraf info over het weer te verzamelen en te verklaren, dus waar zoveel millimeter heeft geregend en door welke atmosferische storing dat is veroorzaakt.”
“Dus we hebben geen dienst om vooruit te kijken. Typisch ons: achteraf en achterom kijken een tien; vooruit blikken een twee. Zie al die end-of-the-year-speeches en straks de verkiezings-uitschreeuwingen.”
“Nou, die ene zegt de hele avond bezig te kunnen zijn met op te sommen wat die geweldige regering heeft gedaan.”
“Zeg wat je wil: wat hij opsomde is waar.”
“Ja, okay. Maar waarom somde hij in alle eerlijkheid ook niet op wat er na bijna vier jaren nog steeds niet van de grond is gekomen of ergens is blijven steken of maar voortkwakkelt?”
“Dat heeft de oppositie in geuren en kleuren al voor hem gedaan, dus dat hoeft hij niet nog eens te doen.”
“En waarom wordt niet opgesomd wat er in 2014 door die geweldige regering zal worden gerealiseerd?”
“Dan heb ik veel meer aan de kritische boodschap van die respectabele mevrouw, die haar voorzitter vroeg om de partijkoers te bewaken.”
“Daarmee wil ze zeggen dat er teveel van die aangegeven partijrichtlijnen wordt afgeweken.”
“Dat zal haar door sommigen binnen de partij niet in dank worden afgenomen.”
“Tja, velen hebben de regeringsverantwoordelijkheid van de partij mooi gebruikt om zichzelf en hun vriendenkring lekkertjes te bevoordelen.”
“En dat heeft vele aanhangers diep teleurgesteld.”
“Is een andere partij niet om soortgelijke redenen leeggelopen?”
“Maar aan de andere kant vind ik het zeer positief dat er vanuit het bedrijfsleven awards worden toegekend aan veelbelovende studenten. En de beste krijgt een volledige studiebeurs. Dat zal ons veel meer opleveren dan dat gekwebbel van allerlei politici.”
“Maar naar buiten toe gaan we mooi weer spelen; we gaan onder water geraakte Caraibische vrienden in nood te hulp schieten.”
“Maar een aantal werkers alhier heeft een karige kerst gehad, omdat diezelfde overheid hun gelden niet op tijd betaald heeft.”
“Ik zou zeggen: zolang onze overheid niet aan zijn betalingsverplichtingen naar zijn werknemers en burgers heeft voldaan, wordt er geen cent uitgegeven aan welke hulp aan wie dan ook in het buitenland.”
“En niemand schiet ons te hulp als ons buurland pats-boem delen van ons grensgebied als concessies uitgeeft.”
“Nee, we moeten geen ruzie zoeken met onze buren. We moeten vredig met elkaar leven.”
“Ja, al gaan ze met delen van je grondgebied ervan door. Wat een slaptedent-vertoning. Tegen die Hollanders stoer doen, geen stoel geven bij de inauguratie, maar tegen roofzuchtige buren doen we bobo en lollie.”
“Jere a ferme stap foe oenoe: we gaan onze ambassade in Georgetown om informatie vragen over deze kwestie. Wat een lachertje, wat een schroom om daar keihard met de vuist op tafel te slaan.”
“Je kan zeggen wat je wil, maar alleen Bosje heeft dit gedurfd; hij heeft onze marine op ze afgestuurd om onze zeegrens te verdedigen, en met succes.“
“En die bobolientjes die daarna aan het bewind kwamen, hebben met meetlat, passer en gradenboog en miljoenen van ons belastingsgeld een zodanige knik in onze zeegrens toegestaan, dat die olieconcessies van die pirengs-van-naast binnen hun gebied viel. Nu doen ze hetzelfde met het Tigri-gebied.”
“Onze ambassade had ons die info al lang moeten sturen, uit zichzelf, daarvoor zitten ze daar en worden ze uit ons belastingsgeld betaald. Niet om een mooi mondje te zetten op allerlei recepties in Georgetown.”
“Ik zou meteen die Guyanese ambassadeur hier te lande op het matje geroepen hebben en hem om bevestiging of ontkenning van die info te vragen die ons nog erbij dankzij de Guyanese oppositie heeft bereikt.”
“En wat doen we als morgen een Canadees houtbedrijf met een vergunning uit Georgetown het Tigri-gebied begint kaal te kappen?”
“Veertienduizend vierkante kilometer aan ongerept tropisch regenwoud, 35% van de oppervlakte van heel Nederland, wat een goudmijn!”
“Dan gaan we onze lieve buren vragen:’My beloved friends, what are you doing in the Tigri-trangle?”
“Ach, die Engelsen zijn getraind om je hoofd te draaien met hun djafferig juridisch gebabbel. Zo in de trant van:”Can’t you see? We are cutting our wood. And its not true that we didn’t give any concession to no one of the inherence obligative residences in the commercial due of internal woodexploration between non-existance financial behavior between our to nations.”
“Mijn hemel, wat heb je gezegd?”
“Dat weet ik ook niet. Dus ik zeg dan aan het volk: de Guyanese ambassadeur heeft met stelligheid verklaard dat er geen sprake is van het uitgeven van commerciële houtconcessies in het omstreden grensgebied.”
“Maar onze minister Heldhaftig van Buitenlandse Vrienden heeft stoer verklaard dat het Tigrigebied ons gebied is en van die dingen.”
“Soso taki, alleen maar holle woorden. Waar zijn de daden waaruit dit blijkt? Welke vlag wappert elke dag sinds 19 augustus 1969 boven Tigri?”
“Wat gebeurde op die 19 augustus?”
“De val van Post Tigri, zeer strategisch opgezet door de grootmajoor Lapre, bevelhebber van de Defensie Politie, afgekort DefPol, het eerste echte Surinaamse legeronderdeel.”
“Die Guyanese vlag wappert daar dus al meer dan 43 jaar lang en al die tijd hebben we geen vinger uitgestoken om één vierkante millimeter van dat gebied terug te krijgen. Potver%*&$#@#.”
“Rustig Jules, rustig, zet die fles terug op die bar, en ga weer zitten, we verzoeken je. No go kies wan eind-f’a-yari-winti dya dyie sma.”
“Maar die geweldige majoor Lapre van je, heeft die Tigri niet verdedigd?”
“Nee jongeman, Lapre was enkele maanden daarvoor door die gluiperige Hollanders teruggeroepen om weer in actieve Nederlandse krijgsdienst te treden. Zo hebben ze DefPol van z’n commandant beroofd.”
“Ze waren bang dat hun commerciële belangen met Engeland geschaad zouden worden.”
“En de DefPol was bezig een sterker leger te worden dan dat TRIS-legertje vol boerenkinkels, die maar modesoldaatje moest spelen, maar geen kogel mocht afvuren om dit stukje, toen nog Nederlands grondgebied, te beschermen.”
“Da waarvoor hebben oud-TRISSERS onlangs hier dan een standbeeld opgericht?”
“Om misschien die leuke diensttijd hier, vol eten, meisjes en bier te gedenken. Maar echt niet om de offers die ze hier hebben gebracht om dit grondgebied te verdedigen, te gedenken.”
“Ik word er zo moedeloos van. Dan beginnen politieke kemphanen met hun onverkwikkelijk gebekvecht. Die ene noemt die andere een stel gangsters.”
“Dan kan die andere die ene een stel moordenaars noemen.”
“En wij noemen ze beiden een stel lawaaimakers dat zo te zien niets beters te doen heeft.”
“Hoe meer ze op elkaar schelden vóór de verkiezingen, hoe eerder ze met elkaar gaan samenwerken na de verkiezingen. Wat ik jullie brom.”
“Dat er nog mensen zijn die hiernaar luisteren.”
“Okay, laat die mensen als ze daar plezier in hebben. Ondanks Tigri, gangsters en moordenaars drinken wij op een happy ending vol pagara-estafettes and a very good new year to you all. Doe je werk goed en laat je niet afleiden door het over en weer geblèr van anderen.”
“Yeah…”

Rappa