Column: 200 keer Starnieuws

“Hi Nita,
As promised,”
Dew

Op zondag 31 januari 2010 stuurde ik een mail naar Nita Ramcharan met mijn eerste column voor Starnieuws.
Dit is mijn 200ste column voor Starnieuws. En 200 keer heb ik een mail gestuurd met de bovenstaande tekst.

Nita Ramcharan is één van de onbetwiste guru’s uit de Surinaamse journalistiek. Ze loopt al heel lang mee en heeft het journalistieke vak in allerlei functies beoefend. In 2009 hebben we met elkaar gebrainstormd over de mogelijkheden om een internet dagblad op te zetten. We concludeerden dat het bijna een onmogelijke taak is vanwege de enorme kosten en de onzekere opbrengsten in Suriname met zijn kleine bevolking.
Ik was dan ook verrast toen ze mij in januari 2010 meldde dat ze van plan was om die dappere stap te zetten om toch een digitaal dagblad in het leven te roepen. Ik was bezorgd dat ze teveel hooi op haar vork nam, maar bood haar tegelijkertijd mijn medewerking aan. Ik wist niet precies wat ik kon doen.
“Zou het fijn vinden als je een column zou willen schrijven,” mailde ze mij. Ik had nooit eerder een column geschreven en wist ook niet hoe het moest.
“Een column lijkt me geen probleem,” antwoordde ik. Ik moest nog uitvogelen hoe ik dat zou aanpakken.
Nita gaf me een idee van wat ze bedoelde: “Jouw mening over ontwikkelingen. Maakt niet uit wat. Algemeen. Werelddingen, leuke dingen, gewoon gezellig.”

Eén van de grootste problemen was de periodiciteit. Ik dacht aan een maandelijkse column. Nita had een wekelijkse column in gedachten. Ik vroeg me af wat ik elke week te vertellen zou hebben. Hoe vind je een onderwerp? Ik lees geen columns. Lezen mensen wel columns? Kan ik überhaupt wel elke week een column schrijven? Wordt de druk niet te groot? Ik heb het al druk genoeg. Bovendien is het allemaal gratis om de krant te steunen. Kortom, genoeg argumenten om niet in te gaan op haar verzoek.
Maar ik moest wel steeds denken aan de enorme stap die ze zou nemen, de risico’s die zij zou lopen en mijn aanbod om te helpen waar ik kon. Dus stemde ik toe.

En zo leverde ik op zondag 31 januari mijn column aan ter publicatie op 1 februari 2010.
Dat is dan ook het ritme geworden. Elke zondag, soms zaterdag, soms maandag heel vroeg in de ochtend, lever ik mijn column in, steevast met de groet: “Hi Nita, as promised. Dew”.

Natuurlijk zijn er mensen die graag zouden zien dat ik zou stoppen met mijn column. Maar na 200 keer vind ik het nog steeds leuk om voor- en tegenstanders van mijn meningen te prikkelen tot discussie en denken. Tegen de mensen die steeds maar klagen dat mijn column niet gelezen zou moeten worden, zeg ik: lees de columns niet. Sla ze over en ga gewoon dingen doen die je leuk vindt.

Veel mensen hebben me in de loop der tijd gemaild of aangesproken. Sommigen spreken hun steun uit of delen hun verhalen en gevoelens. Anderen verschillen van mening met me en dragen daar hun argumenten voor aan. Ook al zijn we het niet met elkaar eens, ik ben altijd geïnteresseerd in nieuwe argumenten in een discussie. Tegen hen zeg ik: bedankt voor je reactie. Ik heb ze altijd gewaardeerd.

Starnieuws is intussen uitgegroeid tot een gerespecteerd en niet weg te denken medium in de Surinaamse journalistiek. Maar het is geen gemakkelijke taak. Elke dag zorgen voor actueel nieuws. Soms raakt het nieuws je persoonlijk, zoals de Decembermoorden. Nita en ik hebben dat gemeen met elkaar, een dramatische gebeurtenis in je leven die direct invloed heeft op je gevoel over de politiek en toch proberen met je verstand je eigen analyses te maken van die politieke situatie. Starnieuws is ook de plek voor discussie en debat die het niveau van scheldpartijen op internet overstijgt.
Het is ook een financiële struggle om het hoofd boven water te houden. Ik gun het Nita en haar team: advertenties, sponsors en schrijvers die een bijdrage leveren aan een journalistiek klimaat waarin meningsvorming en meningsuiting onbelemmerd kunnen groeien en bloeien. Ondanks alle twijfels in het begin, ben ik blij dat ik daar deel van mag uitmaken, voor de 200ste keer.

Sandew Hira