Column: Gabriel García Márquez in Suriname
09 Sep 2013, 11:00
foto
Jimmy Felter


Ooit las ik het boek van de Nobelprijswinnaar Gabriel García Márquez over de 20-jarge Luis Alejandro Velasco die schipbreuk leed en tien dagen lang op zee ronddreef. De officiële titel van het boek in het Engels is: Story of a Shipwrecked Sailor: Who Drifted on a Liferaft for Ten Days Without Food or Water, Was Proclaimed a National Hero, Kissed by Beauty Queens, Made Rich Through Publicity, and Then Spurned by the Government and Forgotten for All Time.
Márquez is een meesterverteller. Op meeslepende manier vertelt hij hoe Velasco meeging met een schip dat te zwaar beladen bleek te zijn onder andere met smokkelwaar. Het schip kwam in zwaar weer terecht. De bemanning werd overboord geslagen samen met de vracht. Velasco was de enige overlevende. Hij vond een stuk wrak waar hij tien dagen op dreef voordat hij aanspoelde aan de kust van Columbia.
Je zou denken dat je dan niet veel meemaakt. Wat voor boek kun je daar nou over schrijven.

Márquez wist er een heel spannend verhaal van te maken. De hoop en wanhoop die zich afspeelt in het hoofd en de geest van Velasco samen met de kleine details van leven op een wrak hebben een bestseller opgeleverd voor Márquez. Die gaf zijn royalty's aan Velasco.

Het deed me denken aan het verhaal van Jimmy Felter in Suriname. Het was enkele maanden geleden uitgebreid in de media. Op 10 juni 2013 ging Jimmy met zijn tweelingbroer vogels vangen in de omgeving van Kaboerikreek in het ressort Kabalebo. Ze wonen op Apoera.
’s Ochtend slaapt zijn broer als hij besluit om vogels te vangen. Hij neemt zijn jachtgeweer, patronen en aansteker mee.
Tien dagen bleef Jimmy weg, net als Velasco. Iedereen in paniek. Hij moet wat hebben meegemaakt, maar we hebben helaas geen jonge journalist die net als Gabriel García Márquez zijn verhaal heeft opgetekend.
Uit de media komt een schets naar voren waarbij je alleen maar kan fantaseren wat er gebeurd zou zijn.

Hij ziet een vogel en schiet! Maar waar is die vogel? Is het achter die boom? Of die boom? Al die bomen lijken op elkaar! Aan het eind van de dag weet hij het: hij is verdwaald. Wat zou ik in zijn positie doen? Balen, zweten, wanhopen, bang zijn.
Velasco beschrijft tegenover Márquez zijn angsten en twijfels of hij het zou halen. Onze Jimmy is van een andere slag.
In de media heeft hij niets verteld over paniek, angst, wanhoop, hoop en verdriet. Hij zegt doodleuk: “Jagen is mijn hobby en ik was eerder ook een nacht verdwaald. Ik was niet bang, want ik ken het bos. Ik weet wat ik moet doen om te overleven.”

OK, dat wil ik geloven voor dag 1 en dag 2. Maar hoe zit het met dag 5? Ben je niet bijna van de honger omgekomen. Fantaseerde je niet over je vriendinnen op Apoera die met smart op je wachten. Was je niet wanhopig?
“Nee”, vertelt Jimmy nuchter. “Ik had een helikopter gehoord, maar had niet gedacht dat er naar mij werd gezocht.” Ja, waarom zou je dat denken. Je kent het bos toch?

Maar lieve Jimmy, het hele dorp en de politiemacht was dag en nacht met je bezig. De bewoners waren boos op de politie. Maar die antwoordt terecht: je moet veel ervaring hebben om zomaar in het bos te gaan zoeken naar Jimmy. Straks moeten we mensen zoeken die op zoek zijn gegaan naar de mensen die Jimmy zijn gaan zoeken. De politie heeft een kettingzaag aangezet en in de lucht geschoten, maar Jimmy heeft niets gehoord.
Bewoners boos, politie wanhopig. En Jimmy?

Hij ziet vogels, pingo’s en pakira’s. Maar zijn aansteker doet het niet. Wat voor zin heeft het dan om die beesten neer te schieten. Je kunt ze toch niet roosteren.

Was Jimmy nou niet bang? Helemaal niet. Hij bad veel tot God. “Soso gi sneki mi ben frede.” Dappere Jimmy. Terwijl iedereen in Apoera en daarbuiten in paniek leefde, bleef Jimmy erg rustig. Hij vertelt: "Ik besloot de kreek te volgen, want ik wist dat ik dan uiteindelijk ergens terecht zou komen, waar mensen wonen",
Tegen zoveel logica kun je niets beginnen.

Na tien dagen zag hij enkele jagers, die hem veilig thuis brachten.
Jimmy: "Ik had niet gedacht dat ze naar me zouden komen zoeken. Ik wist dat mijn broer veilig terug zou terugkeren naar het dorp, maar voor de rest had ik geen hulp verwacht, want de mensen weten dat ik het bos ken".

Het heeft de potentie van een geweldig verhaal a la Gabriel García Márquez. Onze Velasco, alias Jimmy is er. Nu nog een Gabriel García Márquez.

Sandew Hira
Advertenties