Column: Politieke Borrelpraat (PBR) deel 158

“Dat ding daar in Brokopondo tussen die porknokkers en You-are-Gold liep weer goed uit de hand.”
“Tja, weer eens een voorbeeld van onze zwakte om tot structurele oplossingen te komen.”
“Neks van waar! Er was al een overeenkomst gesloten, maar een stel koppige donders wil maar gewoon gaan graven waar zij willen.”
“Tuurlijk, als de toegewezen plek nauwelijks goud oplevert.”
“Dat geeft je nog steeds niet het recht om te gaan mijnen op andermans terrein.”
“Net zo min woningnood jou het recht geeft om andermans woning of bouwgrond te occuperen.”
“Maar sommigen onder ons gaan maar als een verwend kind koppig door met hun wil door te drijven.”
“Dan zullen zij steeds weer moeten meemaken dat ze weggedozerd zullen worden als zij zich niet houden aan de wet- en regelgeving die voor ons allemaal gelden.”
“Zo niet, dan moeten ze maar hun eigen staat stichten en alle kosten daarvan zelf dragen.”
“Inderdaad, net zoals je maar je eigen huishouding moet gaan starten als je je maar niet aan de regels van je ouders huis wilt houden. Dan zal je anders piepen als je alles zelf moet gaan bekostigen.”
“Maar er is geen overleg met die porknokkers gepleegd.”
“Er is wél overleg met hen gepleegd, maar het lijkt dat sommige mensen met ‘we moeten erbij betrokken worden’ bedoelen: ‘wij moeten onze zin krijgen.”
“Maar sinds die zogeroemde Ordening van de Goudsector begon, hebben we meer Wanordening dan wat anders meegemaakt.”
“Je kraait weer zomaar dingen uit je nek.”
“Ik vraag me af: wat is men zo gaan ordenen?”
“Ik denk dat men meer de eigen belangen en die van de ‘inner circle’ is gaan ordenen.”
“Kunnen jullie je dat geval van die mammoet-ponton ergens aan de zijkant van het stuwmeer nog herinneren?”
“Ja, inderdaad, en hoeveel moeite en tijd het kostte om dat gevaarte ongedaan te maken?”
“Maar laten we niet zielig doen: waar ter wereld gaat het op de goudvelden rustig aan toe? Kijk naar de wereldgeschiedenis: de hebzucht van de mens stijgt ten top bij het zien van goud.”
“Denk aan termen als de ‘goldrush en goudkoorts’ en het Wilde Westen met al die desperado’s en gunfighters.”
“Werkelijk! Bij ons is het ‘the Wild South’ met soortgelijke tonelen. Hoe komen we van dit gedoe af?”
“Net als de vorige keer in onze historie; toen aan het eind van de19e, begin 20e eeuw hier ook zo een goudkoorts heerste. Een hele spoorlijn naar de goudvelden met zelfs een kabelbaan over de Surinamerivier is er zelfs aangelegd.”
“En toen?”
“Oh jongste in ons midden, wat hebben ze jullie op school geleerd? Weet je bijvoorbeeld wie Brown was naar wie die berg en de weg vanuit die berg daar genoemd werd?”
“Hij was een Amerikaan en een van de eersten die in dat gebied een goudconcessies had, goldplacers heeten die dingen toen.”
“Leren ze dit aan onze kinderen op school?”
“Ik weet het niet. Maar ze hebben het steeds over het ‘herschrijven van onze geschiedenis.”
“Weer gepraat en gepraat en gepraat.”
“En ondertussen: terwijl het gepraat groeit, sterft de informatie.”
“En waardoor kwam die goudrush van toen tot een eind?”
“Simpel, mijn beste drinkbroertje, de goudprijs kelderde internationaal.”
“Maar hetzelfde gebeurt nu.”
“Verkoopt Giltmore daarom more van ons goud?”
“Ik denk het, plus er zijn hard dollars nodig; er is een groot tekort op de valutamarkt.”
“We geven weer eens meer uit dan we verdienen.”
“Vandaar dat die koers stijgt en handelaren hun prijzen met gemiddeld 10% verhogen.”
“Dit is het gevolg van dat ongebreideld smijten met belastingsgeld door die overheid.”
“Ach nee, mang. Vele handelaren beginnen schoolspullen voor oktober in te kopen.”
“En regeringsverantwoordelijken weigeren maar om duidelijke verantwoording over de staatsuitgaven te komen afleggen in de Assemblee.”
“Sommigen zijn ‘assemblee-schuw’, volgens mij omdat ze daar geen ellenlange monologen kunnen houden.”
“Ja, omdat ze daar fiks tegengesproken zullen worden, waardoor hun onvermogen om met harde argumenten te komen duidelijk zal blijken.”
“Bedoelen jullie dat openbaar debat tussen El Vene von Para en Lill’Indjen from Kasawinika?”
“Schitterende move van El Vene, de Prins van Para, hij-die-vergat-en-verloor-z’n-geboortedistrict.”
“Wat is zijn schitterende move?”
“Wel, Lil’Indjen daagde hem uit voor een openbaar debat....”
“Zeker bij Zimbo op de Staatszender...”
“Zimbo, Zimbo, ding stort keba?”
“Ej, onderbreken jullie me niet, nò? Ik zei dus: opa Ro werd uitgedaagd voor een openbaar debat en als antwoord zegt die: Jaaah, anytime, jaaah, maar in de assemblee, jaaah. Daar is mijn openbaar podium, jaaaah.”
“En niet op een plein op een podium met wide screen, waar drie presidentskandidaten dansen en elkaar in een driemans-jokro omhelzen.”
“Alle drie met een veroordeling op hun naam en geen van ze kan Schiphol uitlopen, of ze worden in de boeien geslagen.”
“Da wat! Dat is toch geen graadmeter voor de kwaliteit van zo een presidentskandidaat?”
“Wat is dan wel een graadmeter? Leeftijd? Huidskleur? Geloof? Aantal diploma’s en dienstjaren in een managementfunctie en geen veroordeling, waar ook ter wereld, op je naam hebben?”
“In ons land lijkt het meer te gaan om: je lijkt op mij, je kan frommelen, je hebt dat gedaan of toegestaan, dus ik kan m’n gang gaan als je wint, je gaat de tent niet kunnen ordenen, dus kan ik lekker doorfrommelen.”
“Jij praat hier zo mooi over anderen, maar waarom klaag je aan de andere kant zo heftig dat je containers met goederen door die pre shipment-controle opgehouden worden?”
“No spang, a tori fiks k’ba; mi go klage n’a ding konnektie f’mi en het heeft gewerkt: die lijst van vooraf te controleren goederen is ingekort.”
“Dacht ik al: in dit land hebben de importeurs de macht.”
“Maar mogen we weten met welke goederen die lijst is ingekort?”
“Ja, daaraan kunnen we dan zien welke importeur-vriendjes geaccommodeerd moesten worden.”
“Op die manier gaan straks alleen die eeuwige uien, aardappelen, knoflook, spijsolie, gele erwten en sardien op die lijst overblijven.”
“Er was een tijd dat we voor deze dingen in de rij moesten staan.”
“En ik zeg: geef die porknokkers allemaal en stukje concessie, bijvoorbeeld in die area of interest waar ene Lonnieman en een stel anderen zo veel van hebben, dan is het probleem zo opgelost.”
“Ja, dat is de oplossing, laat hij zien dat hij het meent met z’n mensen, laat hij een 1000 hectare aan die boys afstaan.”
“Maar You-are-Gold doet wel veel voor de bewoners in de omgeving: scholen, huizen, wegen en werk.”
“Maar niet allemaal uit de omgeving werken daar.”
“Maar mijn hemel, werkten wij allemaal bij de Suralco, Billiton en Staatsolie? En je moet een zekere scholing hebben of geschoold willen worden.”
“En deze boys willen dat liever niet, dat kost teveel tijd. Liever met de brandslangen de boel wegspuiten, snel goud met kwik binden, branden, verzamelen en verkopen en geld binnenhalen. Dan snel dat geld bossen en niet sparen, weer gaan spuiten en so on, de boel vol gaten en vergiftigde kreken achterlaten.
“En dan?”
“Dan heb je geleefd en geleefd, en dan ben je uitgeleefd en uitgeleefd, eventueel nog erbij vergiftigd door kwik en seksueel overdraagbare virussen en koorts-parasieten.”
“Jasses, wat een doembeeld schilder jij, verschrikkelijk.”
“Ga over 10 jaar kijken wat er van al deze jongemannen over is als ze zo doorgaan.”
“Kijk liever wat er van jou over 10 jaar over is als je op dit tempo dat vuurwater tot je blijft nemen.”
“Ach mang kijk liever naar jezelf en sponser het volgende rondje, dan doe je iets goeds.”
“Proost.”

Rappa